The BADBOY'S Tutor (Complete)

Chapter # 46 I love you too

Gino's POV

"Gino..."

At doon na siya bigla nawalan ng malay buti na lamang at nasalo ko siya agad. Nagulat ako at tinapik tapik ko siya ng kaunti.

"Shane?............ Shane?"

Hindi siya gumugusing kaya naman binuhat ko na siya papunta sa camping side.

Pagkadating namin doon.

"What happen to her?!" tanong ni Justine na nag aalala.

"I don't know. Bigla nalang siya nahimatay" sagot ko. Pilit naman siyang ginigising ni Justine.

"Fuck! Gio pahiram ng susi ng van. Dadalhin namin siya sa ospital! " sabi ni Justine.

Ibinigay naman agad ni kuya yung sus kay Justine at nagpunta na kami ng ospital.

>>>Fast forward

Lumabas na ang doctor na timingin kay Shane.

"Sino ang kamaganak ng pasyente?" tanong ng doctor.

"Ako po ang kapatid niya. Kamusta po ang kapatid ko?" alalang tanong ni Justine.

"She's okay for now. I want you all yo come to my office with me to talk about her symptom"

"Symptom? May sakit si Shane?"

"Let's discuss about it in my office "

And we all went to his office. "Please sit down gentlemens" sabi ng doctor at agad naman kang naupo.

"You see, we did some test to know the reason why she got fainted from all of the sudden. And then we found out that... She has a tumor"

"What?!" Making dalawa.

"Paano nangyari yun?" I ask curiously.

"Well, una, nakakita kami ng damage sa brain niya. I guest this is the cause of her tumor. Did any incidence happen to her at her past? " tanong ng doctor.

"Noong mga bata pa po kasi kami ay nasagasaan na siya ng kotse. Luckily she survive" sagot ni Justine.

"Hmm... I see. Did she always had a head ache or maybe she always fainted or somehow feeling dizzy? " tanong ng doctor.

"Minsan po pag gabi palagi nalang masakit ang upo niya. Tapos minsan sa umaga nahihilo siya. Ang akala ko po noon dahil lang sa pagod sa pag aaral o ano. Pero mukhang Hindi po pala" malungkot na sabi ni Justine.

"Hindi pa naman ganoon kalala ang sakit niya. Pero dapat habang maaga pa ay magkaroon na agad ng surgery bago pa lumala ang sakit niya" sabi ng doctor.

"Sige po doc. Thank you" sabi namin at lumabas na ng office niya at pumunta na sa kwarto ni Shane.

Umupo si Justine sa tabi niya. Lumabas muna ako saglit at nagmasahe papunta sa camping side namin para sabihin sa lahat ang nangyare.

Justine's POV

Tinitigan ko langa ng maamo niyang mukha. Hindi ko namalayan na naluluha na pala ako.

Ano ba ito! Nakakabakla! Pero hindi ko mapihilan. Lalo na't alam ko ang Kamatayan ni Shane.

Nakita ko namang papadilat na ang mata niya kaya naman pinunasan ko agad ang luha ko.

"Kuya? "

"Shane? Okay ka na ba? " alalang tanong ko.

"Anong ginagawa ko dito? Balik na tayo kuya sa camping side. Baka nagaalala na yung mga yun" sabi niya at parang nag iiwas ng tingin.

"Alam mo na ba?"

"H-ha? A-ano ba meron kuya. Ma-malakas naman ako ha? Ali's na tayo dito ku--"

"Shane! I'm asking you! Alam mo na ba?" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na sumigaw.

Napatungo nalang siya at tumango. Napasandal naman ako sa kinauupuan ko.

"Kailan pa?" Tanong ko.

"Last year lang kuya. When I fainted at the mall at may isang lalake na nagdala sa akin sa ospital. Ang sabi ng doctor umalis na daw agad kaya hindi ko na kilala yung lalake" kwento niya.

"Last year pa? Last year pa?! Fuck shane! Last year mo pa alam na may sakit ka pero ni hindi mo man lang sinabi sa amin ni mommy yung katulad dito? Ano ba tingin mo sa amin? Walang pakielam sayo? "

"Sorry kuya... Gustong gusto ko sana sabihin sa inyo ni mommy pero ayokong mag alala kayo sa akin" sabi niya na naluluha na.

"Ayaw mong mag alala kami sa iyo? Ayaw mo making mag-alala, pero tingnan mo kami ngayon. Tingnan mo ako ngayon! Shane kapatid kita. I've been protecting you since we we're just a little child cause I don't want you to get hurt. Ginawa ko yun lahat. Kaya lang ako pumayag na sumama ka sa guild ay dahil kita kong may potential ka at doon ka masaya. Dahil bukod sa gusto kitang makitang ligtas ay gusto ko ring maging masaya ka. Alam mo yan"

Shane's POV

Sa mga sinabi ni kuya ay until until ko nalang naramdaman ang pagpatak ng mga laha sa mga mata ko.

"Kuya... "

Pinunasan naman niya agad ang kuha ko. "I really love you, Shane. Your my little sister. Magpahinga ka na. Ko-kontakin ko si mommy para ma-inform na siya. I don't want her to get worried. Kailangan malaman niya na ito habang maaga pa" sabi ni kuya.

Tumango nalang ako. I've been hiding too much secrets to her. Atleat these is my secret that I really need to reveille.

Lumabas muna si kuya ng kwarto ko at tinawagan si mommy kaya naman pumikit na muna ako para makapagpahinga.

Mayamaya narinig ko ang pagbukas ng pinto kaya naman Hindi ko nalang iyon pinansin dahil malang si kuya lang yun.

Hinawi hawi niya ang buhok ko na para bang inaayos ito.

"You really keep a lot of secret. Ang akala ko dati nung una kitang makitang makipaglaban at parang kaya mo ang lahat, ang sabi ko noon sa sarili ko 'ano kaya ang kahinaan niya? Siguro wala' habang sinasabi ko yan Hindi ko namamalayan na unti unti na pala akong nahuhulog sayo. Lumalim na yun ng lumalim hanggat sa Hindi ka na mawala sa isip ko" Hindi ako kumibo at patuloy lang ang pag kinig sa mga sinasabi niya. "Alam mo ba na sa tuwing nakikita kong may kasama kang iba kumikirot yung puso ko at lagi kong sinasabi... Dapat ako yun eh... Dapat ako ang magpapahid ng luha mo, yung nakikinig sa mga problema mo, yung kayakap mo pag malungkot ka, yung nagpapatawa sayo para lang ngumiti ka. Lahat ng yun tiniis ko dahil gusto kong makapag isip ka. Hanggat sa umamin ka na din na mahal mo rin ako... Sobrang saya ko noong marinig ko yun sayo. Pero dahil din doon ay nalungkot ako at nanghina dahil sa araw din na iyon ay nalaman ko ang sakit mo... But don't worry... I will never leave you... Because... I love you" napadilat nalang ang mata ko bigla at tumingin ng diretso sa kanya at doon ko na unti unting namalayan na pumatak na ang luha ko.

"I love you too"

~•<to be continued>•~