I Still Love You

Chapter 14: Fighting!

"Besprend, Okay ka lang?"

Erin suddenly asked.

Saglit lang akong lumingon sa kanya at tumango bago ko ulit ibinalik ang tingin ko sa labas, transparent kasi ang salamin sa unahan ng shop kaya nakikita ko ang mga nagdadaanang mga sasakyan sa labas.

Nandito kasi kami ngayon sa isang coffee shop malapit sa nakita ni Erin na uupahan naming lugar para sa plano naming boutique.

"It seems like you're not okay. Tell me, what's bothering you?" She asked again.

I turn my gaze to her and force a smile.

"Masyado bang mapait ang kape mo? Ang pait din ng itsuramo eh?" She tried to crack a joke.

"Wala naman. It's just that..nothing. Don't mind me."

She took a sip on her coffee before she speaks again.

"Hindi. I know there's something wrong with you. C'mon, tell me." She insists.

And just by that, everything that happens in the reunion three days ago flashback in my mind.

The person that I used to know was gone and it's all because of me. I kept telling myself that it wasn't my fault, that I just did what is right for both of us.

Pero kung tama ang ginawa ko, bakit ganito ang nangyari sa amin ngayon? Bakit ako nasasaktan ng ganito kung tama ang naging desisyon ko? Why I feel like I'm broken now?

That memory is hurting me like hell. Para bang hinihiwa ang puso ko ng unti-unti hanggang sa wala ng matira.

"Ok, if you don't want to share it now. Fine . Just drink your coffee, malamig na kasi. Baka kabagin ka na diyan."

I snap back to reality when I hear Erin. I gave him a fake smile before I took a sip of my coffee.

"I'm sorry Erin." I said while I'm staring at my reflection in my coffee.

"Let's shop na lang." She sounds excited.

Ayoko sanang lumabas ngayon kung hindi lang kailangan. At alam kong kapag tumanggi ako pipilitin niya lang ako. Lalo na alam niya na may problema ako. Alam ko gusto niya lang akong aliwin. Napaka thoughtful talaga niya. Kung papipiliin ulit ako ng gusto kong maging bestfriend siya pa rin ang pipiliin ko.

"Let's go?"

Tumango lang ako at saka kami lumabas ng shop.

--

"Besprend! Look oh."

Hinila niya ako sa may tapat ng manikin na may suot na dress.

Halos lumuwa ang mata ko nang makita ko ang dress na tinutukoy niya. Very revealing naman kasi masyado. Ang lalim ng neck line tapos backless pa. halos mabali ang leeg ko sa pag-iling ko sa kanya.

"Ano ka ba? Marunong kang magbihis ng tamang damit sa ibang tao pero sa sarili mo hindi. Tingnan mo nga yang itsura mo."

Sabi niya matapos akong tingnan mula ulo hanggang paa.

Ano namang masama sa suot ko? Okay naman ang t-shirt at pantalon ko ah.

"Look besprend, the dinosaur dominated the earth for almost 140 billion years, tapos tayong mga beautiful human beings 2 million years na ditey sa earth..ngayon yong totoo, kelan ka talaga nabuhay? Sa panahon ng mga dinosaurs' o human?"

"Anong tingin mo sa'kin dinosaur?" I told her and then turn back.

Bahala nga siya, pagod na nga ang utak ko sa kaiisip kay Kenzo tapos ang dami niya pang lecture sa akin.