BEBEK BAKICILIGI_ 1. Kitap

16

Miladan ;

Sabah uyandigimda direk dus aldim. Bugun  okulum vardi ve ben okulu cok boslamistim. Dolabima gecip icinden dar bir kot cikarip ustunede salas  bordo bir tisort cikardim.Siyah  Deri ceketimi de giyip cantama bir kac defter koyduktan sonra odamdan ciktim. Cikmamla Yan odanin kapisi acildi. Kagan  bana bakip tekrar yurumeye devam etti. Resmen ben yokmusum gibi davraniyordu. Dun yanima bile gelmemisti. Onune gecip kolunu tuttum.

"Neden boyle davraniyorsun?" dedim sakin olmaya calisarak.

"İse gitmem gerek. Cekil." dedi ve kolunu benden kurtarip yurumeye devam etti. Tekrar Onune gectim ve  tekrar kolunu tuttum.

"Ne oldu da boylesin? Kagan cevap ver!" dedim.

"Mila canini yakmak istemiyorum Cekil!" dedi ve beni orda oylece gozu yasli birakip gitti. Canim yaniyordu. Kalbim sıkısmisti sanki. Nefes alamiyordum. Goz yaslarim adeta cesme misali akiyordu. Hickirarak asagi indim. Sonrada evden cikip okula yurumeye basladim.
Kagandan;

Tanrim bana yardim et!

Milaya boyle davranmak beni kahrediyordu. Onu aglatiyor ve uzuyordum. Ah anne ah!!!!

Telefonumu cikarip annemi aradim. 2.calista acti.

"Anne yeter!! Dayanamiyorum artik! Milayi uzuyorum! Bitir su lanet oyununu!!!" diye bagirdim.

"İnan Milaya yaklasirsan onu senden daha fazla  uzerim." dedi benim aksime ciddi ve soguk sesiyle. Annemi ilk defa boyle goruyordum. Bana karsi hic boyle degildi. Telefonu suratina kapatip sinirle arabayi son surat calistirmaya basladim.
Miladan;

80 dakikalik bir dersin sonunda Gizemle Kafeteryaya indik. Kahvelerimizi aldiktan sonra bir masaya oturduk. Gizem benim halimi gormus olacqakki tek kelime  etmedi. Kahvemden bir yudum alip disariya bakmaya basladim.

"Mila artik anlat istersen. Paylas benimle ki sana yardim edeyim." dedi kahvesinden bir yudum alirken.

Kafami ona cevirip aci bir gulumsemeyle ona baktim.

"Biliyorum Kaganla cok sey yasadin fakat simdi ne oldu? Neden  boylesin?" dedi endiseyle.

"Beni  umursamiyor." dedim gozumden bir damla dusmesine izin verirken.

"Nasil?" dedi gozlerini kirpistirirken.

"Bas baya. Dun annesiyle konustuktan sonra bana ters davraniyor. Hah konusmuyor ki ters davransin." dedim burnumu cekerek. Biri önumde pecete sallayip konustu.

"İhtiyacin var sanirim." dedi tanimadigim yakisikli bir cocuk. Gizem cocuga gulumseyip bana alsana kizim peceteyi der gibi bakti. Elimi uzatip peceteyi aldim.

"Tesekkurler." dedim burnumu silerken.

"Ben Ozan." dedi ve elini bana uzatti. Gizem kas goz isareti yapip cocugun elini sıkmami istedi. Bende elimi uzattim.

"Bende Mila." dedim gulumsemeye calisarak. Yanimiza bir sandalye cekip oturdu. Anlamayan gozlerle Gizeme baktigimda masaya biraz daha  yaklasti ve elini benim elimle bulusturdu. Ozan ise arkasina yaslanmis bize bakiyordu.

"Mila b-ben nerden baslayacagimi bilmiyorum. Sadece cok uzgun  oldugumu bilmeni istiyorum. Seni birakip gitmek  zor olacak ama mecburum. Biliyorsun ailem cok sorun yaratiyor. Sevgilimde ayni sekilde. Ben Burdan  gidiyorum. Ama hep gorusecegiz. Seni hic birakmayacagim. Sen yine benim kizim, kiz kardesim,en  yakin arkadasim olarak kalacaksin." dedi zorla.

Gizemde gidiyordu...

Benim ailem gidiyordu..

Yanagimdan suzulen yasa engel olamadim ve yerimden hizla  kalkip Gizeme sıkıca  sarildim. Oda ayaga kalkip bana sarildiginda onunda agladigini anladim.

"Hep gorusecegiz. İnternetten konusuruz. Yanina sık sık gelecegim. Sende yanima gel. Ailem seni ozledi." dedi ve basima bir opucuk koydu. Ona gulumsedim.

"B-ben seni cok seviyorun Gizem. B-ben hersey icin tesekkur ederim. Sen benim her seyimsin. Tek ailem. Sık sık goruselim. Ben sensiz yapamam aptal." dedim ve tekrar sarildim. Tek varligimda gidiyordu bu sehirden. Beni birakmazdi bunu biliyorum.Ama gitmek zorunda.

"Canim. Seni cok seviyorum." dedi.

"Bu kadar duygusallik yeter. Ucagim kalkacak. Hem boyle yaparsan senden ayrilamam. Hadi guzelim. Hadi kardesim." dedi ve alnimi optu. Ona sıkica sarildim.

"Hoscakal." dedim ve son kez sıkica sarildim.

Zar zor ayrildiktan sonra Sandalyede oturan Ozani gosterip konusmaya basladi.

"Ozan benim yakin bir arkadasim. Ben artik senin yaninda olamayacagim. Fakat Ozan olacak. O senin 2. kardesin olacak Mila. Ben yoksam o var. O seni koruyacak. Her seyden." dedi. Bense oyle bakiyordum.

"Anlastik mi canim?" dedi. Kafami onaylarcasina salladim. Gulumsedi.

"Gizem kaçar." dedi ve elini havaya kaldirip asker selami verdi. Goz kirpip kafeteryadan cikti. Arkasindan oylece baka kaldim. Ben Gizemsiz ne yapardim? Bide su Ozan var!

"Artik ben varim sümuklu." dedi Ozan bana gulumseyerek. İyi bir cocuga benziyordu. Onunla anlasabilirdim fakat kimseyi Gizemi  yerine koyamazdim. Yavasca sandalyeye oturdum ve peceteyle burnumu sildim. Bana sumuklu demisti. Hafif tebessum ettim nedense.

"Hic gulmeyeceksin sandim." dedi gulumseyerek.

"Bana katlanabilecek misin?" dedim gulumseyerek. Cunku Gizem bile bana zor katlanmisti. Ama hic sikayet etmemisti.

"Neden olmasin. Kalk bebek seni evine birakayim. Aksam seni almaya gelirim. Bir yerlere gideriz. Birbirimizi tanimis oluruz. " dedi goz kirpip. Ayaga kalkti. Bende ayaga kalktim ve kafeteryadan ciktik. İcimdeki  bir ses Ozana guvenmemi istiyordu. Sanirim Gizem onunla arkadas diye boyle dusunuyorumdur. Cebinden araba anahtari cikarip dugmeye basti. İlerideki siyah oldukca luks bir araba 'did did' diye bir ses cikardi. Arabaya binip okuldan  uzaklastik. Hic bir sey demeden araba kullaniyordu. Evi bilmiyor  ki bu cocuk nereye gidiyor?

"Evin adresini vermeden nereye?" dedim kaşlarimi catarak. Bana kisa bir  bakis atip gulumsedi.

"Adresi biliyorum. Gizem soyledi. Biraz kafani calistir sümuklu." dedi gulumseyerek.

"Sümuklu degilim ben." dedim kollarimi gogsumde birlestirerek.

"Güldurme beni sümuklu. Sabahtan beri burnunu cekiyorsun. Baksana pecete yetebiliyor mu sana?" dedi gulerek. Beni guldurebiliyordu.

"Yetiyor." dedim  gulumseyerek.

Oda gulumsedi Ve goz  kirpip arabayi durdurdu. Gelmistik. Ne ara?!

"İn bakalim sumuklu. Aksam 8de hazir ol." dedi ve yanagimdan makas aldi. Kafami onaylarcasina salladim ve arabadan ciktim. Kafami dagitmam gerek.Kagani dusunup duruyordum ve daha da fazla uzuluyordum. Kapiyi tam calicaktim ki Demet kapiyi acti. Kocaman bir gulumsemeyle beni karsiladi.

"Hos geldin tatlim." dedi yol vererek.

"Sizde hos  geldiniz efendim." dedim gulumsemeye  calisarak. Beraber salona gittigimizde herkes salonda oturmus bize bakiyordu. Tanimadigim 11 12 yaslarinda bir cocuk Mert ile oynuyordu ve kafami biraz daha saga cektigimde gordugum  manzara karsisinda sok oldum.
Merhaba bebisler :D

Umarim begenirsiniz :))

Sunu soylemek istiyorum; Beni yorumlariniz ve votelarinizla cok cok mutlu ediyorsunuz :) Ve ben daha da heveslenip yazmaya devam ediyorum :) Suan beni takmayip yorum veya vote yapmasaydiniz kisa bolumler bile olsa yayinlamazdim ve hergun paylasmazdim bolumleri :)

Beni gercekten mutlu ediyorsunuz hemde cok :)

Biraz ucalim ve okuyan sayisi kadar vote ve yorumlarimizi cogaltalim ha ne dersiniz? :)

Bence super olur :D
Hepinizi cok seviyorum :)<3
Muck :* :D <3