BEBEK BAKICILIGI_ 1. Kitap

20

Evvet 20. bölum :D

Keyifli okumalar :D

1  ay sonra;

"Ozan kiracagim kafani ama!!" dedim. Sabahtan beri kafede oturuyoruz ve aptal Ozan benim espri kalitemi dusurmek  icin elinden geleni yapiyor. Zaten moralim bozuk.

Lanet olsun!!

Kaganin annesi iyice dert oldu basimiza!

Kaganla ne zaman yakinlassak ya Kagani ariyor yada takip ettirdikleri adamlari ustumuze saliyordu. Neredeyse 1 ay boyunca dogru durust gorusemedik. Sadece odamin perdesini acip orada gorusuyoruz. Oda en fazla 5 dakika!

Beni ozledigini soyluyor ve perdeleri tamamen kapatip sadece onun gorebilecegi sekilde acmami istiyor. Sonra ise soyunmami!!!

Hadi ama goster ama elletme hesabi mi?!

Kendi kendime bir kufur mirildanirken Ozan durttu beni.

"Sen gercekten Kagani ozlemissin be guzelim."  dedi Ozan sonunda beni anlayarak.

"Cok." dedim alnimi masaya dayarken.

"Annesi Kagani sevdigine gore Kagan annesini gitmekle tehdid ederse gorusursunuz." dedi.

"Denedik fakat o lanet kadin Kagani tehtid edip duruyor!" dedim kalemi masaya sertce koyarken.

"İsiniz is ozaman sümuklu." dedi. Tanrim ben ne yapacagim?!

Daha dogrusu biz?!

Annemde bir sey yapamiyor? Gercekten Kagani cok ozledim. Şu bir ay icerisinde toplasak 2 veya 3 kez opusmustuk. Oda gizlice. Ve herkes bizim ayrildigimizi biliyor. Tabikide biz ayrilmadik. Bizi takip eden adamlari etkisiz hale getirmeyi dusunduk. Aslinda olabilirdi. Ama o kadar cok adam takmis ki pesimize hangi birisini etkisiz  hale getirecegimizi dusunemedik.

"Benim evi size verebilirim." dedi Ozan pic siritisiyla.

"Adamlar?" dedim.

"Ah siktir!!" dedi ve yuzunu burusturdu. Cebimdeki telefon titrediginde usengec hareketlerimle telefonu cikardim. Kagandan mesaj vardi. Gulumseyerek mesaji actim.

"Seni özledim.Sana doya doya bakmayi, Seni öpmeyi,sana dokunmayi.." yazmis.

"Agghhh!!" dedim sinirle. Lanet olsun bende cok ozledim.

"Sakin ol sampiyon." dedi Ozan telefonuyla ugrasirken.

"Aptal aptal sakin olmami isteyip durma! Bir care bul!" dedim. Mesaj kismini acip Kagana mesaj yazmaya basladim.

"Bende seni cok cok cok özledim. O enfes dudaklarinin tadini,sana dokunmayi.." yazdim ve gonderdim. Normalde bunlari yazsaydim pancar gibi olur kizarirdim fakat simdi ne utaniyorum ne de kizariyordum. O kadar cok özlemisim ki onu gorsem ustune atlarim diyebilirim. O derece.

Telefon titrediginde tus kilidini girip mesaji actim.

"Söylesene ne zamandir öpusmuyoruz?" yazmis. Somurtarak mesaji yazdim.

"3 haftadir." yazdim ve gonderdim.

"Yarin aksam aile yemeginiz yok mu sizin?" Ozanin sesiyle alnimi dayadigim masadan basimi kaldirip ona baktim.

"Evet var." dedim gozlerimi devirerek. Hayir yani anlamiyorum, ne gerek var ki aile yemegine! Kaganin ailesi ve bizimkilerin yemegi. Yani annem, Deniz ve ben. Deniz Yavuzun cocugu oldugu icin dogal olarak aile yemegi ayarlamislar. Oflayarak Ozana baktim. Sinsice sıritip bana bakiyordu.

"Buldum." dedi gulerken.

"Ne buldun?" dedim sasirarak.

"Aile yemeginde bir 10 dakika Kaganin annesini oyalayabilirim. Ama sadece 10 dakika. " dedi gulumseyerek.