Unexpected Love (Y&I 2)

Chapter 5.

Ιωνα pov

Εδω και τρεις μερες καθομαι στο νοσοκομειο. Ομως δεν με αφηνουν να τη δω..
Εχουν ερθει ολοι. Οι γονεις της, εκεινο το αγορι στην καφετερεια και καποιοι αλλοι που δεν ξερω. Τελικα αυτος ειναι ενας παιδικος της φιλος. Μιλαμε που και που.. Συστηθηκα με τους γονεις της. Ειναι αρκετα νεοι μπορω να πω.. Ευτοι την ειδαν..
Εχει πεσει σε κομα. Οι γιατροι εκαναν οτι μπορουσαν... Το αμαξι ηρθε με πολυ μεγαλη ταχυτητα.. Ολοι μας ελπιζουμε σε ενα θαυμα..
Αλλα εγω ειμαι σιγουρος πως θα ζησει.. Γιατι αυτη η μικρη ειναι δυνατη, οσο κι αν δεν το δειχνει...

Βγαινει ενας γιατρος απο το δωματιο..

"ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗ ΔΩ?" Του φωναζω..

"Αγορι μου δεν γινεται.."

"ΓΙΑΤΙ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΤΗ ΔΩ? ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΙΓΟΥΡΕΥΥΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ! ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ?" Φωναζω και ξανακαθομαι στην καρεκλα που καθομουν... Βαζω στηριζω το κεφαλι μου στα χερια μου και καυτα δακρυα κυλουν απο τα ματια μου..
Δεν μπορω να συνηδιτοποιησω πως υπαρχει μια περιπτωση να μην την ξαναδω.. Να μην ξανακουσω το γελιο της.. Να μην ξαναδω το κοκκινισμα της.. Τα ματια της..
Ξαφνικα νιωθω ενα χερι στον ωμο μου.. Σηκωνω το κεφαλι μου και βλεπω την μητερα της..

"Αγορι μου πηγαινε... Τα κανονισα εγω.." Μου λεει και μου χαμογελαει αχνα.. Ομως τα ματια της μαρτυρουν την απεραντη θλιψη που νιωθει εκεινη τη στιγμη..

"Ευχαριστω.." Λεω και σηκωνομαι απο την καρεκλα..

Μπαινω στο δωματιο και την βλεπω ξαπλωμενη σε ενα απο αυτα τα αβολα κρεβατια του νοσοκομειου... Ειναι πολυ χλωμη και περιτριγυρισμενη με καλωδια... Αυτη η εικονα με σκοτωνει...
Καθομαι σε μια καρεκλα διπλα της και πιανω το χερι της... Ξαφνικα νιωθω τοσο πολυ την αναγκη να της μιλησω..

"Μικρη μου...
Ξερεις...Ολο αυτο μεσα μου ειναι πολυ καινουργιο...
Εκεινη η μερα στο σχολειο που επεσες καταλαθος πανω μου και σε κοιταξα μου φανηκες τοσο...διαφορετικη. Δεν χρειαζοταν να ντυθεις πουτανα για να εντυπωσιασεις εκπεμπες μια λαμψη απο μονη σου... Και απο τοτε ηθελα να σε γνωρισω..
Την επομενη φορα που επεσες πανω μου ηθελα να σε κανω να νιωσεις πιο ανετα και να σταματησεις να με φοβασαι χαρη στις ηλιθιες φημες που ειχες ακουσει...
Καθε φορα που σε εβλεπα να κλαις ενιωθα κατι μεσα μου να σπαει και ακομα το νιωθω... Ειχα παει και ειχα προειδοποιησει την Αλισια να μην σε πλησιαζει ομως εκει εκανα τα πραγματα χειροτερα...
Οταν σε ειδα με τον Λεων στο μαγαζι εκνευριστηκα παρα πολυ... Και σκεφτομουν να παω να τον πλακωσω, ομως δεν ειχα αφορμη..
Και.. οταν σου εφερα το κολιε σπιτι ηταν επειδη ηθελα να ξαναδω το προσωπο σου.. Και οταν μου ανοιξες με εκεινες τις εξαλες πιτζαμες καταφερες να με αναστατωσεις... Εκεινο το βραδυ χρειαστηκα ενα πολυ κρυο ντουζ για να συνελθω...
Οταν σε καλεσα σπιτι μου για ταινια και σε ειδα να φοβασαι ηθελα να κανω το οτιδηποτε ωστε να μην ξανανιωσεις αυτο το συναισθημα, γι αυτο και σε αγκαλιασα τοσο σφιχτα. Οταν σε ειδα να κοιμασαι ηθελα παρα πολυ να σε φιλησω. Ομως δεν το εκανα γιατι δεν ηθελα να φρικαρεις...
Και μετα σκεφτηκα να σου προτεινω να βγουμε γιατι ηθελα να σε δω..
Και περασα τοσο τελεια.. Οταν σου χαηδεψα το μαγουλο ηθελα παρα πολυ να σε φιλησω.. Ομως δεν το εκανα γιατι φοβηθηκα πως θα εφευγες..
Οταν ειδα το αμαξι να πεφτει πανω σου πραγματικα ενιωσα κατι μεσα μου να σπαει... Στη σκεψη πως αυτος ο τυπος που επεσε πανω σου σε πονεσε μου αρχοταν να τον λιωσω...
Θελω να βλεπω το χαμογελο σου ολη την ωρα και να σε εχω αγκαλια και να σε φιλαω και να εισαι μονο δικη μου...
Ελπιδα κουραστηκα να παιζω κυνηγητο με τα συναισθηματα μου. Νομιζω πως σε ερωτευτηκα μικρη και δεν αντεχω στη σκεψη πως τωρα που σε βρηκα θα σε χασω... Ξυπνα μικρη μου..." Της ειπα και φιλησα το χερι της.. Δακρυα ξεκινησαν να κυλανε απο τα ματια μου... Μεχρι που ενιωσα ενα ελαφρυ σφιξιμο στο χερι μου... Και σηκωσα το κεφαλι μου για να δω.. Τοτε ειδα την Ελπιδα να ανοιγει τα ματια της..