SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)

《31》

Korkuyla bekliyordum.Bebeğimde karımda oradan sağlam çıkacaktı değil mi?

Erkendi.Daha bebegimin doğmasına bir ay vardı.Nerden çıkmıştı şimdi bu doğum işi?

Saçmalıyordum.

Cok korkuyordum.Gülnazın beni bırakmasından öyle çok korkuyordum ki.

Annem beni doğururken hayatını kaybetmişti,hep kendimi suçlamıştım.Babam her ne kadar beni sevsede ben kendimi suçluyordum işte.Ben doğmasaydım annem yaşayacaktı.

Kaç saat olmuştu?

"Biri bir şey söylesin artık!"diye bağırıp ameliyathanenin kapısına vurmuştum.

"Yağız sakin ol."dedi babam.

Ne sakin olması ya!

Ameliyathanenin kapısı açıldı.

"Bağırmayı keser misiniz?Eşiniz için uğraşıyoruz içeride."dedi kapıdan çıkan hemşire.

"Bize de bir seyler söyleseniz.Delirmemi mi bekliyorsunuz!?"dedim sinirle.

"Gülnaz hanımı sezaryan doğuma aldık."dedi

"Bundan niye benim haberim yok!"diye bağirdım.

"Aceleyle aldık.Kanaması çok fazlaydı.Burda bana bağirarak sadece işleri zorlaştırıyorsunuz."dediğinde karşımdaki kadın olmasa onu döveceğimi düşünüyordum.

"Siz onun kusuruna bakmayın haliyle gergin."diyen halama baktım.

"Gülnazla bebeğin durumu nasıl?"diye sordu halam.

"Şuan ikisinin durumu da kritik o yüzden bağırmayı kesin.Bırakıda işimizi yapalim."dediginde sinirle sert bir soluk bıraktı.

Karşımdaki kişi öyle ukalaydı ki kafasını koparıp eline vermek istiyordum.

Geriye doğru gidip yere çöktüm.Sırtım duvara yaslıydı.Dizlerimi kendime çekip kafamı yasladım.

"Allahım sen bize yardım et."dedim

Hayatımda hiç bu kadar çok korkmamıştım.Sanki içimden bir oarça koparılıyordu,canım öylesine yanıyordu.

"Oğlum sakin ol."diyerek yanıma geldi babam.

Yaşlı gözlerine baktım.Nasıl dayanmıştı?Sevdiği kadın onu bıraktığında,bu acıya nasıl dayanmıştı?

"Baba korkuyorum."diye fısıldadım.

Babam yanıma oturarak beni kollarının arasına aldı.

"Bir şey olmayacak oğlum.Gülnazda torunumda sapasağlam çıkacaklar oradan."dedi.Dediklerine kendisi bile inanmıyordu,bu sesinden belliydi.

"Olmayacak değil mi?"dedim bir güzel söze tutunmaya çalışırken.

"Olmayacak oğlum."dedi.

Yaklaşık bir saat sonra ameliyathanenin kapısı açılmıştı.Yerimde hızla kalktım.

"Karım nasıl?"diye sordum telaşla.

"Geldiginde çok fazla kanaması vardı.Elimizden geleni yaptık şimdilik durumu iyi bir kaç saate gözlerini açar."dedi doktor.

Derin bir nefes aldım.Çok şükür iyiydi.

"Peki kızım?O nasıl?"diye sordum

"Yaklaşık bir ay kuvezde durması gerekecek.Onun dışında durumu iyi."dedi gülümseyerek.

"Görebilir miyiz?"diye sordu halam

"Her ikisini de"diye ekledi

"Anneyi şuan yormamalıyız o yüzden o uyanana kadar görmenize müsadem yok.Bebeği görebilirsiniz."diyerek yanındaki hemşireye döndü