YERALTI'NIN MAZOŞİST'İ

2. Bölüm |Kardeşime Aşık Oldum|

İyi okumalar ‹•.•›

•~~~~~~~~~~~~•

ALÇİN SOYKIRAN

"O benim kardeşim baba, nasıl böylesine iğrenç bir düşünceye sahip oluyorsun? Saçmalama." Deniz'in sinirli sesini duydum. Baba dediği için uyuyor gibi yapmaya devam ettim. "Sadece sordum. Uzun zamandır birlikte uyuyors-" Deniz hızla babamın lafını kesti.

"Uyuyunca da kardeşime âşık oldum değil mi? Bu saçma düşünceler kesin annemden çıkıyor. Sende anneme inanıyorsun. O kadar şerefsiz biri değilim ben!" biri seslice dışarı üfledi nefesini. "Öyle birşey olmasın ama." Deniz istemsiz olarak omzumu sıkıyordu. "Merak etme baba. Kardeşim olan bir kişiye âşık olmam, yada ona yan gözle bakmam. Ben amcama benzemiyorum." dediğinde birkaç saniye sonra kapı açıldı ve kapandı.

Deniz seslice nefesini verdi. "Kardeşimi neden seveyim ki ben? Ne yani, yanımda uyuyor diye onu seviyor mu oluyorum? Saçmalık!"

Gözlerimi açtım. "Ne kadarını dinledin?" diye sordu. "O benim kardeşim baba, kısmında uyandım. Ayrıca annemin saçmalıkları çok oldu. Söyledin mi?" başını iki yana salladı. "Konuşurum. A-" ağzını kapattım. "Sen amcana falan benzemiyorsun. Annemi tanımıyor gibi konuşma. Ne dediğini ikimizde biliyoruz." en azından tahmin ediyordum.

"İstersen giyin. Babamlar daha kalkmaz. Hemen çıkarız." başımı sallayıp yataktan kalkmak için üstünden geçtim. "Giyin sende hadi. Hızlı gidelim." dedim kapıdan ona bakarak. Başını salladı ve kalktı.

Bende hızla merdivenleri çıktım. Salondan annemle babamın sesi geliyordu. "Ay, bilmiyorum. Böyle seviyor gibi duruyor. Baksana, Alçin de kaçtır yanında yatıyor." babamın sinirle, "Saçmalamayı kes artık Kader! Çocuk kendi ağzıyla diyor ben o kadar şerefsiz miyim diye. Sen böyle dedin diye kardeşini sevecek bir insan değil benim oğlum. Ayrıca, Alçin öyle bir kız değil. Bu konuyu bir daha açarsan kötü bozuşuruz seninle."

Kaşlarımı çattım. Annemin iğrenç düşüncelerini duymazdan gelerek merdivenleri sessizce çıktım ve odama girdim. Siyah şortumu ve siyah yarım tişörtümü giydim. Saçımı toplayıp ayakkabılarımı giydim. Merdivenleri indim sessizce. Salonda değillerdi. Yukarı çıkıp odamın kapısını kilitledim. Hızla tekrar aşağı indim ve Deniz'in odasının önünde durdum. kapıyı açtığımda pantolonun fermuarını çekiyordu.

"Annemin ne dediğini duydun değil mi? Bu kadar iğrenç bir düşünce... Sanki onların oğlu değilmişim ve beni tanımıyorlarmış gibi konuştu." diye sinirle konuştu. Belli ki ben dinlerken o da dinlemişti.

"Babamı da duydun ama. Muhtemelen annem dediği için yanına geldi. Bizi savunduğunu duydun. Şimdi motorunu anahtarını al ve gidelim." deyip anahtarı almasını ve gelmesini bekledim.

Sessiz adımlarla dış kapıya ilerledik. Elini kapı koluna koyduğu anda arkamızda babamın sesini duyduk. "Nereye gidiyorsunuz?" arkamı döndüm topuklarımın üzerinde. "Dışarı çıkıyoruz." dedi abim kapının önünden. "Anneme söylemesen?" deyip tatlı olduğunu düşündüğüm bir şekilde sırıttım.

"Konuştuklarımızı duydunuz muhtemelen. Gidin hadi. Söylemem bir şey. Çok geçe kalmayın." babam da gülüp yukarı çıktı. Bizde dış kapıyı açıp çıktık. "Babamın bu huylarını çok seviyorum." dedi abim gülüp. Motora binerken bende güldüm.

"Bende çok seviyorum." kaskı geçirdim başıma. Sessizce çıktı caddeden. Sonra bir anda hızlandı. "Yarış yapar gibi uçma salak! Yoksa ben uçacağım." güldü. Beline daha sıkı sarıldım.

"Az kaldı bücür. Bu hızla birazdan varmış oluruz." Bir kaç dakika içinde varmıştık gerçekten. Motoru durdurunca kaskı çıkarttım. "Hemde çalışman için zamanın var." başımı salladım. Kaskı alıp motorun üstüne koydu.