Me And The Bastard Billionaire(Completed)

Chapter 15

PAGGISING ni Marlon ay nasa ibang lugar na siya. Agad siyang napakunot ng noo dahil nakaupo siyang nakagapos ang mga kamay at paa niya. Gusto niyang kalagin iyon ngunit hindi niya magawa.

"Sweet heart, bakit mo ako ginapus at nasaan tayo?" Tanong nito kay Eloisa na nakaupo sa harapan niya.

"Um. Maglalaro lang tayo saglit. At hindi mo ba natatandaan ang lugar na 'to. It's been three years since you came here Marlon." Ani Eloisa. Pinagala naman ni Marlon ang paningin sa paligid. Pero hindi niya maunawaan ang tinuran sa kanya ni Eloisa.

"What you mean?" Naguguluhan nitong tanong.

"Nakalimutan muna ba ang pamilya Tuason?" Nakangising tanong ni Eloisa dito. "Nakalimutan muna kung paano mo pinatay ang mag-asawang Tuason at kung paano mo nilapastangan ang anak nila?" Anitong kinaputla ng mukha ni Marlon.

"Oh! Naalala muna ba. Dito mo ginawa ang bagay na iyon. Natatandaan mo." Ani Eloisa.

"E-eloisa?"

"Dahil sa kalibogan mo e hindi mo man lang napansin ang ginagamit kung family name. By the way let me intruduce to you my name. I'm Eloisa Bree Tuason the youngest daughter of Mr Tuason that you killed three years ago at this place." Pakilala nito.

"So, kilala muna ako ngayon. Do you think, ano ang maganda ko ngayong gawin sayo after ng ginawa mo sa pamilya ko. Dahil sa kasakiman mo ay pinatay mo ang magulang ko at binaboy mo pa sa harap ng bangkay nila ang kapatid ko?" Patanong nitong aniya kay Marlon na biglang natuyuan na ata ng laway sa lalamunan.

"Oh! Wag kang mag-alala dahil dadahan-dahanin lang natin ang lahat. Ika nga nila sweet revenge is the best for your enemies." Saad nito.

"A-anong gagawin mo d-dyan?" Takot na tanong ni Marlon ng makita nitong may kinuhang blade si Eloisa. "Oh! Wala naman. Don't worry dahil masarap ito sa pakiramdam." Anito sabay tawa ng nakakaluko.

Dahil nakagapus ang mga kamay at paa ni Marlon ay kaya wala itong magawa. Magpumiglas man ito ay wala parin.

"E-eloisa. Please don't do this." Makaawa nito bigla sa dalaga. "Oh! Marunong karin palang magmakaawa. Pero sorry wala akong awa. Hindi ka nga naawa sa magulang ko ng patayin mo sila at kapatid ko. Ako pa kayang nawalan ng pamilya." Galit na ani Eloisa.

"Ilang taon ko rin pinaghandaan ang lahat para singilin ka. At ito ngayon ang pagkakataon ko. Nandito kana sa mga kamay ko. At wala man lang akong kahirap-hirap. Dahil ikaw mismo ang lumapit sa akin." Saad nito. Kaya kung pwede lang i-replay ni Marlon ang lahat ay ginawa na niya upang wala siya ngayon sa kinalalagyan niya.

"Kung hindi mo pinatay si Papa ay siya ngayon ang nasa kinauupoan mo right? Pero dahil gusto mong ikaw ang makaupong gobernador ay tinutumba mo ang mga taong nasa dadaanan mo." Mapaklang ani Eloisa.

"Pero, sa araw na 'to ay ako mismo ang puputol ng sungay mong humahaba." Kung titingnan mo ang mga mata ni Eloisa ay puno ito ng galit. Tila nag-aapoy sa galit ang mga mata nito. Ang kinikimkim nitong galit sa mga taong nagdaan ay tila ngayon lang ito lumabas.

"E-eloisa. I'm sorry." Ani Marlon na biglang tinawanan ni Eloisa. "Sa tingin mo kayang burahin ng sorry mo ang kahayupan mo. Kahit ilang beses kang magsorry ay hindi na maibabalik niyan ang mga buhay na kinuha mo sa amin. Ang mga buhay na sinira mo at pilit mo pang sinisira." Anito sabay duro niya sa mukha ni Marlon.

"Aaaaaahhhhh." Biglang napahiyaw si Marlon sa hapdi ng gilitan ito ni Eloisa sa braso. "Aaaaaahhhhh." Halos manginsay ito sa hapdi ng gilitan ulit siya ni Eloisa.

"Kulang pa ang sakit na yan sa sakit na nararamdaman namin ng patayin mo ang mga mahal namin sa buhay." Nanggagalaiting ani Eloisa sa kanya sabay hila nito sa buhok ni Marlon.