BEBEK BAKICILIGI_ 1. Kitap

*Özel Bölüm*

Keyifli okumalar :)

Miladan ;

"Hanimiş Emra, hanimiş benim guzeller guzeli torunum." annem Emrayi kucagina almis onunla oynarken bizse konusuyorduk. Demet annemlerin evinde oturuyorduk. Aksam yemegine davet etmislerdi. Emra 2 yasina gelmisti. O kadar guzellesti ki benim minik kizim. Kagan Emraya cok duskun.

Deniz ve Mert oyun oynarken Demet anne bana dondu.

"Tatlım bana yardim eder misin?" dedi gulumseyerek. Gulumsedim ve onu takip edip mutfaga girdim. Demet artik bize karismiyordu. Torununu da cok seviyor kendileri.

"Canım tatlilari servis edelim. Hizmetlilerin izin gunu bugun. Bana yardim eder misin?" dedi gulumseyerek.

"Tabi annecim." dedim ve tatlilari almak icin hamle yaptim ama kolumu tutup bana sıkica sarildi.

"Kizim size yaptiklarim icin cok ozur dilerim. Affet olur mu?" dediginde yanagini öptum.

"Ben coktan unuttum annecim. Özur dilemene hic gerek yok." dedim gulumseyerek. O da gulumsedi ve beraber tatlilari odaya goturduk. Kagan ve Yavuz babam konusuyor ve guluyorlardi. Kagani okadar cok seviyordum ki aşkimdan kör olmustum adeta. Onu cok özlemistim. Ne zamandir birbirimize vakit ayiramiyorduk. Sirket yuzunden, bizim minik yaramaz kizimiz yuzunden birbirimize hasret kalmistik.

Tatlilari verdikten sonra kendi tatlimi alip yemeye basladim. Emranin aglama sesiyle kucagima aldim ve yanagina öptum.

"Aciktin mi bebegim?" dedim burnuna öpucuk koyup. Kagan hemen yanima sirnasti.

"Babasini özlemis." dedi ve kucagimdan alip Emrayi öpucuklere bogmaya basladi. Kiskaniyordum. Evet Kagani kizimdan kiskaniyordum. Kagan zaten şu aralar iyice sinirime dokunmustu. İsten gec geliyordu ve artik eskisi gibi degildi yada ben öyle hissediyordum. Hayatini kizina adamiş gibi. Tamam Emra bizim tek parcamiz ama beni unutuyor gibiydi sanki. Gozlerimin doldugunu hissettigimde gozlerimi kirpistirdim ve Merte baktim.

"Mert, hadi öpucuk ver bana. Gidiyoruz." dedim ve ayaga kalktim. Saat gece yarisina geliyordu. Mert kosarak kucagima atlamis beni öpmustu.

"Gorusuruz Mila." dedi. Buyumus ve peltekligi kaybolmustu. Onu öpup Denizin yanina gittim.

"Canim benim gorusuruz. Okuldan sonra gel yanima." dedim ve onuda öpup digerleriyle vedalastim. Kagan Emrayi kucagina almis beni bekliyordu. Evden cikip arabaya ilerledik. Ustumdeki ceketin dugmelerini ilikleyerek Emranin bebek cantasini arka koltuga koyup Emrayi Kagandan aldim ve bebek koltuguna koydum. Kagan sasirsada bir sey demedi ve arabayi calistirdi. Kemerimi baglayip disariyi izlemeye basladim.

"İyi misin?" Kaganin sesiyle ona döndum.

"İyiyim." dedim mesafeyle. Beni cidden ihmal ediyordu.

"Niye böylesin?" dedi kaşlarini catarak.

"Bir seyim yok Kagan!" diye bagirmamla Emra uyanip aglamaya basladi. Kagan aniden fren yapip bana kizgin gozlerle bakti.

"Sakin olur musun Mila. Uyandirdin." dedi öfkeyle. İyice sinir oldum ve arabadan cikip arka koltuga gectim. Emrayi kucagima alip aglamasini engelledim. Kaganin öfkesi gitmis benim gozumden akan yasa saskinca bakiyordu.

"Ne duruyorsun? Sursene!" diye bagirdim. Kagan önune donup arabayi calistirdi ve eve surmeye devam etti.

Kagandan;

Milanin neden boyle yaptigina dair en ufak bir fikrim bile yoktu. Onun gozunden akan yaş benim ölum fermanimi yaziyordu. Onu o kadar cok seviyorum ki bunu gormuyor. Tamam, şu siralar onunla cok ilgilenmiyor olabilirim fakat onu cok sevdigimi gormesi lazim. Yoksa onunla evlenmezdim. Onunla ciddi dusunmez ustune cocuk yapmazdim. Emraya cok duskunum. Cunku o benim ve Milamin bir parcasi. O bizim meyvemiz.