Unexpected Love (Y&I 2)

Chapter 14

"Μπαμπα?"

"Σου εφερα να φας κατι" Μου λεει χαμογελοντας μου στραβα.

"Δεν εχω ορεξη" Γυρναω πλευρο..

Εκεινος βγαινει σκυθρωπος απο το δωματιο..

Ξαπλωνω στην πλευρα που κοιμοταν ο Ιωνας.. Βαζω το χερι μου κατω απο το μαξιλαρι και βρισκω μια ξεχασμενη μπλουζα του.. Την παιρνω στα χερια μου και δακρυα κυλανε ξανα απο τα ματια μου...

Βιβιαν p.o.v

"Παλι δεν ηθελε να φαει" Μου λεει ο Αλεξ απογοητευμενος..

"Αλεξ δεν μπορω να τη βλεπω ετσι.." Τα ματια μου υγραινουν..

"Ελα βρε αγαπη μου, μην κλαις.."

"Πφφ.. Εχεις καμια ιδεα ποιος μπορει να ηταν?"

"Καλυτερα να μεινει σπιτι για λιγο και να μην βγαινει γιατι φοβαμαι πως κατι σοβαρο συμβαινει..."

"Τι εννοεις?" Ρωταω αφου δεν καταλαβαινω τι ακριβως μου λεει..

"Εννοω πως μπορει να ειναι απο την παλια συμμορια και να θελουν να παρουν εκδικηση για την εκρηξη τοτε... Η Ελπιδα μπορει να κυνδινευει"

ΝΤΙΝ ΝΤΟΝ!

Σηνωνομαι, ανοιγω την πορτα και βλεπω τον Ιωνα ανησυχο... Τι δουλεια εχει αυτος εδω, επρεπε να αναρωνει..

"Ιωνα τι κανεις εδω αναρωνεις υποτιθεται!"

"Μου ειπαν πως κλαιει και ηρθα" Μου λεει αποτομα και τρεχει προς τη σκαλα.

Ιωνα p.o.v

Ανοιγω την πορτα του δωματιου της... Την βλεπω να ειναι ξαπλωμενη στην πλευρα που κοιμομουν με μια μπλουζα μου στην αγκαλια της και να κλαιει.. Ποναω να την βλεπω να κλαιει... Καθομαι στο κρεβατι.

"Φ-φυ-γε δ-δεν θ-θε-λω ν-να μ-μι-λησ-ω σ-σε κ-καν-εν-αν" Μου λεει αναμεσα στους λυγμους της χωρις να γυρισει να με κοιταξει.. Της χαηδευω τα μαλλια... "Α-μα π-πα-θει κ-κα-τι θ-θα..." Την διακοπτω..

"Εδω ειμαι μικρη..." Γυρναει να με κοιταξει... Κατευθειαν πεταγεται στην αγκαλια μου ενω δεν εχει σταματησει να κλαιει...

"Σταματα να κλαις σε παρακαλω. Δεν αντεχω να σε βλεπω να κλαις.." Την φιλαω απαλα στα χειλη και ακουμπαω τα μετωπα μας μεταξυ τους.. Μου γνεφει θετικα..

"Εμαθα πως δεν εχεις φαει τιποτα" Την ψευτομαλωνω και εκεινη χαμηλωνει το βλεμα της... "Γι' αυτο εφερα σουβλακια!" Μου χαμογελαει πικρα... Με κοιταζει για λιγο στα ματια ανεκφραστη και επειτα με φιλαει απαλα στα χειλη..