Zomeravond

5

Die nacht sliep ik erg goed en het was dan ook een teleurstelling toen ik wakker werd en erachter kwam dat mijn droom geen realiteit was. Ik kroop uit het tentje waar het onderhand een flinke sauna was geworden en liep naar de voortent, waar mijn ouders zaten.
   'Goeiemorgen, Merel. Lekker geslapen?' vroeg mijn vader.
'Ja, heerlijk.' Ik liep de tent in en pakte een glas water, dat ik in één keer achterover sloeg. Daarna liep ik de caravan in om me om te kleden en ik was net binnen, toen ik de stem van Tobias hoorde. Ook hij was nu wakker. Ik trok gauw mijn kleding aan en vertrok met wat spulletjes naar het toiletgebouw. Halverwege kwam er iemand de bocht omlopen en liep bijna tegen mij aan, waardoor ik schrok en mijn tas vallen. Gauw pakte ik die op en toen zag ik wie er voor me stond. Hoe kon het ook anders. De jongen met de pet. Hoewel hij nu geen pet ophad, waardoor hij theoretisch gezien de jongen zónder pet was. Een van mijn talenten was nadenken over onzinnige dingen, zoals dit.
   'Liet ik je schrikken?' vroeg hij met een brede grijns. Ik stopte mijn nutteloze gedachtestroom en wendde me tot de jongen zonder pet.
   'Eh...ja. Ik bedoel nee! Misschien, een soort van?' Ik voelde hoe mijn wangen begonnen te gloeien en dus ongetwijfeld de kleur van tomaten aannamen. Hij lachte zo'n typische jongenslach, wat ervoor zorgde dat ik me alleen maar ongemakkelijker begon te voelen. Hij keek op zijn horloge, die naar verhouding te groot was voor zijn pols, en ik zag zijn gezichtsuitdrukking iets veranderen.
   'Ik moet gaan. Ik zie je wel weer.' Ik keek hem vragend aan. Wist hij-
   'Je staat bij mij op het veld,' antwoordde hij met een knipoog. Ja, ik was hem opgevallen. Als mijn wangen nog roder konden worden, dan waren ze daar nu mee bezig. Hij schonk me nog zo'n mooie grijns en liep toen langs me heen, terwijl ik nog een keer omkeek. Daar ging de jongen zonder pet met het mooie zandkleurige haar, waar ik wel doorheen zou willen woelen met mijn hand. Merel! Shit, ik moest mezelf in bedwang zien te houden. Ik draaide me vlug om en vervolgde mijn weg naar het toiletgebouw.