Silent Tears

chapter 38

My first trimester is quite difficult.  I was advised to stay bed rest.  That includes limited physical activity.

It's another morning.  I almost vomited my stomach out.  Bitter taste puke.  I cried while vomiting.  Goodness! Ganito ba talaga ang magbuntis.  Di ko naman naitanong kay Sophie kung ganito din siya.

Humihingal na pumasok sa banyo si Daniel.  Hinaplos niya ang likod ko.  "Honey..." bukod tanging nasabi niya habang hagod niya ang likod ko.  Nakaalalay naman sa may tiyan ko ang kabila niyang malapad na kamay.  Parang papel lang ako sa kanya.  Baka pumayat lang ako lay pakiramdam ko magaan lang ako sa kanya.

Distracted akosa amoy niya.  He smelled so good.  Amoy tapa siya na gusto kong kainin every morning.
"Hmmm.... honey you smell so good."
Malulutong mura ang lumabas sa bibig niya habang nakaalalay sa akin palabas ng banyo.

"Fuck! Don't be a tease hon."  reklamo nito sa akin.  Andaming arte.  Kung kelan may anak na kami saka pa siya mag inarte ng ganito.  Bahala siya. Ugh! Blame it to my pegnancy hormones.  He looks so delectable to me right now.  He is a topless wearing an apron with hanging loose gray sweat pants.  Napakagat labi na lang ako.  Patay malisya akong nakatingin sa mga paa ko.

"Hon, are feeling okay now?" He hugged me while caressing my back after he dried me up.  Naghalo na kasi ang pawis at luha ko kanina habang nasa loob ng banyo.
"Yeah.  Feel better." I smiled at him.  Ayoko mabahala siya sa sitwasyon ko.  But I'm glad he is there for me. 
"Hi baby! Huwag mo masyado pahirapan si mommy ha.  Be nice to our mommy."  hinalikan niya ang tiyan ko habang nakayapos sa balakang ko.
Di ko akalain na ang masungit at misteryosong Daniel na nakilala ko dati ay isang mapag-alaga at maalalahanin daddy ngayon. 
While waiting for our wedding, Daniel offered to stay with me sa mansion nila Daddy.  Ayaw kasi ni mommy na mag isa ako sa condo.  He stayed at one of the guest room next to mine.  Since we came from the hospital, we never do it beyond hugging and kissing.  He said, he will save it after our wedding.

Pagkababa namin, nasa dining table na sila mommy at daddy.  Inantay lang kami para kumain.  Nakaalalay lang sa akin si Daniel hanggang sa makaupo na ako.

"Naku, masyado naman maarte ang apo ko.  Pinapahirapan si mommy niya eh.  Pati tuloy ang daddy ay nahihirapan na din." pang alaska pa no daddy patukoy sa baby namin.
"Di naman po.  Syempre nagpapa baby lang siguro ang baby namin." sagot naman ni Daniel.  "Di ba baby?"  Hinaplos ni Daniel ang wala pang unbok nantiyan ko.  Di ko na sila pinansin kasi naka focus lang ako sa pagkain.
"Anak dahan dahan lang at baka mabilaukan ka." humirit pa ng pagbibiro si mommy.

"Nga pala, pasyal tayo sa shop mo mamaya para di ka naman maburyo dito sa bahay.  Check natin yung mga gowns at suits.  May meeting din kasi sila Daniel at Daddy mo ngayon sa office." 
tumango lang ako.  Iba na ngayong buntis ako, ang bilis kong mainip at mapagod.

Natawagan ko na rin sila Freya at Cheska.  Tapos nabrin ang mga gowns.  Kailangan ko na rin mag final fitting ng wedding gown. 
"Hon, I'll just picked you up later at the shop after our meeting.  Cheska informed me of the final fitting today." aniya. 

We are waiting for mom and dad para sabay na kaming aalis ng bahay.  I'm just wearing an off-shoulder floral dress.  Di pa naman halata ang tiyan ko kaya pwede pa akong mag semi fit dress. 

The wedding gown perfectly fits me. 
"Wow! Hindi nga halata na preggy si bride.  Galing mo talaga Ches." pumalakpak na sabi ni Freya. 
Humagikhik naman si Cheska.  Kapwa nakangiti naman kami ni mommy.  Indeed, may ibubuga talaga si Cheska. 
"Thank you Ches." yakap ko siya.
"You deserve it Cass.  I'm so happy for you".

The wedding is set next week.  Ngayon pa lang ay pinagplanuhan na nila ang bachelorette party.  Di ko alam kung papayag dito si Daniel sa kabaliwan ng mga kaibigan ko.  Well, I'm sure di naman pahuhuli ang mga kaibigan nito sa kalokohan.

"Honey, I'm on my way.  Missed you." may kisses pa na emoticon.  Loko talaga. I smiled while reading it.  He never fails to amuse me.

Happiness comes to those who wait for perfect timing and not stop chasing destiny.  Because waiting while doing nothing is NOTHING at all.