SENDEN UTANIYORUM (TAMAMLANDI)

《25》

151217

Tam iki ay.Ondan ayrı ikinci ayıma girmiştim.

Yağız yoktu artık.Onsuzluğa alişıyordum.Aleyna bana arkadaşlık ediyordu.Onunla iyi anlaşmıştım.

Abimle bağımız gittikçe güçleniyordu.Bebeğim büyüyordu sağlıkliydı.İki hafta sonra cinsiyetini öğrenecektim.

Yağızla ilgili hiçbir şeyden haberim yoktu.Onu özlüyordum ama yapabileceğim bir şey yoktu.

Şimdi en çok üzüldüğüm şey bebeğimin babasız büyüyecek olma düşüncesiydi.Onu babasıyla görüştürmek istiyordum.Bir tarafı eksik buyüsün istemiyordum.

Yağız ne kadar şerefsiz olsa da onun babasıydı işte.Bebeginu kabul ederdi.Zaten beni arama sebebi de bebeğiydi.

Bebeğimiz ona benzerse çok fazla zorlanacaktım.Yeşil gözleri olsa Yağızın yeşil gözleri gelecekti aklıma.Bebegime her bakışımda onu görecektim belki de.Bu daha çok üzecekti beni.

Elimi karnıma koyup yavaşça okşadım.

"Özür dilerim bebeğim.Babandan ayrı büyüyeceğin için özür dilerim."diyerek hıçkırdım.

Canım acıyordu.Bunu durduramıyordum.Ne yaparsam yapayım bu acı geçmiyordu.

Abimin sayesinde kimse beni bulamıyordu.Nasıl başarıyordu bilmiyordum ama yapıyordu işte.Bundan memnundum.Kimseyi görmek istemiyorum.Yağızı görmek istiyordum ama ona sarılamadıktan sonra görsem de bir şey değişmezdi.

Kapım tıklatıldığında

"Gel."dedim.

Abimden öğrendiğime göre evdeki çalışanların hepsi türkçe biliyordu.Tabi korumaların hepsi bilmiyordu.

"Merhaba ben geldim."diyerek içeri girdi Aleyna.

"Hoşgeldin."dedim.

Çok tatlı bir kizdı.Onu görünce aklıma Alçin geliyordu.Acaba nasıldı?Bana çok kızmış miydı gittiğim için?Aslında onunla konuşmak istiyordum.

"Bugün nasılsın?"diyerek yanıma oturdu.Eskisi gibi resmi konuşmuyirdu benimle.

"Aynıyım."dedim omuz silkerek.

"Bebiş nasıl?"dedi gülümseyerek.

Öyle küçük gözleri vardı ki gülümsediğinde kayboluyordu.

"Bebişte iyi galiba."dedim.

"Kahvaltını yaptın mı?"diye sordu.

"Hayır."dediğimde ayağa kalktı ve beni elimden kaldırdı.

"Önce kahvaltı o halde."dedi.

Beraber odamdan çıktık ve salona indik.Çalışanlardan biri yanımiza geldi.

Aleyna ona ingilizce bir şeyler söyledi.Türkçe bilselerde o kadar iyi anlamıyorlardı.

"Kahvalti on dakikaya hazır olacak.Gel şöyle oturalım."dedi Aleyna.

Aleyna 22 yaşındaydı.Benden bir yaş büyüktü yani.Sahi ben 21e girmiştim.Doğum günümde Yağız yoktu.Çünkü onu kaçırmışlar ve dövmüşlerdi.O gün benim doğum günümdü ama ölüm günüm gibiydi.

"Gülnaz."diye seslenen Aleynaya baktım.

"Efendim."dedim.

"Ömer bey dışarı çıkmana izin veriyor mu?"diye sordu.

"Dışarı çıkmak istemiyorum."dedim.

Evden çıkmak istemiyordum.Zaten her şey elimin altındaydı.Abim fazla..zengindi.