Unexpected Love (Y&I 2)

Chapter 27

ΘΕΛΩ ΣΧΟΛΙΑΑΑ💬💬💬

2 months later

Ελπιδας p.o.v

"Ειναι απολυτα φυσιολογικο να ζαλιζεστε στην κατασταση σας μην ανησηχειτε!" Η γιατρος μου χαριζει ενα ζεστο χαμογελο.

"Συγγνωμη.. Τι εννοειτε?" Ρωταω μπερδεμενη..

"Λοιπον... Οι εξετασεις δειχνουν πως ειστε 2 μηνων εγκυος!" Αα ωστε γι αυτο πηρα κιλα... ΚΑΤΣΕ ΤΙ?

"Ειναι σιγουρο?"

"Απολυτα!"

Φευγω απο το ιατρειο. Γιατι τωρα γαμωτο.. Γιατι? Πως θα τα καταφερω... Αυτοι οι δυο μηνες ειναι οι πιο δυσκολοι της ζωης μου θα μπορουσα να πω.. Νομιζα πως οι εμετοι και οι ζαλαδες ηταν ψυχοσωματικα... Μου λειπει τοσο γαμημενα πολυ...

Φτανω στο διαμερισμα μου... Σηκωνω την μπλουζα μου και κοιταζω την κοιλια μου.. Δηλαδη τωρα μεσα μου υπαρχει ενα παιδακι? Και καθε μερα θα μεγαλωνει? Δεν υπαρχει περιπτωση να του το πω. Και δεν υπαρχει περιπτωση να κανω εκτρωση... Ειναι ενα παιδι που δεν φταιει σε τιποτα που οι γονεις του ειναι χωρια... Πως θα τα καταφερω γαμωτο... Δεν ξερω τι να κανω.. Να χαρω? Να κλαψω? Τι? Παιρνω τηλεφωνο την Ελβιρα και της λεω να ερθει σπιτι...

"Γειαααα" Μπαινει μεσα..

"Ελβιρα ειμαι δυο μηνων εγκυος..."

"Τι?"

20 minutes later

"Δηλαδη μεσα σου εχεις ενα παιδακι?" Της γνεφω θετικα..

"Θα το πεις στον Ιωνα ετσι?"

"Οχι Ελβιρα.. Αρχικα δεν θα με πιστεψει.. Θα νομιζει πως του λεω ψεμματα για να ειμαστε παλι μαζι.. Και ναι.. Απλα δεν θελω.. Θα με βρισει"

"Κανε οτι θεωρεις καλυτερο"

5 hours later

Δεν τους αντεχω τους εμετους... 10ος για αποψε...
Ξαπλωνω ξανα στο κρεβατι...

Αχ βρε Φασολακι τι μου κανεις... Πινω λιγη απο τη ζεστη σοκολατα μου και παταω παλι το play.. Χτυπαει το κουδουνι.. Λογικα θα ειναι η Ελβιρα.. Της ειπα να ερθει σημερα σπιτι γιατι φοβαμαι να ειμαι μονη μου...

Ανοιγω την πορτα και την βλεπω με τις πιτζαμες και δυο σουβλακια στο χερι..

"Γεια εισαι ενταξει?" Μου λεει και με κανει μια αγκαλια..

"Αν εξαιρεσουμε πως εχω κανει 10 εμετους και νοιωθω το στομαχι μου σκατα , πως συνεχιζω να εχω το προαισθημα πως κατι κακο θα συμβει και πως ,διαολε, ο Ιωνας μου λειπει τοσο πολυ ολα τελεια!" Μερικα δακρυα κυλανε στα μαγουλα μου και τα σκουπιζω γρηγορα. Η Ελβιρα με αγκαλιαζει...

"Ολα καποια στιγμη θα μπουν στη θεση τους γκερλ.."

"Ελα να δουμε ταινια.." Καθομαστε και βαζουμε μια τυχαια κομωδια..

Ιωνα p.o.v

Πινω λιγο απο το ποτο μου... Μικρη μου ποσο μου λειπεις.. Εχω να σε δω δυο γαμημενους μηνες που μου φαινονται αιωνες... Μηπως φερθηκα σαν ηλιθιος? Μηπως επρεπε να την αφησω να μου εξηγησει? Γαμωτο...

Η μπαρ γουμαν μου τριβεται τοση ωρα ομως τιποτα.. Δεν μπορω να κανω τιποτα. Δεν μου βγαινει.. Με τραβαει εως τις τουαλετες...

"Ωωω μη μου κανεις τον δυσκολο.." Μου βγαζει τη μπλουζα και χαηδευει τους κοιλιακους μου. Σιγα σιγα κατεβαινει περισσοτερο..

"Κοπελια σταματα"

"Αωωω ο μικρος μας ειναι καψουρης?" Σφιγκω το σαγονι μου.. "Μπορω να σε κανω να τη ξεχασεις" Πρεπει να την ξεχασω. Την σπρωχνω κατω και της σκιζω το φορεμα... Την φιλαω με ορμη.. Και τοτε ηταν που μουρμουρισα το γαμημενο ονομα της...

"ΓΑΜΩΤΟ" Φευγω απο το μπαρ χωρις να κανω καν τον κοπο να βαλω την μπλουζα μου...

Φτανω στο διαμερισμα μου... Ανοιγω και ξαπλωνω στο κρεβατι.. Κοιταζω την φωτογραφια που ειχαμε βαλει τοτε σε κορνιζα..

"Μωρο μου, γιατι?" Ψυθιριζω και νοιωθω τα ματια μου να υγραινουν... Μερικα δακρυα κυλανε... "Ειδες αγαπη μου? Πιστευεις πως θα με εβλεπες ποτε ετσι? Σαγαπω μικρη.. Θα μπορουσα να πεθανω για να εισαι εσυ καλα" Σκουπιζω τα δακρυα που εχουν τρεξει και γελαω πνιχτα. Μιλαω σε μια φωτογραφια...

Αγνωστου p.o.v

"Μμμ υπεροχα.. Εκανες καταπληκτικη δουλεια Μαρκ..." Η Αλισια που καθεται στα ποδια μου, μου τριβεται με αργες κινησεις.

"Κι εσυ μωρο μου..." Βαζω το χερι μου μεσα απο το εσωρουχο της και την τριβω αισθησιακα. Εκεινη γελαει σαν χαζοχαρουμενη...

"Τι της εδωσες παλι.." Μουρμουριζει ο Μαρκ εκνευρισμενος. Λες και μπορει να κανει κατι.. Ενα σκατοπαιδο ειναι μονο...

"Τα συνηθισμενα" Ανασηκωνω τους ωμμους μου αδιαφορα.

"Φερε τα χρηματα" Του δινω τα λεφτα και εκεινος φευγει απο το γραφειο μου.

"Ααα και που σαι!" Σταματαει και με κοιταζει... "Παρε και αυτο το ψωφιμι απο εδω" Σπρωχνω με δυναμη την Αλισια με αποτελεσμα να πεσει κατω..

Ο Μαρκ με αγριοκοιταζει, την βοηθαει να σηκωθει και πηγαινουν στο δωματιο που τους εχω παραχωρησει..

Ωρα για το δευρερο σκελος του σχεδιου μου.. Τωρα που εκεινος λειπει θα ειναι πιο ευκολο... Ομως πριν κανω αυτο θα πρεπει να βγαλω απο τη μεση τα δυο παιδαρελια.. Φωναζω τον Sam στο γραφειο μου.. Του δινω το οπλο. "Ξερεις τι να κανεις"...

Καντε 🌟 αν σας αρεσε και 💬 για να μου πειτε τη γνωμη σας.

Kisses❤