-ZÜRAFA!
Küçük Jimin yere çömelip başını dizlerine yasladı.Herkes onu sesine uynamıştı.
Önce Cho Hee pijamalarıyla gözlerini ovuşturarak aşağı koştu.
-Noldu Jimin?
-Zürafa..
-Ne olmuş ona?
Yoongi de hızlıca aşağı indiğinde Jimin,Cho Hee'nin bacaklarına yapışarak ağlamaya başladı.Olanları çözememişken yavaşca bacaklarındaki çocuğun saçlarını okşayıp Yoongiye yatağında yatan kediyi işaret etti.
Yoongi yanına gidip eğildi.Uyanması için yaşlı kediyi birkaç kez dürtükledi ama işe yaramadı.
-Ö-ölmüş.
Jimin daha şiddetli ağlamaya başlarken Hoseok aşağıya indi.Yoongi onun ne kadar hassas olduğunu bildiği için kedinin önüne geçti.
-Noldu?Jimin niye ağlıyor?
-Elini biyere sıkıştırmış.Hadi sen yeniden uyu.
-Saat 10.Birdaha uyuyamam.Bakabilir miyim?
Hoseok Jiminin yanına giderken Cho Hee hızla arkasını döndü.
-Hayır bakamazsın!
-Niye?
-Ç-çok kanıyor ondan.
Hoseok korktu ve telaşlandı.
-O zaman annemleri uyandırmalıyım!
Jimin sümüklerini temizleyerek ayrıldı sığındığı yerden.
-Gitme Hobi hyung!Birşeyim yok benim.
Merdivenlerin başında durdu Hobie.
-E ne var o zaman?
-Zürafa gitti.
Hoseok hızlıca merdivenlere çöktü.Gözleri doldu ilk önce.Sonra sessizce ağlamaya başladı.Yoongi yanına oturup elini omzuna attı.
-Merak etme şimdi daha iyi bir yerde.
-Onu çok özleyeceğim.
-Biliyorum.Hepimiz özleyeceğiz.Şimdi ağlarsan üzülür o da.
-Ağlamamalıyım değil mi?Ben büyüdüm artık.
-Evet.Sen kocaman bir çocuk oldun.Yakında beni de geçersin sen.O yüzden üzülme.Onunla ben ilgilenirim tamam mı?
❤
Zürafanın ölmesinden birkaç hafta geçsede Hobi hala evin içinde ruh gibi geziyordu.Bugün Min Soo gelecekti ama yüzündeki hiçbir mimik kımıldamıyordu.
Ayaklarını sürüyerek kahvaltı masasına oturdu.
-Bugün Min Soo'yla birlikte kedilere mama dağıtmak ister misin?
-Bilmem.
-Hoseok birazcık neşelen lütfen.
-Neşelenemem anne.
-Bak Jimin bile atlattı artık.
-Evet hyung.O bizden daha iyi bir yerde.Üzülmemiz bencillik olur.
Jungkook konuşulanları dinlemiyordu.Gözleri Cho Hee ve boynundaki morluklardaydı.
-Boynunu nereye çarptın noona?
Elleri hızlıca boynuna gitti.Saçlarıyla saklıyordu oysaki.
-H-hiç.Saçlarımı kıvırıyordum.
Seokjin gözlerini kısarak baktı ona.
-Senin saçların zaten dalgalı?
-Yani düzleştiriyordum.
Yoongi gergin ve yapmacık bir şekilde güldü.
-İkisini hep karıştırıyorsun.
Namjoonda kızın boynundakileri farkettiğinde gülümsedi.Oğluyla gurur duydu.
Kapı çalınca Seokjin kalktı ve gülümsedi.
-Min Soo erken gelmiş olmalı!
Açılan kapıdan zarif ve güzel Min Soo girdi.Jine gülümsedi sonra yavaşça Hoseokun yanına geldi.
-İyi misin?
Hoseok ilk defa tebessüm etti.Belli belirsizdi ama yapmıştı işte.Onun süt beyaz elini tuttu.
-Hadi bahçeye çıkalım.
Gülümsemesi daha da genişlerken herkes şaşkınca onları izliyordu.Haftalardır onu gülümsetmek için binlerce kez konuşmuşlardı ama bu kız gelmiş,ve iki kelimesi yetmişti.
Ön kapıyı yumuşakça kapattı Hoseok.Min Soo gülümsedi.
-Neden hiç gülmedin sen Hoseok?Ben senin için geldim buraya.Gülmeyince mutsuz oluyorum biliyorsun.
-Güldüm ya işte.
-Ben gelince güldün.Haftalardır üzmüşsün herkesi!
-Özür dilerim.
-Dileme.
Kollarını Hoseokun beline sardı Min Soo.Beş yaşından beri birlikte olduğu bu güzel şansı üzgündü.Bu da onun kalbini çok kırıyordu.Ama ayrıldığında yeniden yüzünde gördüğü gülümseme rahatlattı biraz içini.
Birlikte sallanan salıncağa oturdular.
-Min Soo?Sen eskiden hep elbise giyiyordun.Şimdi neden pantolon giyiyorsun?
Min Soo'nun yanakları kızardı.
-Çünkü giyemem.
-Niye ki?
-Ben büyüdükçe birşeyler oluyor Hoseok.O yüzden.
-Okullar kapanmadan önce sadece kızları çağırdıkları semineri mi diyorsun?Hepimiz biliyoruz onu.
Ellerini kızarmış yanaklara koydu.Bir tanesiyle aceleyle toplandığı belli olan saçlardaki tutamları düzeltti.
-Hem o utanılcak birşey değil ki.
Min Soo yüzündeki elleri indirdi.Hoseoka yüzünü ezberlemek için baktı.Hiçbir kusuru yoktu.Mükemmeldi sadece.
-Seni seviyorum Hoseok.
❤
Yoongi banyodan çıkıp odasına doğru gidiyordu ki Namjoon onu durdurdu.
-Efendim?
Hiçbirşey söylemeden gözleri dolu sarıldı oğluna.
-Seninle gurur duyuyorum Min Yoongi.
-İyi de neden?
Ayrıldı.Omuzlarına ellerini koydu.
-Çok güzel morartmışsın.
