51st BODYGUARD

CHAPTER 2 - Interview

Nakuha ko na ang served tea na ipinagawa ko sa isa sa mga maids namin at inilapag sa maliit na table sa harap ng bed ko.

Yung parang pang-japanese. Ang cute kasi kaya pinili ko yun nung namili kami ng mga gamit. Tatanggi pa sana si mama nun pero wala eh, nanalo ako sa rock-paper-scissors. It's actually beige but i don't think mom hates it.

Umupo ako sa opposite side niya. So bale, magkaharap kami ngayon.

I poured some tea to the cups and served him one. Ganun din ginawa ko sa akin. Hindi ko alam kung nainom ba siya ng tea but this is the one I asked so,

"Tell me, san ka nakita ni mama?" Panimula ko sa interview. Sana lang, wag niya akong pipilosopohin.

" I work at ang agency from our school."

"Our school?" Huh? Anong pinagsasabi nito? OUR? at sa SCHOOL?

" You study at Downlakes Highschool right? As a 3rd year student. So am I. Although nasa magkaiba tayong section. Sikat ka nga sa classroom eh. Nakakalungkot lang at hindi maganda ang nasasabi nila." Napa-'oh' na lang ako sa sinabi niya.

I knew it.

Ako ang bida sa classroom nila. Nahigpitan ko tuloy ang paghawak ko sa cup ng tea at halos nangingilid na ang mga luha ko.

Tsk. Ayos nga, Serene. Hindi ka ganyan. Wag mag-sira ng pride. This is the first time you faced a 'someone' from your school and you are talking to him face-to-face.

Pero eto kasi ang nakakainis eh, ako na naman ang bida. I don't like this anymore.

"That school has an organization that principals works for students as a member of the Downlakes Highschool S.A. (secret agency). Your mother luckily picked me." So itong lokong ito, galing sa isang agency ng school? At kilala niya pala ako sa chismis ng mga kaklase niya. Tapos lucky pa daw siya sa lagay na iyan. 

"Masaya ka bang ako magiging amo mo?" Sabay higop sa tea.

"Yes." 

Naaalala ko tuloy ang katarantaduhan kong mga pinaggagagawa sa school. I desperately want to change..

It's my turn.

" Isa akong masamang tao."  panimula ko. 

"Miss Serene. Don't say such words You're not-." alam ko na ang sasabihin niya pero inunahan ko siya,

"My habits of insulting people. Hurting them, word by word. I hate it. But i can't stop ang change that fact that I am a 'Monster By Words'. My father died. My father died by suicide. Nagpakamatay siya dahil sa trabaho niya. Hindi ko daw dapat malaman ang dahilan pero nangulit ako, I was eight years old nang sinabi sa akin ng mommy ko ang dahilan. Hindi daw ni papa nakayanan ang mga salitang nanggaling sa boss niya dahil sa napakasakit na mga salita. Madalas siyang inaapi nito by means of words. Pero that time, masyadong mabigat kaya siya nagpakamatay. Nag-sisi ako nun na malaman ang dahilan."

Pinunasan ko muna ang pisngi ko,

"Nagsisi akong mangulit, dahil doon, nakuha ko ang ugali ng boss niya at heto ako ngayon. Nagtatangatangahang nananakit ng damdamin ng tao sa salita." Tiningnan ko siya ng nakatulala lang na nakatingin sa mga mata ko. Inalis ko ang tingin ko sa kanya. Why did I tell him? And.. I looked at his eyes pero iniwas ko ito kaagad.. why did I suddenly open up to him?

But i guess opening up to a different person helps. Medyo gumaan ang pakiramdam ko. Pero the fact na hindi ko naman siya lubusang kilala, i think, i know him a lot.

"I have over 50 bodyguards already, ever since that incident happened. And they all resigned because i attacked them with hurtfull and dirty words."