Zomeravond

33

Ik deed de hele avond over een glas wijn. Ik kon het gewoon niet weg krijgen in zijn bijzijn. Tegen half elf kon ik zijn aanwezigheid niet langer verdragen.
   'Ik ga terug,' zei ik. 'Ik ben moe en moet morgen weer vroeg op.' Iedereen wenste me een goede nachtrust en toen mijn blik even op Chris viel, leek het wel alsof zijn gezicht een andere soort somberheid uitstraalde. Ik negeerde het en liep weg, om vervolgens ingehaald te worden door Melanie.
   'Ik geloof niets van je verhaal dat je moe bent,' zei ze direct. Ik keek haar verontwaardigd aan.
   'Want?'
   'Kom op, ik zag hoe jij en Chris erbij zaten. Je maakt mij niet wijs dat het niet met Chris te maken heeft. Is er iets gebeurd tussen jullie?' En nu stond ik voor een splitsing. Mijn hart luchten bij Melanie of alles voor mezelf houden? Ik koos voor het eerste.
   'Hij heeft me gister duidelijk gemaakt dat na deze vakantie er geen wij meer is. Hij gaat op reis naar Amerika voor weet ik veel hoe lang, dus zal ik hem niet meer zien. Het valt me zwaarder dan ik had gedacht, dan ik had gehóópt. Hij is denk ik meer voor me gaan betekenen dan de bedoeling was en nu moet ik met de gevolgen daarvan zien om te gaan.' En daar waren ze weer, die verdomde tranen. Altijd weer die tranen. Melanie zag het en in plaats van dat ze iets zei, sloeg ze haar armen om me heen. Eerst probeerde ik het tegen te houden, maar had algauw door dat dat niet ging werken. Dus ik liet mijn tranen gaan. Ik schokte en beefde onder Melanies omhelzing, maar het maakte haar niet uit.
Toen ik weer een beetje bedaard was, liet ze me los.
   'Lucht het op?' Ik knikte en glimlachte dankbaar.
   'Liefde is een lastig iets, dat zal ik niet ontkennen. Er is ook weinig wat je er tegen kan doen, het overkomt je gewoon. Het enige wat je kan doen is jezelf de tijd gunnen. Dan zal het vanzelf beter worden.' Ik knikte en was Melanie dankbaar voor dat ze mee was gelopen.
   'Voor nu weet ik wel iets wat kan helpen.' Ik keek haar vragend aan en ze kreeg een geheimzinnige grijns op haar gezicht.
   'Kom, ik laat het je wel zien.' Waarschijnlijk ging dit helemaal fout.