BEBEK BAKICILIGI_ 1. Kitap

17

Keyifli okumalar :D
Miladan;

Kafami biraz daha saga cevirdigimde sok oldum.

"Anne..." diyebildim sadece.

A-annem karsimda. Yillar once beni birakip giden annem...

Beni birakip gittigi gun gozumun onunden gecerken gozlerim dolmaya basladi.

"Mila. Kızım." dedi annem bana yaklasirken.

Lanet olsun  ben ne yapacagim?! 

Yanima gelip sıkica sarildi bana.

"Affet beni kizim. Her sey icin." dedi beni sıkıca sarmalarken. Bense saskinliktan ve üzuntuden oylece duruyordum. Annem geri geri cekildiginde gozlerimin icine bakti.

"B-ben uzgunum bebegim. Her sey icin. Seni birakip gittigim icin. Yillarca yanina gelmeye korktum. Beni affet. Lutfen." dedi caresizce. Asil caresiz olan bendim. Ne yapacagimi bilmiyorum! Hemde hic  bilmiyorum.
Kagandan;

Anne mi?!

Beynimi sikeyim!

Hic bir sey anlamiyorum. Annem  beni eve cagirip konusacagimizi soyledi. Demek o kadin Milanin annesiydi. Mila saskinca annesine bakiyordu. Onun  suan bana ihtiyaci vardi. Gozlerinden anlayabiliyordum. Agliyordu. Anlamsizca etrafina bakiyordu. O bunlari hak etmiyordu. Hizla yerimden kalktim. Onu sakinlestirmeliydim.  Annem onume gecip o delici gozlerini gozlerime dikti.

"Eger onumden cekilmessen, senin Kagan diye bir oglun olmaz!" dedim dislerimin arasindan tislayarak. Annem bir sey demeden onumden cekildi. Milanin yanina gidip onu kucagima aldim ve evden ciktim. Mila ise kollarini boynuma dolamis agliyordu.
Miladan;

Evden ciktigimizda arabaya binip evden uzaklastik. İkimizde konusmuyorduk. Kafami cama koyup disariyi izlemeye basladim.

14 yil sonra annem cikip gelmisti. Onu affedemezdim. Ama bir anne sevgisine okadar cok ihtiyacim vardi ki.

Onu cok ozlemistim. Bana sarildigi zaman ki kokusunu ozlemistim. Agzimdan cikan hickiriga engel olamadan aglamaya basladim. Ben bunlari hak etmiyordum!

Kagan bir yandan annem bir yandan Gizemin gitmesi bir yandan!!

Artik nefes alacak gucum bile kalmamisti. Şu yasima kadar hep direndim, mücadele verdim, guclu olmaya calistim. Fakat simdi bunlari yapacak gucum yoktu. Artik guclu degilim. Caresizim.

Araba durdugunda Dag evine geldigimizi anladim. Tembelce arabadan inip eve girdim. Kagan da arkamdan beni takip ediyor ve ne yapacagima bakiyordu. O beni umursamiyor. Neden simdi yanima geldi? Neden beni o halde birakip defolup gitmedi? Belkide bana aciyordur.

Odaya girdigimde yatak o günku sevismemizin izlerini tasiyordu. Daginikti. Elbisem bir yere firlatilmisti. Kaganin kiyafetleri bir yerdeydi. Hafif tebessum ettim.

"Ben sana soyunmustum Kagan." diye mirildandim. Duyduguna emindim.

"Herseyimle. Tum benligimle. Ruhumla. Kalbimle." dedim ve yerde duran elbisemi alip Kagana firlattim. Elbise yuzune carparken o sadece bana bakiyordu. Bense bir seyler mirildaniyor ve ona atiyordum.Sanirim deliriyorum.

"Hic kimsenin dokunmadigi yerlerime dokundun." dedim ve yerde duran onun tisortunu alip yine ona firlattim.

"Biliyor musun? Ben ilk defa ozaman annemi unuttum." dedim ve yastigi alip sert bir sekilde yine ona firlattim.Oylece durmus beni izliyor, beni dinliyordu.

"Her seyi,herkesi unuttum." dedim carsafi alip ustune atarken.

"Sonra ne oldu? Koca bir HİÇ" dedim deri ceketimi cikarip yuzune atarken.