Unwavering (Montediragon Series #2)

Part 17: Affected

Part 17 (Affected)

Pilit akong kumawala sa kaniyang mahigpit na yakap. He's too strong! I can't loosen up on his grip. Damn it! I groaned when he cuddled me like a pillow. What the fuck? Hindi niya ba ako papakawalan?! I'm already flushed and my stupid heart won't stop beating rapidly.

"Ria..."

He said between his heavy breathing. Napatigil ako sa pagpupumiglas. Is he saying my name?

"Ria..." he said again.

Tila natauhan ako at nagsimula na ulit magpumiglas. He's just drunk. Hindi niya alam kung ano ang ginagawa niya.

"Luis, get off me!" I frustratedly said.

"Ria..."

He said and began to loosen up his grip. I sighed in relief at tumuwid ng tayo. Inayos ko pa ang nagusot kong damit bago siya binalingan ng tingin.

"Idiot."

I said infront of him. Buti nalang at tulog siya. He can't hear me and I can say whatever I want.

"Ang hangin mo! Ang pangit mo! You're a freak!" Sabi ko. This time, malakas na ang boses ko.

Umirap ako sa kaniya at inayos ang buhok ko. Pasalamat ka at pinatuloy pa kita dito sa bahay. But just this once. Sa susunod na magpapaka-lasing ka, bahala ka sa buhay mo!

"Ria..."

Tumalikod na ako sa kaniya ignoring his calls. Maglalakad na sana ako ng napatigil ako sa kaniyang sunod na sinabi.

"Why are you always confusing me like this?"

Halos manghina at mapaluhod ako sa kaniyang sinabi. Why, Luis? What made you confused about me? Pilit kong isina-walang bahala ang kaniyang sinabi. As what I've said earlier, lasing siya. Hindi niya alam ang sinasabi niya.

I did not dare to look back at him. Diretso lang ang lakad ko pabalik sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto ay napasandal ako dito. Dumausdos ako hanggang sa mapa-upo ako sa sahig.

My knees are trembling, my heart is beating like crazy. Why am I so affected, huh? I hated him to bits and why does my crazy heart reacts like this? Baliw na ata ako.

That night, I can't sleep. Pilit na bumabagabag ang mga salitang 'yun ni Luis sa aking isip. Kinabukasan ay mabibigat ang mata ko habang nag-aayos para sa klase. I only had an hour in sleeping tapos may exams pa kami ngayon.

Dali-dali akong bumaba at dumiretso sa kusina upang mag-almusal. I saw Mom and Dad on their laptops while eating breakfast.

"Good morning, Mom." I kissed mom's cheeks.

"Dad," and I also kissed dad's cheeks.

Nasa kabisera si Daddy at si Mommy naman ay nasa right side ni Daddy kaya doon ako umupo sa left side ni Daddy. They were really busy na hindi na sila nag-uusap. They just focused theirselves on the laptop infront of them.

"Nga pala, Ria. Maagang umalis si Luis kanina. Hindi na siya nakapag-paalam sa 'yo." Sabi ni Mommy.

Napatigil ako sa paglalagay ng mayonnaise sa slice bread ko dahil sa sinabi ni Mommy.

"Really?" Casual kong tanong.

Tumango lang si Mommy at sumubo ng pagkain. Buti nalang talaga at maaga umalis si Luis. Because if not, I don't know how to stand infront of him. After what he said last night, I doubt if I could still look at him straight.

Flashes of the scenes that happened last night run through my mind while eating. Pinilig ko ang ulo ko at pilit na iwala 'yun sa isip. I even groaned loudly making my parents look at me with confusion.