Zomeravond

16

Doordat Chris zich nog steeds niet alleen op het afwassen had kunnen focussen, had het driekwartier geduurd voordat de afwas klaar was en we terug konden naar het veld. Onze kleren waren nog steeds nat, maar mijn shirt was niet meer zo doorschijnend als eerst. Daar was ik blij mee, omdat mijn moeder er niet zo gecharmeerd van zou zijn als ik met een niets verhullend shirt over de camping zou lopen.
   'We hebben de afwas weer schoon, mevrouw,' riep Chris, toen we bijna bij de caravan waren. Mijn moeder knikte tevreden en om nog extra punten te scoren, stond Chris erop dat we het ook nog even opruimden. Hij keek me heel enthousiast aan en met een gezicht dat ongenoegen uitstraalde, sjokte ik achter hem aan om de schone vaat op te ruimen.
'Kijk, nu is je moeder helemaal blij en mag jij mooi met mij mee. Twee vliegen in een klap.' Zijn positiviteit en enthousiasme waren echt aanstekelijk, dus ik kon een glimlach niet onderdrukken. We liepen de caravan weer uit en mijn moeder keek ons geamuseerd aan. Met een wat-kijk-je-me-nou-aan-blik keek ik haar aan en het enige wat zij deed, was glimlachen. Ik rolde met mijn ogen.
'Mag ik nu met Chris mee?' vroeg ik.
'Wat zal ik daar eens op antwoorden?'
'Mám, ik vroeg gewoon wat.'
'Oh, sorry, hoor. Ik wist niet dat je chagrijnig werd. Ga maar. Ik weet niet hoe laat je van plan was om terug te komen, maar zachtjes doen.' Nadat ik haar dat had beloofd, mochten we weg. Chris zei dat hij nog wel even langs de camping-supermarkt moest, dus dat deden we eerst. Tot mijn verbazing kocht hij daar een pakje sigaretten. Toen we de supermarkt uitliepen, keek ik hem vragend aan.
'Rook jij?'
'Gelegenheidsroker,' antwoordde hij met een schouderophalen.
'Ik had de dagen ervoor ook al van anderen een sigaret geleend, omdat ik telkens vergat om te halen.'
   'Roken is niet goed voor je, hè,' zei ik lachend op een beschuldigende toon.
   'Wijsneusje spelen is ook niet goed voor je, want dan geef ik je de kietel dood.'
'Nee, dat doe je niet.' Ik wist dat hij het wél zou doen.
'Waarom niet?'
'Nou, eh...' Ja, bedenk daar maar eens een antwoord op. Ik deed alsof ik nadacht en zette het toen op een lopen. Natuurlijk was Chris veel sneller dan ik, dus hij had me dan ook zo ingehaald en sloeg zijn armen om me heen, zodat ik niet weg kon.
   'Laat me los,' schreeuwde ik lachend.
   'Nee,' was zijn antwoord en hij begon me te kietelen. Daar ging mijn reputatie.