Part 48

130 14 12
                                    

  [...]
  Η μυρωδιά του καφέ άρχισε να γεμίζει το σπίτι. Έφτιαξα και δυο τοστ και όλα καλά. Άντε πάλι αυτό το μεγάλο ταξίδι σήμερα. Ναι γυρνούσαμε Αμερική πάλι. Ανυπομονουσα γιατί ήθελα να γυρίσω σπίτι να χαλαρώσω από τα πολλά ταξίδια και τα απρόοπτα. Ήταν Τρίτη  πρωί και το απόγευμα φεύγαμε. Ο Σον κλασσικά κοιμόταν του καλού καιρού. Πάλι εγώ πρέπει να φτιάξω τη βαλίτσα του. Δεν έχω φτιάξει καν την δικιά μου. Όλα τα ρούχα είναι στα απλυτα. Τελως πάντων λεπτομερειες. Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το απότομο χτύπημα της πόρτας του μπάνιου που με έκανε να καταλάβω ότι το μοσχάρι μας σηκώθηκε επιτέλους. Αφού βγήκε από το μπάνιο ήρθε στην κουζίνα.
" Μεραα" είπε τεντώνοντας τα χέρια του.
" Καλησπερα λέει ο κόσμος τέτοια ώρα" είπα πειράζοντας τον.
" πρέπει να φτιάξω την βαλίτσα μου "είπε βαριεστημενα. Αχ ρε Σονουληη.

[...]

Είμαστε πλέον πίσω στο σπίτι μας. Τα παιδιά έχουν γυρίσει και αυτά και ήμαστε όλοι μαζεμένοι στο σπίτι βλέποντας ταινία και λέγοντας βλακειες όπως κάνει κάθε παρέα. Ξαφνικά έρχεται η ιδέα του Ματ να πάμε βόλτα στο πάρκο να αράξουμε εκεί με τον καθαρό αέρα. Τι τον έπιασε περασμένα μεσάνυχτα να παει στο πάρκο δεν ξέρω. Αφού συμφώνησαν όλοι πήγαμε. Καθόμασταν σε μια κερκίδα που είχε το πάρκο όταν ξαφνικά μας πλησίασε μια κοπέλα. Άγνωστη ήταν για μενα δεν την είχα ξαναδεί. Ήταν σχετικά ψηλή στην ηλικία μας , αδύνατη με κατακόκκινα μαλλιά αποτι φαινόταν κάτω από το φως της λάμπας του δρόμου. Αυτό που ακολούθησε δεν μπορούσα να το φανταστώ.
" Σον μωρό μου γιατί με άφησες εκείνο το βράδυ μόνη μου; Γιατί έφυγες; Αυτοί είναι οι φίλοι σου; Δε μου τους γνωρίσεις;" Είπε.
Εγώ είχα μείνει άφωνη. Όταν έκατσε στα πόδια του ήμουν έτοιμη να της ορμιξω αλλά έλεγα ότι ο Σον θα την έδιωχνε. Όμως όχι. Δεν το έκανε ποτέ. Τα παιδιά κοίταγαν μια τον Σον μια εμένα. Δεν ηξερα τι να πω. Αισθάνθηκα μεγάλη ντροπή, θυμό και δεν ξέρω και εγώ τι αλλο. Τοτε σηκώθηκα αποτομα.
" Και ποια νομίζεις ότι είσαι εσυ;" Είπα σχεδόν τσιρίζοντας.
" η κοπέλα του πια άλλη" είπε με ύφος που ήμουν έτοιμη να την χαστουκισω.
" ωραία τοτε αφού είσαι η κοπέλα του μάθε ότι ο Σονουλης σου ήταν περιοδεία στην Ευρώπη τόσο καιρό και πηδιωταν με άλλη" είπα κάνω στα νεύρα μου.
" τι λέει αυτή Σον μου πες της να φύγει" είπε η παρακατιανη.
" Λυπάμαι Ανν... λυπάμαι για όλα.." αυτό είπε. Ναι αυτό το είπε ο Σον μου. Δεν ηξερα τι να κάνω είχα μείνει στήλη αλατος. Μέχρι σήμερα ήμασταν καλύτερα από ποτέ. Τι στο διάολο είναι αυτό τώρα;
" Μη μου ξαναμιλήσεις ποτέ" ήταν το μόνο που κατάφερα να πω πριν το βάλω στα πόδια χωρίς να ξέρω που να πάω και τι να κάνω.

Friends...? Where stories live. Discover now