zamanın ötesinde // tomione

9; ''Cennet ve Cehennem''

  Üzerimde ki yorgunluk ağır ağır derinliklere işlerken yüzümdeki gülümseme silinmiş, attığım her adımda Cehennem'in derinliklerine yolculuk ederken bulmuştum kendimi. Attığım her adımda, aldığım her nefeste geride bıraktığım insanlar karşıma çıkmıştı; Ron, Ginny, Luna, Neville, Hagrid, Sirius Black, Fred - George, Profesör Lupin, Profesör McGonagall, Profesör Moody, Profesör Dumbledore, Nymphadora, Harry ve diğerleri..

 Savaş öncesi ve savaş anında.

Geçmişten, bu güne.

 Bu günden, geleceğe.

  İçimde bulunduğumuz karanlıktan yıllar öncesine hapsolmuştu bedenim. Geçmiş ve gelecek arasındaki çizgide ikilemlerle savaşıyordum; zihnime karşı kalbim, onlara karşı ben, bana karşıysa karanlık yeşil gözler.

  Usul usul yanan ateşten yükselen çıtırtılı seslere kapılıp giden düşüncelerim ardından kapalı olan gözlerimi yavaşça araladım. Dakikalardır şöminenin önünde yorgun vücudumu dinlendirirken düşüncelerimle yüzleşiyordum. Oturduğum koltuktan ağır ağır kalkarken yüzleşme işine son vermiş, yatakhaneye çıkmak için adımlarımı merdivenlere yöneltmiştim. ''Asa,'' diye mırıldandım basamakları teker teker çıkarken. ''Tom Riddle'i unut, asaya odaklan.'' Yatakhaneye girdikten sonra yatağıma yaklaştım ve her gün düzenli olarak çıkarttığım kağıtları çıkarttım. İki gün önce aldığım notun hemen altına, ''Asa?'' Yazdıktan sonra kağıdın önüne çevirerek tekrar okumaya başladım noktasına, virgülüne kadar ezberlediğim yazıları.

  Ayakta bir sağa bir sola giderken hem hafızamı yokluyor hem de yeni fikirler üretebilmek için zihnimi açık tutmaya çalışıyordum lakin odaklanma konuşunda yaşadığım sorunlar zihnimi bulandırıyordu. Yanaklarımı şişirip, pencerenin kenarına oturdum uçsuz bucaksız oturan göğü izlemeye koyuldum, ''Ya buradan kurtulamazsam?'' Diye fısıldadım kendi kendime. ''Ya zaman beni buraya hapsettiyse?'' Gözlerim tekrardan elimdeki kağıda kaydı, yazan her şeyi bir kez daha gözden geçirirken Hogwarts yeniden canlanmak üzere öğrencilerini ağırlıyordu. Bakışlarımı bahçeye indirdiğim de kalabalık bir öğrenci topluluğuyla karşılaşmıştım. Onları görür görmez elimdeki kağıdı katlamış ve oturduğum yerden kalkarak  'zaman' ile ilgili olan her şeyi ortadan kaldırdım.  

 Kısa bir süre sonra ortak salondan gelen seslerle neşelenmişti Gryffindor. ''Muhteşemdi!'' Bakışlarımı kaldırdığımda soğuktan yüzleri kızarmış Diana, Elizabeth ve Daniella ile karşılaştım. Arkalarındaysa adlarını bildiğim fakat yakın olmadığım yatakhane arkadaşlarım bulunuyordu. ''Eğlendiniz mi?'' Diye sordum yatağımın üzerine oturduğum zaman. Diana elindeki şapkasını yatağına fırlattığı sırada, ''Sensiz eksik oldu ama eğlendik.'' Cevapladı sorumu. Daniella ve Elizabeth o kadar yorgun gözüküyorlardı ki üzerindeki kıyafetlerle beraber yataklarına uzandılar. ''Yorulduk ama değdi,'' sırt üstü uzanan Daniella'nın elleri ceketinin düğmelerinde geziniyordu. ''Sen neler yaptın biz yokken?'' İkinci düğmesini açtığında yönelttiği bu soru başımı eğmeme, dudaklarımı birbirine bastırmama sebep olurken bakışlarını üzerimde hissediyordum. ''Hiç,'' dedim başımı kaldırmadan. ''Hiçbir şey yapmadım, yalnızca ders çalıştım.'' Başımı kaldırdığım da hepsinin bakışları üzerimdeydi.  İnandıkları söylenemezdi fakat yorgunlukları sebebiyle üzerime gidecekleri enerjileri olmadığından sessizliklerini korumuşlardı. Bende bacaklarımı yatağımdan aşağı sallandırmayı bırakmış ve aklıma gelen anılarla birlikte geriye yaslanarak tavanı seyretmeye koyuldum.

*"Beni öldürmek istiyorsun.'' Gözlerimi açtığımda karanlık gözlerini göremiyordum.

Bulanıktı.