The BADBOY'S Tutor (Complete)

Chapter # 43 Get ready

November 17

Gino's POV

Argh.... I feel so bad about myself. I lie to her. I lie about my feelings. Baka iniisip niya ngayon na hindi ko na siya Gusto. Na nakalimutan ko na siya at may gusto na akong iba. Hindi totoo ang sinabi kong gusto ko si Michaelle. Masyado siyang makulit at parang bata kung umakto. Akala mo inosente pero kabaligtaran yun. Hindi ko siya kayang magustuhan. Hindi niya kayang palitan si Shane sa puso ko. Malayong-malayo sila ni Shane. Ewan ko ba kung bakit ako pumayag sa gusto nilang makipag date ako kay Michaelle.

The way I see how they know each other. At naisipan pa talaga nilang mag usapan ng past sa harap ko ha! Sobra ang galit ko habang pinanonood ko sila kani sa sweet moments nila.

Hinatid ko na si Michaella sa bahay nila. Agad naman akong nag drive papunta sa street nila Shane. Agad kong nakita ang kotse ni kuya. Nakaraan ang isang minuto pero hindi parin lumalabas ng kotse si Shane. Ano kayang ginagawa ng dalawang yon?

Bigla namang umandar nanaman ang kotse ni kuya.

Saan kaya pupunta yung dalawang iyon?

Sinundan ko lang sila. Papunta sila sa bundok. Ano namang gagawin nila doon?

Huminto na sila sa pinaka taas kaya naman napahinto rin ako at nagbrive ng paabante para hindi nila ako makita. Lumabas agad ako ng kotse at nagtago sa isang malaking bato at pinanood ko lang sila.

"Ano ba talagang ginagawa natin dito? Gabi na o" tanong ni Shane. So wala siyang alam?

Ano bang balak mo kuya?

"I want you to yell" sabi naman ni kuya ng hindi nakatingin Kay Shane.

"What? "

Hinarap niya si Shane. "Kilala kita Shane. We've been best friends for a long time. Although I have feelings for you. But the point is kilala kita. Alam ko ang itsura mo pag malungkot ka, Alam ko pag may nililihim ka, alam ko king kailan ka masaya, kilala kita. And this time I know your not okay. Alam kong nasasaktan ka. Matapang ka alam ko. Pero Hindi sa lahat ng bagay dapat maging matapang ka. May mga oras na dapat maging matapang ka at may mga oras din na dapat maging mahina ka. Sa sitwasyong ito, subukan mong maging mahina. Sa mga ipinapakita mong katapangan, sa dami ng kinikimkim mong karamdaman, masyado ka lang masasaktan. Gusto ko ngayon sumigaw ka! Wag kang magtapang tapangan lalo na't kung mahirap. Sumigaw ka! Ilabas mo ang lahat ng sakit na nararamdaman mo! Wag mong itago ang lahat. Ilabas mo!" Sigaw ni kuya.

H-hindi siya okay? A-akala ko magiging masaya na siya kasi makakasama na niya si kuya. Akala ko magiging okay siya ng wala ako. Kasi hindi niya naman ako gusto diba? Diba?

Napahinto lang ako sa pagiisip ng marinig kong sumigaw si Shane.

"Ayoko na sa mundong ito! Hindi ko na ka! Lagi nalang akong nasasaktan. Lagi nalang akong nagkakamali ng desisyon. Hindi ko na kaya! Mahal kita Gino! Alam ko na ang sagot! Mahal kita! Hindi lang kita basta gusto dah mahal kita! Narinig mo yun?" Nakita ko na siyang napaluhod habang umiiyak. "Mahal kita..."

"M-mahal niya ako?" Tanong ko sa sarili.

Bigla na siyang niyakap ni Kuya.

"Tahan na. Mas okay na yung ganyan na nilalabas mo ang lahat habang umiiyak ka. Kaysa umiiyak ka ng nandiyan parin ang lahat" sabi niya.

Shit! Dapat ako yan eh. Dapat ako yung hindi mananakit sa kanya. Dapat ako yung magiging karamay niya pag may problema siya. Ako dapat ang nagpupunas ng mga luha niya pag malungkot siya. Of all my life ngayon ko lang siya nakitang umiyak na parang Hindi na niya kaya. The worst is, ako pa ang dahilan nung bakit siya umiiyak ng ganyan. Ako dahilan kung bakit siya nasasaktan. Ako! Ang sama ko. Salamat kuya. Salamat sa lahat.

Kinuha ko na agad ang kotse ko at umalis na. Hindi ko na sila hinintay pa at umuwi na. I'll make it up to you Shane. I promise.

Justine's POV

Umuwi na ako agad ng bahay matapos kong ihatid si Shane. Napagalitan pa nga ako ni Justine eh, kasi pagkauwi ni Shane namumula yung mata. Pero napaliwanag naman na namin sa kanya yung nangyari.

Pumasok na agad ako ng bahay. Pumunta muna ako ng kusina para uminom ng tubig at umakyat na ako sa taas para magpunta sa kwarto ko ng makita ko si Gino na nakadukdok sa bar station namin.

Malapit lang kasi Ito sa kwarto ko.

Bar station/ my room/ old room/ Gino's room/mom and dad's room

Nilapitan ko agad siya at niyugyog. "Bro, tara doon sa kwarto mo" sabi ko sa kanya at inalalayan siya papunta sa kwarto niya.

Ng makapasok kami sa kwarto niya inilapag ko agad siya sa kama niya at inayos ng higa.

(Kuya eh, ganun talaga. Dapat alagaan ang kapatid. Mabait kaya ako)

"Sorry kuya ha? Kasi nagalit ako sayo kasi akala ko inagaw mo na sa akin si Shane. Ay Hindi Mali pala ako. Ikaw nga pala ang una. Pero kuya thank you kasi ngayon alam kong mahal na niya ako. Salamat sa lahat kuya... " sabi niya habang nakapikit.

Tulog ba talaga siya o gising, lasing lang. Hay...

Pero, bakit alam niya na mahal na siya ni Shane? Sinundan niya ba kami? Kaya ba siya naglasing? *sign* Gino talaga. Pagdating sa damdamin niya Hindi na siya nagdadalawang isip pa. Go lang... Aish....

"No need to say thank you bro. Gusto ko rin naman siya tulungan eh. And promise, I'll help you and Shane to be okay again" sabi ko at pinatay na ng lamp shade na nasa tabi ng kama niya at lumabas na.

Good night my brother. And 'get ready' for my plan