Unexpected Love (Y&I 2)

Chapter 9.

...Ακούγεται το κλειδί στην πόρτα. 

Γυρνάμε και οι δυο μας και βλέπουμε τους γονείς μου να στέκονται στην πόρτα. Η μητέρα μου κοιτάζει έχοντας ένα περίεργο χαμόγελο στα χείλη της ενώ ο μπαμπάς κοιτάζει δολοφονικά τον Ίωνα.

"Γεια σου Ελπίδα μου! Γεια σου Ίωνα παιδί μου, τι κάνεις;!" Αναφωνεί η μητέρα μου...

"Εεε γεια σου μαμά γεια σου μπαμπά!" Προσπαθώ να κρύψω την αμηχανία μου..

"Γεια σας κυρία Βίβιαν γεια σας κύριε Άλεξ" Ο Ίωνας μου κρατάει το χέρι και το μάτι του πατέρα μου πέφτει κατευθείαν εκεί.. Ωχ..

"Γεια σου Ίωνα! Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω!" Τουλάχιστον είναι ευγενικός.."Τι κάνεις εδώ;" Βιάστηκα να μιλήσω..

"Εεεε μπαμπά ήρθε να μου κάνει παρέα." Προσπαθώ να δικαιολογηθώ.. 

"Βασικά με την Ελπίδα είμαστε μαζί" Ω θεέ μου! Γιατί του το είπε; Τώρα θα ξεκινήσει η ανάκριση..

"Αχ τι ωραία! Ίωνα παιδί μου θα κάτσεις να φας εδώ!" Πετάγεται η μητέρα μουπριν πολάβει να μιλήσει ο μπαμπάς μου.

"Εμείς πάμε πάνω!" Φωνάζω σχεδόν και σέρνω τον Ίωνα πάνω στο δωμάτιο μου...

Καθόμαστε στο κρεβάτι μου και κοιταζόμαστε χωρίς να μιλάμε..

"Πφφ" Ξεφυσάω χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

"Γιατί ξεφυσάς μικρή;" Με ρωτάει γελώντας πνιχτά.

"Έτσιι" Του λέω και τον αγκαλιάζω

"Μικρή έχω αρχίσει να φοβάμαι έτσι όμως με κοιτάζει ο πατέρας σου" Μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Απλά μωρέ μου έχει αδυναμία" Προσπαθώ να τον δικαιολογήσω..

"Κάτι ξέρει" Λέει δίνοντας μου, ένα πεταχτό φιλί..

"Αύριο έχουμε Χριστούγεννα" Του υπενθυμίζω κοιτώντας τον στα μάτια.

"Το ξέρω και σου έχω μια έκπληξη!" Μου πειράζει τη μύτη..

Τότε ακούγεται η φωνή της μάνας μου να μας φωνάζει να κατέβουμε για φαγητό. Αφού φάγαμε, αποφασίσαμε να κάτσουμε λίγο σπίτι και το απόγευμα να πάμε εμπορικό. Οι γονείς μου λάτρεψαν τον Olie κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα. 

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και τώρα βρισκόμαστε στο εμπορικό. Χωριστήκαμε γιατί θέλαμε να πάρουμε δώρα και δώσαμε ραντεβού στα starbucks σε μία ώρα. 

Μετά από αρκετή ώρα ψάξιμο κατέληξα σε μία υπέροχη κολόνια. Πραγματικά την ερωτεύτηκα.. Κοίταξα το ρολόι μου και η ώρα είχε περάσει.. Φτάνω στο μαγαζί και αυτό που είδα με σόκαρε.. Την Αλίσια να φιλιέται με τον Ίωνα.. Ένιωσα κάτι μέσα μου να σπάει... Καυτά δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στο πρόσωπό μου. Τότε ο Ίωνας την σπρώχνει και με κοιτάζει ένοχα. Εγώ φεύγω τρέχοντας από το σημείο. Φτάνω στο σπίτι με τα πόδια και αφού σιγουρεύτηκα πως όλοι είναι στις δουλειές τους έτρεξα στο δωμάτιό μου κλαίγοντας. Έβαλα τις πιτζάμες μου, μάζεψα τα μαλλιά μου και έκατσα στο κρεβάτι μου βάζοντας τα ακουστικά μου. Τότε παρατήρησα πως είχα 86 αναπάντητες από τον Ίωνα. Δάκρυα ξανάρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου...

Γιατί να με κοροϊδέψει, έτσι; Να παίξει ήθελε. Μέσα μου το ήξερα απλά αρνιόμουν να το παραδεχτώ... Είμαι τόσο ηλίθια... 

Ίωνα pov

Όταν χωριστήκαμε με την Ελπίδα για να πάρουμε δώρα ήξερα ακριβώς τι θα της έπαιρνα. Πήγα στο μαγαζί που κοιτούσε εκείνο το φόρεμα πριν ένα μήνα. Ήταν ένα ανοιχτό ροζ στενό φόρεμα το οποίο θα της ταίριαζε τέλεια! Πιστεύω πως είναι κομμένο και ραμμένο για εκείνη.

Αφού της αγόρασα το φόρεμα κατευθύνθηκα στα starbucks που είχαμε πει να βρεθούμε. Εκεί που καθόμουν στην ηρεμία μου εμφανίστηκε η πουτάνα η Αλίσια. Μου τριβόταν κανονικότατα... Αλλά το άγγιγμα της μόνο αηδία μου προκαλούσε. Όταν είδα την Ελπίδα να έρχεται σηκώθηκα απότομα, όμως η άλλη με φίλησε. Εγώ φυσικά και δεν ανταποκρίθηκα. Την έσπρωξα και κοίταξα την Ελπίδα η οποία είχε βουρκώσει..

"Αγάπη μου.." Λέω σχεδόν ψιθυριστά, όμως εκείνη τρέχει μακρυά μου.. Εγώ τρέχω πίσω της όμως έχει ήδη χαθεί από το οπτικό μου πεδίο. Κατευθείαν ανοίγω το κινητό και την παίρνω τηλέφωνο.. Δεν απαντάει... Την ξαναπαίρνω αλλά τίποτα... Σκέφτομαι να πάω σπίτι της όμως το σκέφτομαι καλύτερα. Θα την αφήσω να ηρεμήσει και θα πάω να της εξηγήσω αύριο τι έγινε..

Πηγαίνω καρφί στον Τεό... Του εξηγώ τι συνέβη...

"Πωω μαλάκα... Καλά έκανες και δεν πήγες τώρα. Τώρα θα έχει πολλά νεύρα και δεν θα σκέφτεται καθαρά. Αύριο που θα έχει ηρεμήσει θα μπορέσεις να της εξηγήσεις και πιστεύω θα σου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.." Μου λέει και με κοιτάζει συμπονετικά..

"Το εύχομαι... Δεν θέλω τώρα που την βρήκα να τη χάσω..." 

Next morning

Ελπίδας pov

Σηκώνομαι από το κρεβάτι.. Σήμερα είναι Χριστούγεννα όμως δεν έχω καθόλου όρεξη... Πηγαίνω στο μπάνιο και κάνω τα απαραίτητα.. Φοράω ένα oversize φούτερ με ένα κολάν και ξαπλώνω ξανά στο κρεβάτι μου... Ανοίγει η πόρτα του δωματίου μου και βλέπω τον Λεών..

"Καλά Χριστούγεννα!" Μου εύχεται και και κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι..

"Οκέυ" Απαντάω ξερά..

"Τι παίχτηκε Ελπίδα;" Με ρωτάει..

"Τίποτα" Απαντάω άτονα..

"Λοιπόν εντάξει. Κάποιος θέλει να σε δει." Ανοίγει την πόρτα και βλέπω τον Ίωνα να με κοιτάζει σαν βρεγμένη γάτα..

Καντε 🌟 αν σας αρεσε και 💬 για να πειτε τη γνωμη σας.
Kisses😙
Υ.Γ: Σορυ που ειναι μικρο😟