Friends...?

Part 43

" Ξυπνά γλυκιά μου θα χάσουμε την πτήση" άκουσα την φωνή του Σον να με ξυπνάει.
"Μμμ ένα λεπτό ακομα"
" τώρα θα δεις" είπε και έπεσε κάνω μου και άρχισε να με φιλάει γλυκά σε πολλά σημεία του σώματος.
" Καλαα καλαα σηκώνομαι" είπα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Τοτε παρατήρησα τον χαμό που γινόταν στο δωμάτιο από τα ρούχα του Σον.
" ρε ανεπροκοπε δεν έφτιαξες ακομα τη βαλίτσα σου ποιον περιμένεις τη μαμά σου ξα στη φτιάξει;" είπα και παιχνιδιάρικο ύφος.
" εμμ βασικά..Ανν... ανασωτιωμουν αν... μπορούσες εσυ.."
"Να στη φτιάξω; ΑΧΑΧΑΧΑ όχι όχι σονουκο είσαι 19 χρόνων μαντραχαλος θα την φτιάξεις εσυ κατάλαβες;"
"Καλααα" είπε με βαριεστημένο ύφος.
Πήγα έκανα ένα ντουζ και ντύθηκα. Την βαλίτσα μου εγώ την είχα φτιάξει από το προηγούμενο βράδυ όταν γυρίσαμε. Όταν επιτέλους τελείωσε και ο Σον φόρεσα τα μαύρα Βανς μου έφτιαξα τα μαλλιά μου σε μια αλογοουρά και φύγαμε κλειδώνοντας το δωμάτιο και παραδεινοντας τα κλειδιά στην ρεσεψιόν. Τα παιδιά μας περίμεναν στο βαν με ανυπομονεσια για τον επόμενο προορισμό μας το Άμστερνταμ. Στο μεταξύ, η διαδρομή με το βαν ήταν ήσυχη αφού όλοι νύσταζα γιατί το βράδυ γυρίσαμε σχετικά αργα. Στο αεροδρόμιο φτάσαμε, κάναμε τη γνωστή διαδικασία τσεκ ιν και ώρες αργότερα επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο με προορισμό την Ολλανδία. Πρώτα φορά θα πήγαινα και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. Η διαδρομή ήταν μικρή έτσι σε λίγες μόνο ώρες είχαμε φτάσει. Στο αεροδρόμιο ως γνωστων υπήρχαν πολλές θαυμάστριες των παιδιών και γινόταν χαμός. Ο Σον ως συνήθως με κρατούσε από το χέρι πράγμα που μου άρεσε γιατί αισθανόμουν προστασία. Όπως περναγαμε από το πλήθος παρατήρησα μια κοπέλα σε αναπηρικό καρότσι να κλαιει. Τοτε σταμάτησα τον Σον και άφησα το χέρι μου και την πλησίασα. Εκείνη μόλις αντιλήφθηκε ότι την πλησιάζω σήκωσε το κεφάλι της και σκούπισε τα δάκρυα της.
" έχεις τόσο ωραία μάτια. Γιατί να γεμίζουν δάκρυα;" έσκυψα και της είπα. Πλέον βρισκόμουν πρόσωπο με πρόσωπο με εκείνη αφού είχα γωνατισει. Εκείνη με κοίταζε και προσπαθούσε ξα απαντήσει. Μάλλον δεν γα ήξερε καλά αγγλικά.
" επειδή είμαι σε αναπηρική καρέκλα μου είναι δύσκολο να δω κάποιον από τα παιδιά. Όλες με σπρώχνουν και με βρίζουν με αποτέλεσμα να κάθομαι πίσω πίσω. Είναι τόσο άδικη η ζωή" είπε και κανα έσκυψε το κεφάλι της. Τοτε εγώ έβαλα το χέρι μου κάτω από το πιγούνι της και της το σήκωσα.
" για όλα υπάρχει λύση να ξέρεις" της είπα και κε τη βοήθεια ενός μπράβου των παιδιών τον Ρικ, την βοήθησα να βγει έξω και να κάνει το ονειρο της πραγματικότητα. Όταν βγήκαμε έξω τα παιδιά ήταν ήδη μέσα στο βαν που θα κας πήγαινε στο ξενοδοχείο.
" παιδιά έχω μια πολύ ξεχωριστή θαυμάστρια που θέλει πολύ να σας γνωρίσει." Είπα. Τοτε εκείνοι βγήκανε και άρχισαν να μιλάνε και να βγάζουν φωτογραφίες με την κοπέλα. Είχα συγκινηθεί γιατί ξέρω ποσό ξεχωριστό ειναο για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες να κάνουν το ονειρο τους πραγματικότητα. Όταν ο μάνατζερ μας είπε να συντομεβουμε, η κοπέλα, Κειτ στο όνομα, με ευχαριστήσαμε όλη της την καρδιά. Ύστερα μπήκα και εγώ στο βαν και ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας.
" ήταν πολύ όμορφο αυτό που έκανες Μελ συγχαρητήρια" είπε ο Κάμερον με θαυμασμό.
" πράγματι ήταν" πρόσθεσε ο Τειλορ.
" δεν ήταν τίποτα με πονάει να βλέπω άτομα να στενοχωριουνται ειδικά έφηβες με ειδικές ανάγκες" είπα.
Μερικά λεπτά αργότερα είχαμε κι ολας φτάσει στο επόμενο ξενοδοχείο. Αφού μας έδειξαν τα δωμάτια και εγκατασταθήκαμε πήγαμε να ξεκουραστούμε γιατί ήμασταν όλοι εξουθενωμένοι.

Σοο γύρισα επιτέλους από διακοπές και άρχισα να ανεβάζω καινουρια παρτ. Ελπίζω να σας αρέσει:) μη ξεχνάτε να κανετε vote και comment για να υποστηρίζεται τη δουλειά μου ❤️