Zomeravond

34

Mijn vermoeden klopte. We zaten aan de bar van het camping café en ik had zojuist het zoveelste shotje naar binnen gewerkt. Melanie zat naast me in precies dezelfde toestand. Giechelend lieten we ons van de barkruk glijden en gingen dansen. Het ging bij mij niet meer zo soepel, dus ik struikelde over mijn eigen voeten en viel tegen Melanie aan. Lachend vielen we op de grond. Toen we naar de bar strompelden, pakte Melanie haar telefoon.
'Wie sms je?' vroeg ik.
'Niemand,' antwoordde ze met een glimlach. Ik haalde mijn schouders op en we gingen vrolijk verder met waar we mee bezig waren.
Na een kwartiertje kwam er iemand het café binnenlopen en liep regelrecht op mij af.
'Hey, jij ook hier?' vroeg ik iets te enthousiast aan Chris en sloeg mijn armen om hem heen. Hij keek me met een rare blik aan, waar ik geen aandacht aan schonk.
'Kom, jij hebt genoeg gehad,' was het enige wat hij zei en sleepte me mee. Ik had niet door dat hij Melanie nog een samenzweerderige blik toewierp. Het enige waar ik me op focuste was niet proberen om te vallen.
'Waar gaan we heen?' Geen reactie.
We kwamen op het veld en hij liep regelrecht naar zijn tent.
'Wat doen we hier?'
'Geen vragen stellen.' Hij stuurde mij de tent in en toen ik me op het luchtbed liet vallen, trok hij mijn schoenen uit.
'Ga maar slapen,' zei hij. Ik keek hem even beteuterd aan, draaide me vervolgens om en viel in slaap.