-Bence peynir kekten daha iyi.Çünkü peynirli kek yiyebilirsin.Ama kekli peynir yiyemezsin.
Jimin kardeşleriyle birlikte masaya konan abur cuburları yerken biryandan da konuşuyordu.
Gece gece acıkmıştı çocuk ne yapsın?
Seokjin Jungkookun alnına minik bir öpücük kondurdu.Rüyasında melekleri gören oğlunu uyutmak o kadar huzurluydu ki.Sanki melekler onun etrafında da dolanıyordu.
Gece lambasının verdiği kırmızı ışığı kapattı.Jungkooku nazikçe beşiğine koyup onsuz uyuyamadığı artık küçül gelen hırkasını yanına koyup bebek telsizini açtı.Sonra sessizce kapattı odanın kapısını.
-Jimin hadi yatağa.
-Ama daha yiyorduk.
-Fazla çikolata yersen karnın ağrır Tae.Saat kaç oldu haberiniz var mı?Bak minik kediniz bile uyudu.
-Onun adı var.Zürafa.
-Zürafa mı?
-Evet.Aslında Jimin adını keşkül koymak istedi.Tae boynuzlu koymak istedi.Bende direk hayvan koymak istediğim için ortada buluştuk.
-Peki.Hadi yatağa.
Bütün hepsini teker teker öpüp yukarıya gönderdi ve masayı toplamaya başladı.Cidden o kadar dağınıktı ki yemek yerken kendilerini kaybediyorlardı."Bana çekmişler işte." diye içinden geçirip güldü.
-İyi zaten.Hepsi bana çeksin.Namjoona çekmesinler.
-Efendim?
Arkasından duyduğu sahte kızgın sese döndü.Şirince gülümsemeye çalıştı.
-Şaka yapmıştım.
-Şaka?
Namjoon kaşlarını kaldırıp Seokjine doğru yaklaştı.Geri geri giderken tezgahı sırtında hissedice durdu.
-Özür dilerim Namjoon-ah~
-Özürle kurtulamazsın.
-Neyle kurtulabilirim?
-Bilmem.Odamızda karar verebiliriz.
❤
Yoongi gece gece şahit olduğu şeye küfredip gözlerini sımsıkı kapattığından beri birkaç dakika geçmişti.
-Siktir Dong Hyun!Kapıyı kitlesene!
-Kitliydi zaten!Sen niye çalmıyorsun!?
-Çaldım!Ama çok meşgüldün sanırım!
Dong Hyung yanakları kıpkırmızı olurken pantolonunu giymeye çalıştı.
-Gözümü açıyorum.
-A-aç.
Yoongi bir Dong Hyunu birde az önce vermek üzere olduğu çocuğu süzdü.Kendini tutamadı ve gülmeye başladı.
-Bari yakışıklı birini bulsaydın.
Çocuk Yoongiyi görmezden gelip Dong Hyuna döndü.
-Bizim işimiz nolcak?
Kıvırcık saçlı olan sinirlendi.İttire ittire odadan çıkartmaya çalıştı.
-Nolcak diyor bide gerizekalı!
Kapıyı kapatınca derin bir nefes aldı.Kollarını önünde kavuşturmuş,bir kaşı kalkık yüzündeki alaycı gülümsemesiyle ona bakan Yoongiye döndü.
Eli ensesine gitti.
-Şey..Pardon.
-Ya ne kadar azgınsın sen?
Kahkalar atmaya başladığında Dong Hyun dahada utandı.Kendini yatağına gömüp birdaha asla çıkmaması için dua etti.
-İyi geceler Dong Hyun.
-Hı-hı.
-Utandın mı?
-Sesini kes.
-Hani beni seviyordun?Kalbim kırıldı ama.
-Yoongi sesini kes dedim.
-Neden banyo?Gerçi benim yatağımda yapsaydın o fazlalığından tavana asardım seni.
Dong Hyun cevap vermeyince kıkırdayıp duvara döndü Yoongi.Muhtemelen kıpkırmızı olmuştu şu anda.
"Bir de ben varım diyor mal mıdır nedir?"
Aklına yarın olan konuşma sanatı sözlüsü gelince dikildi.Onlar için ayrılan ortak çalışma masasına oturdu.Hiç not falan tutmadığı ve sadece üç kez falan dersi dinlediği için Dong Hyunun defterini alıp fosforlu kalemle çizilmiş olan satırları süt beyaz tenine işledi.Uykusu vardı birde ders mi çalışacaktı?
❤
Namjoon Seokjinini yatağa ittirip yüzüne klasik olan sapık gülümsemesini yerleştirdi.
Bedeni yumuşak yatağıyla buluşan Jin ise esnedi.
-Çok uykum var ama.
-Lütfen.Hem yarın işe de gitmeyeceğim.Bol bol uyursun.
-Sen çocuk bakamıyorsun ki.
Namjoon güldü.Dudaklarını Seokjinin boynuna yerleştirip elini yavaşca tişörtünün altına soktu.Huyunu biliyordu.O yüzden dokunmakla dokunmamak arası gezdirdi elini.
Seokjin gözlerini kapattı.Namjoon ellerini üzerinden çekip kalktı yataktan.
-Nereye?
-Çocukların uyuyup uyumadığını kontol edeceğim tamam mı?Lanet olsun.
Çıkan Seokjinin ardından gülümsedi.Hiçbir zaman ona karşı çıkamıyordu.
Yine bir kısa bölüm ekzkdkdidsk
Neyse finale az kaldı.
Ve wrongsideofreality kardeşim bana bir fikir verip gitti buralardan.
Neyse fikir şu İKİNCİ KİTABI ÇIKARMAK.
Ama ikinci kitapta geçmişten bahsedicem yani Namjoonla Jinin tanışmasından Yoonginin doğumuna kadar.Daha çok aile değilde namjin kitabı gibi olucak.
Ne diyorsunuz?
