Oatmeals and Brushes

11

Nakita kong umiling si Cay at she told Juan, “May nagtarak ng payong sa likod niya na… tumagos hanggang sa tiyan niya. Walang may alam kung sino ang may gawa. Kahit ako, nagulat.” Silence enveloped the area and we breath heavily as we listen to the rush of pouring rain outside this house. Then Cay speak. “Sanay akong makakita ng mga computers na ma-hack ng mga virus and in that case, pwede ko pa silang iligtas. Pero iyong nangyari kay Aling Miki kanina, kahit sino sa amin, walang idea kung ano ang dapat gawin.” Ramdam ko iyong sadness sa voice ng batang ito. May similiarities nila ni Juan sa speech, lalo na sa pagka-plain. Mas may flavour lang itong si Cay dahil he can be jolly sometimes.

I decided to be an observer for a while. Hindi ko naman kailangan magsalita lagi para ma-feel nilang nandito ako and ready to help them. Hinawakan bigla ni Veny ang mga kamay ni Juan, then she looked at Yael and pati na rin sa aming dalawa ni Cay. I’m not an expression reader para malaman kung ano iyong gutsto niyang sabihin pero parang gusto niyang damayan namin siya sa pamamagitan ng paghawak din sa kamay ni Juan na ginawa naman naming then Veny said, “Juan, walang may kasalanan sa mga nangyari. Hindi mo rin kasalanan kung iyan ang iniisip mo. Yes, may nagawa sana tayo pero, nangyari na. Alam naman nating hindi natin maibabalik ang buhay ni Aling Miki pero may magagawa tayo para sa kanya.“ She then look in his eyes. “Tama na nga muna iyong drama, yakap muna tayo friends.” At sa mga sandaling iyon ay nagyakap-yakap kaming lima. Napangiti na lang ako dahil out of the five, si Veny ang pinakamatibay kasi nagawa pa niyang ngumiti kahit iyong landlady nilang si Nanang, lumisan na.

Then, bigla akong napaisip. Ako bilang si Adella Rodrigues, dapat maging big help ako sa kanila, pero in what ways? In what field? Hindi naman kasi naming i-report sa TV na may namatay na matandang babae dahil sa mystical na nangyari ngayon. People will just laugh at us and say we are crazy about reporting something ridiculous tulad nito. Science? News? Corpse? Aha! Siguro magiging good contribution din ito sa pag-de-decide namin. Nagsalita ako while they are still comforting Juan. “Yael, hindi natin pwedeng ibalita sa TV ito. Many will not believe.” At bigla silang napatingin sa akin.

“S’yempre, hindi natin pwedeng ibalita ito. Mawawalan tayo ng trabaho and I’m pretty sure, hindi papayag sina Juan at Veny mangyari iyon. As a respect to them, hindi natin pwedeng gawin iyon.” Naramdaman ko naman iyong sincerity sa sinabi ni Yael.

Hinawakan ako ni Cay na katabi ko sa braso and sabi niya, “May kilala ka bang babaeng doctor? Maaari kasi siyang mapahamak any time now.” Nagulat ako sa tinanong ni Cay. Naguluhan ako kasi bigla siyang nagsasalita ng mga ganoong bagay. A doctor? Tinignan ko sa mata si Cay for a while without saying a word.

“Huh?” Hinawakan ko siya sa noo para makita kung may lagnat siya. “Wala ka namang lagnat. Are you in your right mind now, Cay?” Ngumiti siya sa akin ng bahagya. Iyong nakakalokong ngiti. Bigla siyang lumingon sa kanila and said, “Anong balak niyong gawin sa katawan ni Aling Miki? Pwede nating siyang ipalibing sa sementeryo kaso, mahaba-habang proseso iyon at baka mapagbintangan pa tayong killer niyan kapag nagkataon.” I just ignore kung ano man ang sinabi niya and I then contributed to the discussion. Naging creepy tuloy sa pakiramdam iyong sinabi ni Cay. Ang weird at hindi pa niya sinagot iyong tanong ko.

“Isa lang naman ang nakikita kong paraan para maialis natin dito ang katawan ni Aling Miki. Through cremation.” I said. Hindi naman siguro bago sa kanila ang concept ng cremation. Kadalasang may pera lang ang nagpapa-cremate ng mga mahal nila sa buhay na yumao na. I smiled at them kahit mahirap. “May kilala akong doctor na pwedeng makatulong sa atin. Okay lang ba sa inyo, Veny at Juan?”

Nagkatinginan silang dalawa and Juan replied. “Wala namang kaso sa akin kung ganoon nga ang mangyayari. Ang mahalaga lang sa ngayon ay mailigpit natin ang katawan niya kahit hindi pa natin alam kung ano o kung sino ang may gawa nito.” Bumalik ulit sa pagka-plain iyong voice ni Juan. Ganito siguro talaga siya. Plain lang ang personality pero full of mystery. Naalala ko lang iyong sinabi ng kaklase namin ni Yael dati, si Perry.