SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)

《28》

150218

Bebeğimin 6.ayındaydık.Onu kucağıma almama çok az kalmıştı.Ama mutlu değildim.Bebeğimi babasıyla birlikte kucağıma almak istiyordum.

Yağızın tatlı gülümsemesiyle kızımızı sevmesini istiyordum.Onu öpüp koklamasını istiyordum.Herkesin isteyebileceği şeyleri bende istiyordum işte ama hiçbiri olmuyordu.Sadece ben ve kızım vardı.Birde abimle Aleyna.Başka kimsemiz yoktu.

Babamı öyle çok özlemistim ki.Onun yanına gitmek istiyordum.Zaten doğumu Türkiye de yapacaktım.Babamı o zaman görebilirdim.Tabi o da benimle görüşmek isterse.

Ben bu yaşta olmama rağmen babamın yokluğunu böyle hissediyordum.Kızım daha çok arayacaktı babasını.Her çocuğun baba deyişinde ağlayacaktı.Her çocugun ilk kelimesi babayken o baba kelimesinin ne olduğunu bile bilmeyecekti belki.Bu öyle canımı acıtıyordu ki.

Kızımın babasının yanımda olmaması öyle bir acıydı ki.Tarifi imkansızdı.

Karnımı yavas yavaş okşuyor bir yandan da onunla konusuyordum.Bu her gün yaptığim bir şeydi.

"Annecim söz veriyorum babanı göreceksin.Biraz gec göreceksin ama göreceksin.Bu yüzden beni suçlama tamam mı?Benden nefret de etme.Bunu kaldıramam.Gerçekten kaldıramam.

Yerimden kalkarak üzerimi giydim ve odadan çıktım.Kahvaltı hazır olmalıydı.Salona girdiğimde masayla uğraşan çalışanları gördüm.

Artık abimi çağırmaya gidemiyordum.Sonuçta evlenmişti ve ben evli kişilerin odasına giremezdim.Bu doğru olmazdı.

Abimle Aleyna adına çok mutluydum ama onların birbirlerine bakışları canımı da yakıyordu.Yağızı hatırliyordum.Ve gerçekten canım acıyordu.Ama onlar mutluydu.Abim mutluydu ya o yeterdi bana.

Biraz sonra abim ve Aleyna da gelince masaya oturduk.Kahvaltıya başladığımızda kimseden ses çıkmıyordu.

"Gülnaz iyi misin?"diyen Aleynaya döndüm.Omuz silkip geri tabağıma döndüm.

Bebeğim artık kendini belli ediyordu.Karnım kocaman olmuştu.Bebeğimin varlığı gözlerimin önındeyken daha çok canım acıyordu.

Ben..ben Yağızın yanına gitmek istiyordum.

"Abim noldu?"diye bu kez abim konuştu.

"A-abi ben gitmek istiyorum."dedim göz yaşlarımı tutarken.Abimin anında kaşları çatılmıştı.

"Nereye?"diye sordu sert sesiyle

Derin bir nefes aldım.Gitmek istediğim yer belliydi ama gidemezdim.

"Babamın yanina."dediğimde abim elindeki çatalı masaya bıraktı.

"Nevşehire yani?"diye sordu

"Evet."dedim kafamı sallayarak.

"Yağız seni bulabilir."diye konuştu abim.

Biliyordum.Belki de beni bulmasını istiyordum.

"Babamı özledim."dedim

Abim tereddütteydi ama gitmek istediğimi de biliyordu.

"Gülnaz emin misin?"diye sorduğunda derin bir nefes alarak kafamı salladım.

"Eminim abi."dedim

"Ben seni göndermek istemiyorum."diye konuştu

"Hem ben tek başıma ne yapacağım?"diye lafa karıştı Aleyna

"Abim var.Tek başına değilsin."dedim

Tek başına olan bendim.Ben ve bebegimdi.

"Geri geleceksin ama."dedi abim