Unexpected Love (Y&I 2)

Chapter 8.

Ανοιγω σιγα σιγα τα ματια μου.. Επεξερφαζομαι τον χωρο γυρω μου.. Κατσε. Δεν ειμαι σπιτι μου!

"Ελπιδα επιτελους ξυπνησες! Τρομαξα παρα πολυ!" Ακουω μια γνωστη φωνη.. Γυρναω και βλεπω τον Ιωνα ανησυχο να μου κραταει το χερι...

"Εμεις δεν ειμασταν σπιτι σου?" Ρωταω μπερδεμενη και εκεινος με κοιταζει με το βλεμα της αγελαδας..

"Ελπιδα τι λες? Εισαι σε κομα μια ολοκληρη εβδομαδα μετα το ατυχημα!" Μου λεει και εγω εχω μεινει.. Δηλαδη ολο αυτο ηταν ενα ονειρο?

"Συ-συγγνωμη λεω βλακειες" Απανταω απογοητευμενη.. Η αληθεια ειναι πως νιωθω πολυ κουρασμενη αυτη τη στιγμη και σε συνδιασμο με την κακη μου ψυχολογια.. Νιωθω λιγο.. Αστα να πανε..

"Μικρη ολα καλα?' Ρωταει ο Ιωνας καθως μου χαηδευει το χερι.. Αχ αυτο το αγγιγμα του... Αυτοματως τραβαω το χερι μου απο κοντα του..

"Μπορεις να με αφησεις λιγο μονη μου?" Τον ρωταω ευγενικα και εκεινος μου γνεφει.. Φευγει βιαστικα απο το δωματιο..

Με το βγαινει εξω ξεσπαω σε κλαμματα... Μπορει να φταιει η απογοητευση μου που ολο αυτο ηταν ενα ονειρο.. Μπορει να φταιει η εξαντληση... Αλλα το μονο που θελω ειναι να ξεσπασω αυτη τη στιγμη...

Ξαφνικα ανοιγει η πορτα του δωματιου και βλεπω τον Λεων..

"ΜΙΚΡΗ ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ? ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΑ?" Με ρωταει ανησυχος και ερχεται κοντα μου..

"Κ-καλα ει-ειμαι.." Καταφερνω να πω αναμεσα στους λυγμους μου και σκουπιζω τα δακρυα μου...

"Τοτε τι?" Με ρωταει και καθεται διπλα μου..

Του εξηγω οσα ειδα..

"Βρε Ελπιδακι μην κλαις" Με παρηγορει και με ακουμπαει συμπονετικα στον ωμο...

"Γ-γιατι να πανε ολα τοσο σκατα.." Λεω ενω κλαιω βουβα..

Τοτε η πορτα ανοιγει.. Γυρναω το βλεμα μου και βλεπω τον Ιωνα να με κοιταζει εξισου ανησυχος..

"Μικρη τι εγινε?" Με ρωταει και καθεται στο κρεβατι..

"Τ-τιποτα" Του απανταω κοιτωντας το πατωμα..

"Δεν με πειθεις Ελπιδα. Πες τι εγινε" Απαιτει ομως εγω δεν εχω το θαρρος να του πω ολα οσα ειδα στον υπνο μου.. Κι αν φυγει μακρια μου?