Silent Tears

chapter 23

"So, how's the preparation of back to school event is going?" I asked Jen while still checking on the papers needed for my approval.  This is the budget proposal from the finance department. The upcoming event, BACK TO SCHOOL TRENDS.  After ng convention ay napasabak agad ako sa trabaho.  Pile up agad ang kailangan kong e check prior to the approval.  Lahat kasi ng finance matters ay dumadaan sa akin bago pa ito makarating sa office of the CEO.
Speaking of CEO, he is back to his old self towards me.  Parang katulad ng dati.  Or should I say mas naging sweet pa sya ngayon. He always give me flowers at kung ano-ano pa.  Mukha na flo2r shop itong office ko pati sa condo unit.  He even insisted na hatid-sundo niya ako but i declined.  We are both busy in between working hours like outside meetings and me as I do CIM visit and school commitments.  Mag-umpisa na kasi ang pasukan.  I will handle fashion design course again.
"Everything is already well taken cared of, mam." magalang na sagot ng secretary niya.
"Okay that's good."
"Pakisabi pala sa lahat ng department head na we're going to have a meeting tomorrow at 9:00am for the preparation of said event." tsaka ko inabot ang mga approved na papeles.
Naisipan kong pumunta ng CIM ngayon nang makatanggap ako ng imbitasyon ni Daniel for lunch out.

Daniel:  You hungry? I'll pick you up at eleven.  Eat out. ;-)

Me:  Okay.  See you :-)

"Hi hon!" He kissed me on the temple habang hapit niya ako sa bewang with his right arm.
Napapikit ako.  I smiled to him, "hey! Gutom ka na?  Teka, ligpit ko muna gamit ko kasi balak kong bumisita sa CIM ngayon."
"It's okay." Naupo siya sa sofa.  Mukhang aantayin nga niya ako.
"Don't think about it.  I'm gonna be your driver today.  I cleared my schedule for you." nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.  Hilig na nito ngayon ang magpakilig?  Napailing na lang ako.
For the whole day, he is with me.  Sa pagvisit ko sa CIM after lunch namin hanggang sa school.  Next week na kasi ang opening. Diniscuss ko kay dean ang mga upgrades sa course.

Panay tukso ang nakuha ko kay cheska.  Paano ba naman itong magaling na si Daniel kung makakapit sa akin, parang tuko.  Sabi pa niya kay cheska, love is sweeter the second time around daw.  Maging si Dean ay tuwang tuwa sa aming dalawa.  Di na kasi nahiya si Daniel sa PDA niya.  Kainis. Gustong gusto mo naman.  Hay naku Cassandra, aminin mo na, marupok ka talaga pagdating sa boyfriend mo.  Wait, boyfriend?!
"Hon, let's go?" kanina pa pala natapos ang discussion namin ni Dean.
Inalalayan niya ako palabas ng school papuntang parking area.
"Hon, ok lang ba sa 'yo ang humawak ng isang load sa school?" nilingon niya ako while maneuvering the car out of school campus.
"Uhuh? I think it's fine.  Seasonal lang naman yung hectic schedule ng office eh.  I don't intend to join any festival anymore outside the country.  Mas gusto kong gumawa ng new aspirants in fashion design.  Parang nakaka fulfill sa pakiramdam.  I find my worth in it."  I replied with a smile while looking at my phone.  Nagtext kadi si mommy na sa bahay na daw mag dinner. 
"Dan,  can we go home now?  Nag invite kasi si mom for dinner." 
Biglang lumiwanag ang mukha niya.  Sabay patakbo ng sasakyan patungo sa bahay.
Agad kong nakita si mom na nakaabang na sa labas pagkababa ko ng sasakyan.  Si Daniel na ang nagbukas ng pinto para sa akin.  Nakaalalay pa rin siya sa akin habang naglalakad kami papunta kay mommy.
"Cassy iha, kamusta na?  I missed anak." maluha luhang sabi niya.  Nagugulan naman ako sa inakto niya ngunit binaliwala ko lang kasi mukhang na miss niya ako ng sobra.  Bumukod na kasi ako sa sarili kong condo kaya bibihira lang ako magawi dito sa bahay.
"I missed you too, mom." ganito talaga si mommy.  Nung bumalik na ako galing Paris, halos ayaw na niya humiwalay sa akin.  Pero syempre makulit din si Dad na laging nag dedemand sa beauty ng butihin kong ina.
"Nasa loob na ang dad mo.  Daniel iho, I'm glad you're here."
"Good evening po tita." sabay yakap niya dito.  Abah kalokah di ko alam super close na pala siya dito. 
As usual,  nasa hapag kainan na si Dad, pagdating namin sa loob ng bahay.  Kumakain na siya ng sliced fruits.
"According to study, it's better to eat fruits before every meal.  This the healthy way of eating fruits. Yeah."  sabi to no one in particular.  Natatawa na lang kami sa kanya.  Kailangan ba talaga niya bigyan ng rason ang pagiging matakaw niya ng prutas?
"Iho c'mon join us." aya ni Dad kay Daniel matapos ito magbigay galang sa kanya.
Walang kupas talaga si mommy pagdating sa pagluluto.  Kaya lagi ko na miss ang lutuin niya nung nag Paris ako. 
Dad invited us to his study room.  Actually home office niya ito. 
"So,  kailan na naging kayo ulit?" panimulang tanong niya.
Halos mabilaukan ako sa ininom kong wine.  Seriously dad?
"Tito actually, hindi ko naman ginawang pormal ang pagbabalikan namin eh.  It just comes out naturally.  I love her always. And... she knows that.  It didn't change through times." sagot niya habang nakatingin sa akin.  Ako naman, tulala at di ko alam ang sasabihin.  Dito ba talaga kami gagawa ng love confeasions namin sa harap ng mga magulang ko?  Di ako prepared!
"...Cassandra?" yun ang pumasok sa pandinig ko kasi para akong nabingi sa lakas ng tibok ng puso ko.  Papatayin ata nitong si Daniel sa kilig.
"Dad?"  I wanna hear what my father just asked.  Baka magkamali ako ng sagot.  Mabuti na yung sigurado.  Nangingiti lang si mommy na palipat lipat ang tingin sa aming tatlo. Actually lahat sila nakatingin sa akin ngayon.
"I said,  when are you going to make it official?"
"What? Dad naman eh." Nakanguso na sagot ko. 
"Alejandro, huwag mo naman madaliin ang mga bata.  Kakabalikan lang nila.  Give them some time."
"Okay.  Just don't make it longer.  My grandchildren are long overdue. Aba! Mabuti na itong malalakas pa kami, kaya pa namin makalaro ang mga apo namin."
"Dad masyado naman po kayo fast forward."
Tawa ng tawa lang si mommy.  Ako naman di mapakali sa bigat ng titig ni Daniel sa akin.  Ginanap niya ang kamay ko. 
"Tito, tita,  inantay ko lang po si Cassy.  Nag aadjust pa kasi siya sa trabaho niya. I can patiently wait." di ko maiwasan makaramdam ng kilig sa sinabi niya.