Bugün herkesin alıştığı,Jungkookun ilk kez gerçekleştireceği bir gündü.
Televizyonun üstündeki dev çerçevedeki aile fotoğrafının artık değişmesi gerekiyordu.
Bunun için Seokjin herkesin saçlarını güzelce taramış,herkesi güzelce giydirmişti.
Yoongi her ne kadar ağlayan bebeklerini ve Cho Hee'yi yanlız bırakmak istemesede bu bir gelenekti sonuçta.
Hoseok yanında aldığı minik çantasını bagaja attı.Hava soğuk olduğu ve sadece takım elbisesiyle durduğundan birazcık üşüyordu.
O sırada Min Soo'nun arkasından seslendiğini duydu.Sokak direğine yaslanmış bir süredir onu seyrediyordu.
Hemen annesine koştu.Seokjin, Jungkookun üzerine döktüğü meyve suyuyla uğraştığından onun ne söylediğini pek takmayarak kafasını sallayınca koşarak gitti sevgilisinin yanına.
-Niye soğukta dışarı çıktın?
-Size gelecektim.
-Ama bizim işimiz var.Geldiğimiz zaman seni ararım oldu mu?
Gidiyordu ki Min Soo onu kolundan yakaladı.
-Noldu?
-Benimde bir işim var.Ama kısa sürer.
-Ne-
Dudaklarında hissettiği dudaklar şoka uğrattı onu.Bir an için soğuğu hissetmedi.Yüzü kıpkırmızı oldu.Min Soo onu öpüyordu.Hayatındaki ilk öpücüğünü Min Soo'ya veriyordu ki zaten buna dünden razıydı.
Kısa sürdü ama bu.Min Soo'da en az onun kadar kızarmış yüzüyle gülümsedi sonra eve doğru koşmaya başladı.
Hoseok orda parmakları dudaklarındayken bir süre dikildi.Babası seslenmese kendine gelemezdi belkide.
Koşarak arabaya bindi.Namjoon heryerinin kızardığını görünce endişelendi.
-İyi misin Hoseok?
-İ-iyiyim.
Gülmeye başladı.Olanları yeni yeni idrak ediyordu.
-Çok iyiyim hemde!
❤
Tanıdık bembeyaz duvarlar ve bu güzel ailenin senelerdir fotoğraflarını çeken adam görüş açısına girince gülümsedi Seokjin.Koşup elini sıktı.
-Hoşgeldiniz.Uzun zaman oldu.
Namjoon gülümsedi.Utançtan arkasına saklanana Jungkooku gösterdi.
-Bu sefer biri daha var.
-Ah Jungkook!Annen senden çok bahsetti.
Jungkook iyice sinerken fotoğrafçı Yoongiye baktı.
-Bebeğinizi tebrik ederim Yoongi.
Yoonginin dünya üzerinde sevdiği sayılı insanlardandı bu tombul adam.Üç yaşından beri tanıyordu onu.
Jungkookun fotoğraflarda adam öldürmüş gibi çıkmasını istemediklerinden biraz ortama alışmasını beklediler.Önüne konulan cipsten sonra yumuşamıştı.
Seokjinle Namjoon biraz konuştukta sonra yedi kişi beyaz fonun önüne geçmişti bile.Senelerdir aldıkları yerlerini aldılar.
Flaş patladıktan sonra Seokjin koşarak nasıl olduğuna baktı.Gördüğü fotoğraftan sonra kafasını sinirle ekrandan kaldırdı
-Jungkook ve Taehyung!Ölmek istemiyorsanız düzgün poz verin!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkes gülerken Seokjin sinirle yeniden yerine oturdu.
-Birdaha alıyorum o zaman.Ama biraz gülün!
Sırıtırken birkez daha patlayan flaşla işleri bitmişti.
Bu çekirdeklikten biraz daha geniş olan aile bu kadardı işte.
Normal olduklarını kimse söyleyemezdi.
Seokjinle Namjoonun dünyadaki en iyi ebeveynler oldukları söylenilemezdi.
Ama yinede hergün ufak ya da büyük bir kavganın döndüğü güzel evlerinde çok mutlu bir yaşam sürüyorlardı.
Kimse,onları birbirlerinden ayıramazdı.Fazla dile getirmeseler de çok seviyorlardı birbirlerini.
Diğer ailelerden birazcık farklıydı onlar.Ama onlardan daha fazla eğlendikleri kesindi.
Seokjin birkez daha baktı çocuklarına.Güzellerdi.Hayatındaki her ayrıntı çok güzeldi.
Onlar Kim Ailesiydi.Ve kimse onları üzemezdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir kitabın daha sonu geldi mdmxkd.
Şimdi ikinci kitabı tabiki yazacağım.Size söz verdim.
Ama buna başlamadan önce taslaklarımda kısa bir Vmin kurgusu vardı.Önce onu yayınlayacağım.
İkinci kitaba gelecek olursak,ne zaman yayınlarım bilmiyorum.Okullar açıldığı zaman fazla aktif olamayacağım önümde zor bir dönem var sonuçta.
Yinede sizi çok seviyorum ❤❤
