Ya çenemi kapalı tutup rahat olacaktım ya da bu olaya karışıp ne olduğunu öğrenecektim belki de başıma bir dert alacaktım? Tanrı aşkına Jack ne söyleyecekti? İntikam mı? Garip ikilem bunlar! Telefonumun çalmasıyla irkilmiştim elbette beni arayacak değildi bu xxx şahsı. Arayan Justin’di.
“Evet?” oldukça soğukkanlı olmak istesem de korkuyordum.
“Nora bugün bırakıp gittim özür dilerim gerçekten büyük bir şey olmasaydı” geçiştiriyordum şuan.
“Biliyorum, biliyorum” mırıldanırken duraksamıştı.
“Neyi biliyorsun?” boğazımı temizlemiştim.
“Sence de bir şeyleri anlatmanın zamanı değil mi Justin?” duraksamıştı.
“Zamanı daha gelmedi Nora. Ne olduğunu bile bilmiyoruz ya da sonucunu” telefon yüzüme kapatılırken kapım çalınmıştı ve içeri Ryan girmişti. Ryan’ın girmesiyle yatağın üzerindeki zarfı yastıkla kamufle etmiştim.
“Hey” bana yaklaşıp alnını alnıma yaslarken gülümsüyordu.
“Nasılsın?” kafamı sallayıp gülmüştüm.
“Sadece meraklıyım Ryan” dudaklarını alnıma bastırıp sırıtmıştı.
“İnan bana Nora bilmemen her şeyde daha iyi olur” sanki ne olmuştu? Adam mı kaçırdınız, öldürdünüz? Ya da büyük bir kavga mı? Tanrım neler saçmalıyorum.
“Bilmek istiyorsam peki” parmak uçlarımda yükselip parmaklarımı köprücük kemiğinin üzerinde gezdirip hafifçe sırıtmıştım.
“Hm?” nefesimi yüzüne verirken Ryan’ın kasıldığını hissedebiliyordum. Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırırken daha da yakınlaşıp dudaklarımla boynuna ufak temaslar yapmıştım.
“Duyamıyorum?” nefes alıp verişi hızlanmıştı. Tanrım dergilerde yazan şeyler doğruydu! Onu şuan delicesine tahrik ediyordum.
Ne?
Bir saniye benden geriye çekildi.
“Üzgünüm söyleyemem” elleriyle yüzümü avuçlayıp dudaklarıma öpücük bırakırken geriye çekilmişti.
“Kendine dikkat et Nora, iki haftada olsa” ne burada bana seni seviyorum falan demen gerekiyordu Ryan! Neden demedin? Sevmiyor musun?
“Pekala” gözlerimi devirip ayaklarımı yerde gezdirmiştim.
“Sende kendine iyi bak” sırıtarak bana bakıyordu.
“Buraya gel” kafamı göğsüne yaslayıp saçlarımı öpüp geriye çekilmişti.
“İki hafta sonra görüşürüz sevgilim” ve odanın kapısı açılıp çıkmıştı. Görüşecek miydik Ryan? Başınızda bir bela vardı ve bunu eninde sonunda öğrenecektim.
*
“Ben dışarı çıkıyorum” dışarı çıktığımda zifiri bir karanlık ve sessizlik hâkimdi. Kulaklıklarımı takıp yürürken sokağın ucunda ışığın altında silueti görmemle durmam bir olmuştu. Tanrım. Geriye doğru bir adım atmamla siluet bana doğru gelmeye başlamıştı. Ben geriye doğru gitsem de bir süre sonra adımlarını sıklaştırmıştı. Koşmaya başladığımda o da koşuyordu ki bağcığıma basıp yere düşene kadar. Acıyla yerde bağırırken soğuk elleri kolumda hissetmiştim.
“Nora! Neden kaçıyorsun” bu ses? Tanıyordum.
“Jack?” kafasını sallayıp telefonunu çıkarıp ışıktan bacağıma bakarken yüzünü ekşitmişti.
