SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)

《1》

Kitaba başladığın tarih ve saati yazar mısın?

060417

Hayatım,sevgiden yoksun bir şekilde devam ediyordu.Hiç sevgi görememiştim.Bunun nedeni ise çok saçmaydı.Suçum olmadığı halde sevgi görmüyordum.Ne suçum vardı ki?

Annemin beni doğururken ölmesi benim suçum muydu?Bu da benim imtihanımdı işte.

Sevilmememin diğer nedeni ise topal olmamdı.Topal bir kızdım.Bu yüzden etrafımdaki kişiler bana acıyarak bakıyordu.Bir kişi bile benimle arkadaş olmak istemezdi.Yanlarına yakıştırmıyorlardı beni.

Sevilmiyordum işte.Başkası tarafından sevilmemeyi geçtim babam benden nefret ediyordu.

Hiçbir suçum yokken hemde.Bende isterdim sevilmeyi.Ama olsun beni seven Allahım vardı.Seviyordu bundan emindim.Allah-u Teâla her kulunu severdi değil mi?Dini görevlerimi de yerine getirmeye çalışıyordum.Kapalıydım,namazlarımı kaçırmıyordum.Haramdan kendimi sakıniyordum.

Babam bana dini hiçbirşey anlatmasada evde boş oturacagıma dini kurslara giderek kendimi geliştirmiş.Dini görevlerimi yerine getirir olmuştum.

Elhamdülillah bu da benim için bir mutluluktu.Zaten tek mutlu olduğum yer secdemdi.

Babam sevmese de Rabbim seviyordu beni ama babamın sevgisine de muhtaçtım.

Neden diyordum bazen neden ben?Başka kimse yok muydu da bu kadar kusur bende toplandı diyordum.Ama hemen isyan ettiğim farkına varıp tövbe ediyordum.Allaha beni affetsin diye yalvarıyordum.

"Gülnaz.Nerdesin kız?"babamın sinirli sesiyle yine ne yaptım diye düşünerek rutubet kokan odamdan çıkıp babamın oturduğu iki kanepeli odaya girdim.

"Efendim baba"dedim içeri girince.O beni ne kadar sevmese de hatta nefret de etse ben onu seviyordum.Ona saygıda kusur etmiyordum.Anne babaya isyan etmeyin diyordu Rabbim.Rabbimin isteğine nasıl karşı çıkardım?

"Acıktım ben.Yemek hazırla."dedi suratıma yine sinirle bakarak.O gözlerindeki sinir hiç gitmiyordu ki.

"Hemen hazırlıyorum"diyerek küf kokan mutfağa girdim.Küçük bir evimiz vardı.Bir oturma odası,iki yatak odası,mutfak ve banyodan oluşan küçük bir evdi.Küf ve rutubet dolayısıyla çok kez hasta olurdum,birde astımım vardı ama alışmıştım artık.

Yemeği ısıtırken bir yandan da sofra bezini çıkarıyordum.Sofra bezini oturma odasına götürüp halının üzerine serdim.Üzerine odanın köşesinde duran kasnağı yerlestirdim.Ardından mutfağa gidip ısınan yemeğin altını kapattım ve yıkılmak üzere olan eski dolaptan tabak çıkarıp yemeği içine doldurdum.Tepsinin üzerine tabağı kaşığı koyup elime ekmek poşetini aldım ve oturma odasına doğru aksayan ayağımla yürüdüm.Babam göz ucuyla bana bakıp yer sofrasının başına oturdu.Tepsiyi kasnağın üzerine koydum.Ekmeği poşetten çıkarıp ortadan ikiye böldüm ve babama uzattım.Yüzüme bile bakmadan yemeğini yemeye başlamıştı.

Ben ise onu izliyordum.

"Neye bakıyorsun sen!?"diye bağırınca yerimden sıçradım.

"B-birşeye bakmadım baba."diye kekeleyerek konustum.Babam nefret ve öfke içeren gözleriyle yüzüme bakıp yemeğini yemeye devam etti.O sırada okunan akşam ezanı sesiyle içime bir huzur dolmaya başladı.Ezanın sesini dinlerken bile içime bir mutluluk doluyordu.Allahın kelamı bile mutluluk veriyordu.

Babam birden yerinden kalkınca kafamı ona çevirdim.Yemeğini yemiş bir eline sağlık bile demeden kalkmış ve kapıya doğru gidiyordu.

"Evden çıktığını duymayayım adımızı çıkarma birde."diye sinirle konuşup kapıyı sertçe çarpıp gitti.