"BAKIT KASI INAYA MO TAPOS DI KA sa kanya sumabay papunta dito? Baliw ka talaga kahit na kailan Lorie." Kanina pa siyang pinapagalitan ni Addy dahil pinilit niya itong daanan siya ng sobrang aga sa bahay para isabay papunta sa Bulacan para sa kasal ni Chesca, ang isa sa mga kabarkada nila."May meeting nga kasi siya ng maaga. Ako kasi nag-leave at may bridesmaid duties pa ako. I told him na kung hindi siya matatapos agad okay lang na wag na siyang sumunod. Pagod na yun for sure." Paliwanag niya dito.
Bukas kasi ng gabi ay aalis si Marcus papuntang US. He'll be staying there for at least three weeks kasi may kailangan siyang asikasuhin sa main office. He'll also be meeting with his dad about business, the rest of his days off ay bakasyon naman na nito. Inaya siya actually nito na sumama pero bakit naman? At least one of them has to stay sa opisina para naman business as usual lang.
"Excuses, kinabahan ka kamo kaya ayan ka at di nanaman mag-function. Bakit ba kasi di mo na lang sabihin na gusto mo siya tutal mukhang dun din naman siya papunta sayo?" Tinawanan niya lang ang sinabing iyon ni Addy. College pa lang sila ganun na ang trato sa kanya ni Marcus. Maybe he's doing a little more now pero that does not mean naman na may nagbago. Hindi pa din siya bagay dito.
"Kahit magkandarapa ako sa harap ni Marcus hindi ako nun mamahalin more than a friend. Comfortable lang siya kaya ganun." Hinintay niyang matapos ang make up artist sa pag-aayos sa kanya. Siya kasi ang pinakahuling naayusan kasi may mga inasikaso pa siyang ibang mga bagay.
"Ewan ko sayo. Alam mo in fairness, ikaw lang ata ang nag-iisang babae na may gustong lalaki at hindi man lang nag-daydream about the guy. Alamat kay Lorie." Hay nako. Kung alam lang nila kung gaano niya katagal iniyakan ang lalaking yun habang kulang na lang ay maglakad ng nakaluhod sa Quiapo para lang makuha ito. Hindi lang talaga plano ng Diyos na makuha niya si Marcus.
"Mas ewan ko sayo, realistic lang ako no." She said.
"With the way you look right now, luluwa ang mata ni Marcus kapag nakita ka." Sabi ni Addy bago siya hayaan ng make up artist na tingnan ang sarili niya sa salamin.
"He's dated runway models, ano ang laban ko dun?" Pero natigilan siya ng tumayo siya at lumapit sa salamin. She looks so different. Her make up is great, her long hair was kept in a ponytail with braid accents and the ends of it curled. Doon niya lang din na-appreciate ang design ng gown na binigay sa kanya ni Chesca, nagaalinlangan siya noong una dahil off shoulder ito na sweetheart cut. She was so uncomfortable with the style kasi baka hindi bagay sa kanya pero to her amazement mukhang kaya naman niyang dalhin iyon. "Tsaka baka di na magpunta yun, anong oras na hindi oa nagtetext sa akin."
"Hay nako, live a little Lorie. Sunggaban mo na yan. Promise, may chance." Pangungulit sa kanya ni Addy.
"It's 3 PM, the wedding will start in an hour. Kapag dumating siya before that time baka maniwala ako sayo." She fixed the hem of her dress before checking if she did look okay enough to go out at least.
"You look stunning already, quit checking." Sabi sa kanya ng kaibigan.
"Alam mo naman na hindi ako sanay sa ganitong ayos ko. I'm insecure as hell." Pero in fairness mukhang bagay namna nga sa kanya ang kulay at design ng suot niya. It looks seyx and classy at the same time. "Tara na nga lang sa-"
"Look who I found walking around and looking for you." Pumasok bigla si Celest sa cottage kung saan sila inaayusan. She was looking at her. Sino naman ang maghahanap sa kanya? Tapos biglang pumasok si Aicelle kaya naman akala niya ay ito ang naghahanap sa kanya.
"Hi po mga ninang!" Masayang nagtatakbo papalapit sa kanila si Aicelle. She was a flower girl kaya naman super cute nito sa suot nitong gown.
"Hi baby! Hanap mo daw ako?" Sa asked the little girl.
BINABASA MO ANG
It's Always Been You | ✅
RomanceBFF Series #4: Loraine Gayle S. Pacifico Who would have thought na ang pagiging late ni Lorie for the first time ang magiging cause ng muli nilang pagkikita ni Marcus? Lorie never really had that much self esteem. Hindi niya alam kung bakit ganun...