Unexpected Love (Y&I 2)

Chapter 26

Ιωνα pov

Ανοιγω τα ματια μου... Το κεφαλι μου ποναει αρκετα. Μα καλα ποσο ηπια χθες? Γυρναω πλευρο υποσυνηδειτα για να αγκαλιασω την Ελπιδα... Δεν ειναι εκει. Δεν θα ειναι απο εδω και περα.

Παιρνω ενα τηλεφωνο τον Τεο και κανονιζουμε να βρεθουμε για καφε, θελω να μου πει τη γνωμη του σχετικα με το θεμα.

Φτανουμε στην καφετερεια και καθομαστε στο συνηθισμενο γωνιακο τραπεζι μας.

"Γαμωτο μου λειπει τοσο γαμημενα πολυ. Το πρωι στο κρεβατι πηγα να την αγκαλιασω αλλα ναι... Δεν ηταν εκει... Δεν το αντεχω"

"Ιωνα. Μηπως τα πραγματα δεν εγιναν ετσι? Εννοω... μηπως εγινε παρεξηγηση? Σαγαπαει πολυ για να σου κανει κατι τετοιο"

"Πραγματικα δεν ξερω. Αλλα πως να γινει παρεξηγηση? Το κανανε! Τους ειδα!"

"Πραγματικα δεν ξερω τι να πω.. Ωχεμγχμ"

"Ε?"

"Απλα μη γυρησεις θα συγχηστεις!" Μου λεει και γυρναω το κεφαλι μου για να δω τι εννοει. Η Ελπιδα με τον Λουκ μπαινουν στο μαγαζι. ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΥΚ? Εννοω.. Της εχει κανει τοσα και εκεινη βγαινει μαζι του?  Φαινεται παντως αρκετα ταλαιπορημενη. Τα μαλλια της ειναι δεμενα σε εναν απεριποιητο κοτσο, ειναι χλωμη με κουρασμενα, πρισμενα ματια και εντονους μαυρους κυκλους... Ειναι πολυ απλα ντυμενη.
Οταν τα βλεμματα μας συναντιουνται ο χρονος παγωνει.  Με κοιταζει και τα ματια της βουρκωνουν σιγα σιγα ολο και περισσοτερα δακρυα κυλανε στο προσωπο της. Γαμωτο δεν μπορω να την βλεπω να κλαιει..Γιατι? Αφου εκεινη εκανε μαλακια...

"Γιατι κλαιει..?" Μονολογω..

"Ιωνα πηγαινε μιλα της" Ψυθιριζει ο Τεο..

Εξαφανιζεται. Πηγαινει στο μπανιο. Την ακολουθω με γρηγορα βηματα. Μπαινω στις γυναικειες τουαλετες. Ειναι πεσμενη στο πατωμα στηριζοντας την πλατη της στον τοιχο και κλαιει.. Γυριζει και με κοιταζει.. Ξαφνικα τα παντα αρχιζουν να ταρακουνανε παρα πολυ δυνατα. Πορτες σπανε και οι φωνες του κοσμου ακουγονται απο παντου.  Καθρεφτες και φωτα πεφτουν κατω. Σεισμος..Τρεχω γρηγορα και την καλυπτω με ολο μου το σωμα ωστε να μην πεσει τιποτα πανω της. Την αγκαλιαζω σφιχτα. Πλεον κλαιει με λυγμους. Φοβαται.. Ενας καθρεφτης σπαει πανω μου.. Δεν με νοιαζει. Επιτελους ολα σταματανε να ταρακουνιουνται... Συνεχιζει να κλαει..

"Σσσσς τελειωσε" Την κοιταζω στα ματια... Τοτε ακουγεται ενας δυνατος θορηβος και καπνοι εμφανιζονται στον χωρο.. Κοιταζει γυρω της ανησυχη. Φωτια..
Πρεπει να μας βγαλω απο εδω. Την σηκωνω στα χερια μου. Πλεον η φωτια εχει εξαπλωθει και εδω. Βηχει.. Καταφερνω να μας περασω μεσα απο τις φλογες. Εχω καει σχεδον παντου αλλα δεν με ενδιαφερει. Βηχει κι αλλο..

"Ι-ιωνα γκχμ δ-δεν γκχμ μπο-ρω.." Σκιζω ενα κομματι απο την μπλουζα μου και το βρεχω σε εναν τυχαιο νεροχυτη.. Το τοποθετω στο στομα και τη μυτη της για να φιλτραρεται καπως ο αερας..  Μετα απο αρκετη ωρα αναμεσα στους καπνους και τις φωτιες βρισκω την εξοδο και βγαινουμε επιτελους στον καθαρο αερα.. Βρισκω τον Λουκ με τον Τεο.

"ΜΑΛΑΚΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ?" Φωναζει ο Τεο και του γνεφω θετικα.

"Οριστε..." Αφηνω την Ελπιδα στην αγκαλια του Λουκ και εγω παιρνω τον δρομο της επιστροφης χωρις να πω τιποτα...

Ελπιδας pov

Ανοιγω τα ματια μου.. Βρισκομαι στο δωματιο του Λουκ.. Που ειναι ο Ιωνας? Ειναι καλα? Κοιταω γυρω μου μηπως ειναι καπου στο δωματιο..

"Πηρε πριν λιγο τηλεφωνο να δει αμα ξυπνησες" Μου χαμογελαει ο Λουκ. Χαμογελαω στραβα.  "Το απογευμα θα ερθει η Ελβιρα εδω για ταινια" Ανασηκωνω τους ωμους μου αδιαφορα..

Το απογευμα δεν αργησε να ερθει. Η Ελβιρα ηρθε σπιτι και οπως το περιμενα ο Λουκ εφυγε..

"Ελπιδα..."

"Πες μου Ελβιρα"

"Οντως το εκανες με τον Μαρκ?"

"Ναι" Τοτε της πεταχτηκαν τα ματια εξω...

"Αλλα οχι οπως νομιζεις. Ξερεις πολυ καλα ποσο αγαπαω τον Ιωνα. Θα μπορουσα να δωσω ακομα και τη ζωη μου για εκεινον. Ολοι νομιζατε πως πηγα και το εκανα με τον Μαρκ για την πλακα μου , πως εγω δεν ποναω πως ειμαι μια τσουλα που παιζει με τις ψυχες των αλλων. Σωστα? Κανεις σας δεν εμαθε πως οταν ημασταν στην παραλια με επιασε μια ζαλαδα. Επεσα κατω και δεν μπορουσα ουτε να φωναξω ουτε να κουνηθω και μετα με εσυρε μεχρι τα ντουζ και με ακουμπουσε και...." Δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου... "Δεν μπορουσα να φωναξω δεν μπορουσα να κανω τιποτα δεν μπορουσα να πω τιποτα... Και τοτε εμφανιστηκε ο Ιωνας... Ομως πριν παμε παραλια ο Μαρκ μου εστειλε μια φωτογραφια. Η Αλισια με τον Ιωνα να κανουν..... ΠΟΝΑΩ ΓΑΜΩΤΟ! ΠΟΝΑΩ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΟΝΑΩ ΨΥΧΙΚΑ! ΟΛΟΙ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΒΑΛΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΟΛΟΙ ΜΕ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΜΙΑ ΠΟΥΤΑΝΑ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!" Πλεον κλαιω με λυγμους. Η Ελβιρα με βαζει στην αγκαλια της...

"Ψυχουλα μου... Ολα θα μπουν στη θεση τους" Προσπαθει να με παρηγορησει..

"Ο-οχι δ-δεν θ-α μπ-ουν" Ποτε δεν μπαινουν...

"Σσσσσσς"