Yoongi üniversiteyi bitirmişti.Dört senede neler olmamıştı ki?Göz açıp kapayıncaya kadar geçmiş ,ailesini birkaç hafta önceki mezuniyet töreninde görmüştü.Şimdi yeniden eve dönecekti dönmesine ama yanında Cho Hee'yi de götürecekti.
Birkaç aydır bunun planını yapıyorlardı.Yine o gün yaptıkları küçük "gece kaçamağından" sonra Cho Hee konuyu dile getirdi.
-Ailen benden nefret ediyor Yoongi.
-Çoktan geçti Cho Hee.Mezuniyette nasıllardı görmedin mi?
-Emin misin?
-Annem hemen yumuşayan biri değil ama sana o gün merhaba demesi büyük birşeydi.
-Gerçekten mi?
-Seni seviyorlar.
Yoongi ayağa kalkıp tişörtünü bu üzerine geçirdi.
-Jungkook ne kadar büyümüş öyle değil mi?
-Dört sene geçti.Tabi büyüycek.
-Yinede çok tatlı.
-Tatlı?
-Hı hı.
Yeniden Cho Hee'yi yatakla kendisini arasına alınca kıkırdadı.
-O mu daha tatlı ben mi?
-O galiba.
-Onla çıkman pek yasal değil sanırım.
Cho Hee kahkaha atmaya başlayınca yüzündeki tebessümle izledi onu.
-Birdaha kardeşlerime yavşamak yok.
-Ne olur yavşarsam?
Yoongi minik dudakları sertçe öptü.
-O zaman seni cezalandırırım.
❤
-Kalkın bugün Yoongi geliyor!Jungkook seni mutfağa bekliyorum yardım et bana!
Jungkook yüzünü yıkayıp aşağıya indi.Artık altı yaşındaydı.Fazla yetenekli bir çocuktu.
Jimin ve Taehyung ise sekize girmişlerdi bile.Kocaman olmuşlardı.Jimin fazla değişmemişti.Hala dünya üzerindeki en obur ve en tatlı canlı olmaya devam ediyordu.
Taehyung ise yakışıklıydı.Gereğinden fazla yakışıklı.Hala garipti gerçi.Büyümesi bir şeyi değiştirmemişti.
Hobie ise koskocaman bir ergen olmuştu.Sivilceleriyle savaşıp hergün ayıplı şeyler izlemiyordu.Aksine büyüdükçe güzelleşmiş,kalbi de onunla birlikte büyümüştü.
Namjoon mutfağa girince Seokin eline mama kabını tutuşturuverdi.
-Zürafayı besle.İşim var benim.
-Sanada günaydın.
Onu eliyle geçiştirirken mutfağa gelen Jungkooka yöneldi.
-Sence kaç çeşit pasta yapmalıyız?
-Bir?
-Olmaz. Yoongi meyveliyle çikolatalı seviyor.İkisini de yapayım ben.Sende bana kap getir çabuk.
-Başka ne yapıcaksın?
-Poğaça,kek,sarma bide turta.Pizza da şipariş ederiz Yoongi sever.Az mı gelir sence?
-İyi misin anne?Pastalar yeter işte.
-Ne bileyim!İyi sarma yapmam o zaman.
❤
Yoongi odaya girdi.Dong Hyun valizini toplamıştı bile.
-Bana da yardım eder misin kardeşim?
Saçlarını karıştırırken omuz silkti.
-Niye ya?Sana kafeteryada gördüğün çocuğu ayarlamadım diye küstün mü yoksa?
-Biraz.
-Oha ne kadar azgın bir çocuksun sen Dong Hyun.Dört senede yirmi tane sevgili yaptın be.
Dong Hyun güldü.
-Özleyeceğim seni.
-Ben pek özleyemeyeceğim.Hala kızgınım sana.
Yoonginin oraya buraya saçtığı kıyafetlerini toplarken kaşlarını çattı.
-Niye be?
-Benim yatağımda yapmayacaktın.Seni tavana çivilemediğime şükret sen.
-Bi onu yapmadığın kalmıştı zaten.
Yoongi elindeki tişörtü yüzüne fırlattı.
-Ulan yatağıma şaaptın ne yapsaydım önemli değil kardeşim bir sonrakini kendi yatağında mı becer deseydim!
-Tamam!Bağırma.
-Azgın.
-Mal.
❤
Seokjin herşeyi hazırlamış,birkaç saattir koltukta durarak oğlunun gelmesini bekliyordu.
En sonunda kapının çalındığını duyunca.Hızlıca açtı.
-Yoongi!
Elindeki poşetleri bırakmasını bile beklemeden sıkıca sarıldı.
-Boğulcam şimdi.
Tae yukardan koşarak geldi.
-Yoongi hyung gelmiş!
Sarılma ve özlem giderme kısmı bittiğinde Yoongi durgunlaştı.Hala açık olan kapıya baktı.Kucağındaki Jungkooku yere indirdi.
-Gelebilirsin.
Cho Hee başı eğik,dikkatlı adımlarla girdi içeri.Ailedeki herkes gözlerini gülümsemesi kaybolan Seokjine çevirdi gergince.
Birkaç dakika Cho Hee,kapının önünde durdu.Kimseden çıt bile çıkmadı.Seokjinin gözleri Yoongiyle ikisinin arasında gezdi.Sonra kollarını açıp gülümsedi.
-Eve hoşgeldin Cho Hee!
Herkes rahatlarken Cho Hee hızlıca kendini Jinin kollarına attı.O kadar rahatlamıştı ki.Mutluluk gözyaşları yavaşça süzüldü gözlerinden.
-Teşekkür ederim.
-Yanlız bizim evimizde ağlamak yasak.Mutluluktan olsa bile.Burda yaşayacaksan kurallara uymalısın.
Herkes gülerken Zürafa Yoonginin bacaklarına dolanmıştı.Jimin onu gösterek bağırdı.
-Bak o bile özlemiş seni!
