Zomeravond

27

Die nacht sliep ik slecht en rusteloos. Hij spookte alsmaar door mijn hoofd en ik kon hem daar niet weg krijgen. Ik gaf om hem. Ik kon het niet ontkennen, al wilde ik het nog zo graag.
Om 8 uur stond ik op, omdat ik het warm had en toch niet meer kon slapen. Ik pakte mijn douchespullen bij elkaar en nadat ik gezegd had dat ik ging douchen, liep ik naar het toiletgebouw. Ik sloot mezelf op in een hokje en kleedde me uit. Toen ik daar zo stond, naakt en kwetsbaar, voelde ik zijn handen weer overal en kwamen de tranen weer opzetten. Gauw pakte ik wat ik nodig had en sprong onder de douche. Niet dat iemand het kon zien, maar ik wilde niet dat het opviel dat ik aan het huilen was. Chris die mij huilend had gezien was meer dan genoeg. Ik sloot mijn ogen en liet het water over me heen stromen. Ik veegde zijn sporen uit en probeerde te kalmeren. Hij had niet alleen mijn hart veroverd, hij was zelfs in mijn hoofd doorgedrongen. Bravo, Merel, klonk dat akelige stemmetje. Goed gedaan.
Ik draaide de kraan uit en toen ik klaar was met mijn ochtendritueel, liep ik terug naar het veld. Mijn ouders waren de tafel aan het dekken en mijn broertje was in de caravan zich aan het omkleden. Ik pakte mijn telefoon erbij en las de berichtjes die ik in overvloed had. Alles om hem uit mijn hoofd te verdrijven. Al was het maar voor even.