Friends...?

Part 49

3 χρόνια αργότερα....
Είμαι πλέον φοιτήτρια ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδηστριακο Πανεπιστήμιο Αθήνας. Μάλιστα, είμαι και στο 3 μου έτος. Τα πηγαίνω πολύ καλά. Κάθε μέρα πηγαίνω με τα μέσα στη σχολή και ύστερα βγαίνω με κάποιους συμφοιτητές μου που γνώρισα στο πρώτο έτος. Δεν μένουμε πολύ κοντα γι αυτό βγαίνουμε κάπου κεντρικά και κοντα στη σχολή. Η παρέα αποτελείται από δυο αγόρια τον Αλέξανδρο και τον Ιάσωνα και από δυο κοριτσια την Σαντρα και την Μαριτινα. Σήμερα θα πηγαίναμε μετά το μάθημα σε μια καφετέρια που έχει θέα όλη την Αθήνα.
Αλλά ξέρω τι σκέφτεστε. Με τον Σον δεν έχω ξαναμιλήσει. Ούτε που έκανε προσπάθειες να με πάρει τηλέφωνο. Εκείνη τη μέρα είχα αισθανθεί απαίσια. Την επόμενη κι ολας μέρα είχα μαζέψει τα πράγματα μου και είχα γυρίσει Ελλάδα. Έδωσα πανελλήνιες και να που πέρασα στη σχολή που πάντα ήθελα αλλά ποτέ δεν έλεγα σε κανένα. Γιατί; Γιατί όλοι θα άρχιζαν τα κομπλεξικά τους: «αφού δεν είσαι δυνατή», « θα καταπλακωθεις με αυτό το μάθημα» και τα σχετικά. Αλλά Τελως πάντων. Τα παιδιά έπαψαν να μου μιλάμε. Ούτε και εγώ τους έστελνα βασικά. Ήθελα να τα ξεχάσω όλα. Να αρχίσω πάλι από την αρχή.
Όταν το μάθημα τελείωσε συγκεντρωθήκαμε έξω από το κτήριο. Ο Αλέξανδρος θα έφευγε να παει σπίτι του και θα ερχόταν να μας βρει αργότερα. Εμείς πήραμε το μέτρο για να πάμε στην καφετέρια.
Αφού πλέον είχαμε φτάσει και είχαμε καθησει, συζητούσαμε για τα σχέδια μας αφότου τελειώσουμε τη σχολή. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές το σκεφτόμουν. Δεν ηξερα όμως τι να κάνω. Στην Ελλάδα υπάρχει ανεργία και δεν θα είναι εύκολο να βρω δουλειά. Από την άλλη όμως δεν μπορώ να γυρίσω Αμερική. Όλες αυτές οι σκηνές με τρελαίνουν.
" εσυ Μελ τι σκέφτεσαι; θα ξαναφύγεις Αμερική;" Πετάχτηκε η Σαντρα.
" Αχ ναι να πας να ερχόμαστε και εμείς να σου κατσικονωμαστε" είπε η Μαριτινα.
" παιδιά να πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα. Δεν με πολύ τρελαίνει αυτή η ιδέα" είπα.
" ρε συ Μελ όμως και τι θα κανείς εδώ; Θα στερηθείς μια τέτοια ευκαιρία επειδή έχεις τραυματικές εμπειρίες; Άσε που παει πια πέρασε. Ότι έγινε έγινε και μη ξεχνάς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι" μου απάντησε ο Ιάσωνας. Έχει ένα δίκιο. Πάντα σκεφτεται ποιο σωστά αυτό το παιδί και με έχει βοηθήσει παρά πολύ σε πολλά θέματα. Να το ένα καλό να έχεις φίλους ψυχολόγους.
" θα αρχίσω να κοιτάω χώρους για να ανοιξω κανένα γραφείο μόλις πάρω το απολυτήριο μου."είπα.
" για ποιο μέρος σκέφτεσαι να μείνεις;" Με ρώτησε η Σαντρα.
" δεν ξέρω θα μιλήσω με τους θείους μου στην Νέα Υόρκη μήπως με βοηθήσουν να νοίκιασε κανένα δυαράκι έτσι για αρχή και μετά βλέπω αλλιώς στη Βιρτζινια που έχω τους άλλους συγγενείς."
" εντάξει τοτε"
Αφού τα είπαμε κλπ πληρώσαμε, και γυρίσαμε σπίτι.

Συγγνώμη που δεν ανεβάζω συχνά απλά είμαι Δευτέρα λυκειου και έχω πολύ διάβασμα ελπίζω να καταλαβαίνετε:) Επίσης θέλω ιδέες για να ανεβάσω καινουρια παρτ. ❤️❤️