Karşımdaki kadın donmuş gibi bakıyordum.Hiç bir uzvumu hissetmiyordum.Nefes alıp almadığımdan bile emin değildim.
"Gülnaz?"diyerek bana döndü Yağız.Ama gozlerimi karşımdaki kadından çekemiyordum.
Bu kadın babamin telefonunda resimlerine baktığım kadının yaşlı haliydi
"Noluyor burada?Kimsiniz siz!?"diye sinirle konuştu Yağız.
"Merhaba Yağız.Sen beni tanımıyorsun ama ben hepinizi biliyorum.Ben Gülnazın annesiyim."demesiyle neredeyse yere dusecektim ama son anda Yağızın koluna tutunmuştum.
"Ne dediğinizin farkında mısınız?"dedi Yağız beni kolunun altına çekerken.
"Evet Yağız farkindayım.Ben Gülnazın annesiyim."dedi.Kadına bakıyordum ama sanki onu görmüyordum.
Gözlerimin önunden çocukluğum geçiyordu.Anne hasretim,annemi öldürdüm diye babamın beni sevmeyişi.
"Niye geldiniz peki?"dedi Yağız sesi öyle sinirliydi ki.
"Bu yaştaki kızına annelik yapmaya mı geldin!?"diye bağırdı.
"Bana bağırma.Bunu bilerek yapmadım."dedi kadın ağlamaya başlarken.
"Ne demek bilerek yapmadım!?Bir anne çocuğunu niye bırakır ya!"diye bağırdı Yağız.
Ben konuşamıyordum ama Yağız benim yerime konuşuyordu.
"Gerçekten istemedim onu bırakmayı.Beni bir kez olsun dinleyin."dedi kadın ağlayarak.
Benim annem ölmüştü.Benim annem yaşayamazdı.
"Seni dinlemek falan istemiyoruz.Defol git burdan."diyerek kapıyı kapattı Yağız.
"Gülnaz."diyerek bana baktı ama ben hala kapıya bakiyordum
"Gülnaz bana bak bitanem."dedi telaşla.
"Allahım sabır ver!"dedi kendi kendine.
"Gülnaz bak bana!"demesiyle yerimde sıçrayarak ağlamaya başladım.Yağız kollarını bana sardı.Bende kollarımı ona sarıp ağlamaya devam ettim.
"Tamam tamam bir şey yok.Hepsini atlatacagız."derken beni kucağına aldı.
Allahım ben nasıl katlanacaktım bu kadar şeye?İsyan etmenin eşiğine geliyordum.Ama kendimi tutuyordum.
Sabır diliyorum Rabbim senden.
Yağız bir odaya girdi gozlerim kapalı olduğu için nere olduğunu bilmiyordum.Sırtım yumuşak bir yerle temas kurunca anladım burası yatak odasıydı.Yağızın yakasını bırakmadım.
"Yanımda kal."dedim.
Yağız yanıma yatınca boynuna gömdüm kafamı.
"Yağız ben ne yapacağım?"dedim bitmiş bir şekilde.
"Bilmiyorum güzelim tüm bunlar nasıl senin başına geliyor bilmiyorum."derken sesi sıkkındı.
Yağiza sarılırken ağlıyordum.
"Ağlama artık."dedi Yağız saçlarımı okşarken.
"Yağız ç-çok fazla şeyler oluyor.Ben bunları kaldıramıyorum."derken hıçkırıyordum.
Az sonra nefesim kesilecekti.Sonra havamı çekmem gerekecekti.Çekmesem ölecektim ve her şeyden sıyrılacaktım.
"Beraber üstesinden geleceğiz."dedi.
Nefesim kesilmeye başlamıştı.Öksürmeye başladım.Yağız telaşla yanımdan kalktı ve koşarak gitti.Cantamı almaya gitmiş olmalıydı.Hava almaya çalısarak öksürüyordum.Gözlerim buğulanmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)
روحانيات20 yaşında bir genç kız. Acıyla büyümüş, nefretle büyümüş. İçinde saklanan bir çocuk var, asla yaşayamadığı çocukluğu var. Hayatı boyunca babaannesi dışında kimse tarafından sevilmemiş bir kız bu. Sevilmemesinin nedeni topal olması. Ya da annesinin...
