I Still Love You

CHAPTER 34 : Desperate

The following days gone fast. Sa kabila ng pagprotesta ni Kenzo sa pagdesign ng gown ni Roni pinilit ko parin na gawin yun kahit na alam ko naman na balewala na rin dahil wala ng balak si Kenzo na ituloy pa ang kasal. Siguro dahil na din sa guilt, isa pa hindi ko din alam kung pano ko eexplain kay Roni kung bakit hindi ko ginawa yung gown niya kung sakali. Hindi pa kasi sila nagkakausap, out of town kasi si Kenzo mag-iisang linggo na siyang wala pero nangako naman siya na pagdating niya sisiguraduhin niya na magkakausap na sila at isusunod na din niya ang pagkausap sa mga magulang niya.

Isang linggo na din nung huli kong makita si Roni. Bihira na siya magpakita dito sa shop simula nung naging pag uusap namin sa condo niya. At kung minsan pa natataong wala ako. Nalalaman ko na lang na nagpunta sya dito sa assistant ko. Pakiramdam ko iniiwasan niya ako pero bakit? Imposibleng may alam na siya about me and Kenzo. After namin mag usap nung gabi na nanggaling ako kina Roni hindi na ulit kami nagkita. Nagtetext lang siya palagi at kung minsan tumatawag pag may pagkakataon siya.

Naputol ang pagmumunimuni ko ng magring ang cellphone ko. Agad ko naman sinagot nang makita ko kung sinong nasa kabilang linya.

"Hello."I greeted him.

["Hey beautiful! How's your day?"] he answered. I can imagined him smiling.

"Fine. Nothing's special. How 'bout you?" I can't help but smile too. Pakiramdam ko nawala ang lahat ng alalahanin ko.

["I'm not okay."] he answered in a serious tone.

"Huh? Bakit? May nangyari ba?" Hindi ko mapigilan na magtaas ng boses. What can I say I'm worried and we are miles away from each other.

I heard him chuckling softly on the other line that makes my brow arched.

["Hey, I'm fine. Okay? I'm just kidding."] he answered, I can still hear him chuckle.

"And you think it's funny? Palagi mo na lang ginagawang biro ang lahat ng bagay. Can you imagine kung gaano ako nag alala sa biro mo?"

["I'm sorry. Okay, wag ka nang magalit. Please? I'm just missing you so much." ] he answered pleading.

Nung hindi parin ako sumasagot ay nagsalita na ulit siya sa kabilang linya.

["Look. I'm really sorry Jamie, okay? I promise tomorrow pagbalik ko dederetso ako diyan. Okay?"]

"What?? Ofcourse it's not okay? Paano kung makita ka ni Roni dito?" I exclaimed.

["Alright."] I can imagine him rolled out his eyes.["Then let's meet somewhere. I'll just text where tomorrow pagdating ko. Anyway, what do you want for your pasalubong?"]

"Kahit ano. Actually, I just want you to come back here." I said as a matter of fact.

["I will. Goodnight 'love'"] He said, almost whispering.

"Goodnight Kenzo." I replied smiling like an idiot before I ended the call.

Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala sa mga nangyayari. I never thought na magkakabalikan pa kami. I mean ilang linggo na lang kasal na niya kaya lagay na ang loob ko na wala na kaming pag-asa. I guess I'm wrong because I can see the determination in his eyes when he told me that he wants to be with me again. That he will fight for us now. I can't describe how happy I was when I heard those words but ofcourse I'm still scared. Ayokong masaktan si Roni napakabuti niyang kaibigan. At isa pa alam kong hindi parin ako matatanggap ng parents ni Kenzo kahit na may narating na ako ngayon.

~•~

"Besprend, sabay na tayo umuwe. Nakapagsara na kami ng shop."

She said as soon as she opened the door in our office.