SÜRÜ SAVAŞLARI

3.BÖLÜM

Günümüz

Yusuf Öncü

Şeyma yanıma geldiğinde omuzlarımı sıkmıştı.

"Yusuf.Üç yıldır Serap'ı arıyorsun ama yok işte.Zorlama."

Ona döndüm.

"Senin ailen yanında.Benim sadece kardeşim var.Nerede olduğunu bile bilmiyorum." dediğimde amirimiz yanımıza gelmişti.

"Yusuf hazır mısınız?Kızların üssüne gideceksiniz."

Kafamı sallayıp ayağa kalktığımda Şeyma da ceketini giyinmişti.

"Hazırız."

Serap Öncü

"Serap.Bugün üst devrelerden biri gelecekmiş bize.Ders mi ne verecekmiş?"

Omuzlarımı silkip kafamın altındaki yastığı yüzüme bastırdım.

"Gamze.Uykum var.Gelince beni uyandırırsınız." deyip uykuya dalacağım sırada Zeynep yüzümdeki yastığı çekti.

"Kalk hadi.Kraliçe görürse seni buzlu suya sokar biliyorsun.Tescillendi onaylandı.Ama var ya o su ne kadar soğuk kıçım dondu."

"Zeynep sus." deyip diğer yastığı da yüzüne fırlattığımda diğer tarafa kaçmıştı.

*************

"Serap geldiler."

Ayağa kalkıp ceketimi giydiğimde aşağı indik.Siyah bir araba binanın önünde bekliyordu.Biz de kızlarla balkondan onlara bakıyorduk.Arabanın kapısı açıldığında ilk önce bir kadın çıkmıştı.Kraliçe ile tokalaştığında arabanın diğer tarafındaki kapı da açılmıştı.

"Galiba o Yusuf Öncü.Konuşurlarken duymuştum.Adam çok yakışıklı ya." dedi arka taraflardan bir kız.Duyduğum isimle nefesim kesilmişti.

"Ne dedin sen?"deyip arkama döndüğümde kız korkmuştu.Gözlerimi kapattım ve tekrar dışarı baktım.Arabadan bir adam çıktığında bakışlarımı ondan çekememiştim.Gözlerim dolmuştu.

"Serap iyi misin?" dedi Aslı.Ağzımdan sadece bir fısıltı çıkmıştı.

"Abim."

Kızlar birbirlerine bakarken koşarak merdivenlere yöneldim.Bizimkiler peşimden geliyordu.

"Serap dur."

Dinlememiştim.Kapıya doğru yaklaştığımda beni tutan biriyle birlikte geriye savruldum.Ağzım kapatıldığında Aras'ı gördüm.Beni koridorun diğer tarafına götürdü.

"Aras bırak.Abim..."

"Eğer gidersen öldürecekler onu."

Kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Ne?"

"Sana daha önce söylediler mi bilmiyorum ama iki timde de bir kural var.Ailenden veya geçmişinden biriyle görüşürsen o kişi öldürülür.Her kim olursa olsun."

Nefesim kesilmişti.Kapıya baktığımda içeri doğru girdiklerini gördüm.Aras'a döndüğümde gözümden bir damla yaş akmıştı.Aras beni kendine çekip sarıldığında hıçkırıklarım daha çok artmıştı.İkimiz de yere oturduğumuzda konferans salonuna inmişlerdi.

"Aras.Uzaktan görmek istiyorum.Çok özledim onu."

Aras tamam anlamında kafasını salladı ve beni ayağa kaldırdı.Merdivenlere bakan camından sadece konuşmacılar görünüyordu.Abime bakmaya başladım.Birkaç saniye sonra yanındaki kadın beni fark ettiğinde yerinde dikleşti.Bir bana bir de abime bakıyordu.Abime bir şeyler söyleyerek ayağa kalktığında bir süre gözden kayboldu.Yanıma geldiğinde beni merdivenlerden yukarı çıkardı.

"Serap.Sensin değil mi?"

Kafamı evet anlamında salladığımda bana sıkıca sarıldı.

"Abin seni her yerde aradı.O kural olmasa burada olduğunu söyleyecektim."

"Peki siz kimsiniz?"

"Be Şeyma.Abinin sevgilisiyim."

Gülümsemiştim.Şeymanın bakışları Aras'a çevrildi.

"O kim?"

"Arkadaşım." dediğimde bana şüpheyle baktı.

"Bana pek öyle gelmedi." dediğinde Aras'a baktım.Bakışlarını direk diğer tarafa çevirdi.Gülümseyerek konuşmaya başladı.

"Sana aşık bu." dediğinde donup kalmıştım.

"N-nereden anladın?"

"Bakışlarından.Sadece seven sevdiğine böyle bakar." deyip cebinden bir kart çıkardı.Üstünde adı ve numarası yazıyordu.

"Bana saat kaç olursa olsun ne zaman istersen ulaşabilirsin." dediğinde gülümsedim ve bu sefer ben sarıldım.

"Teşekkürler Şeyma abla."

Gülümseyip aşağı ineceği sırada duyabileceği şekilde bağırdım.

"Abime iyi bak."

Gülümseyip kapıyı açtığında başım dönmüştü.Yere düşmeyi beklerken birinin kollarına düştüğümü hissettim ve gözlerim kapandı.