chapter 33

1.9K 31 1
                                        

She woke up alone on bed.  The feeling is much better now.  Maybe the medicine helped her ease the discomfort. 
Bumukas ang pintuan at iniluwa duon si yaya Meding. 
Maaliwalas ang mukha nito na sa tingin niya ay nasa early fifties na ang ginang. 
"Mam cassy, kain po muna kayo." Nilapag niya ang tray na may lamang pam breakfast. "Kabilin bilinan pa naman ni Daniel ay hindi kayo hahayaang hindi kumain sa tamang oras."
"Ho? Asan pala si Daniel? Akala ko nasa baba lang siya?"  namimilog ang mga mata niyang tinanong ang yaya.
"Naku, maaga hong umalis.  May emergency meeting daw po ata, out of town." pag esplika naman nito sa kanya.
"Sige po.  Salamat.  Tawagin niyo na lang ko akong Cassy.  Huwag na maam yaya." nahihiyang turing nito sa matanda.
"Okay sige iha.  Sa baba muna ako.  Kumain ka ng marami ha." at lumabas na ito ng silid.

She sounded like her mom.  Na miss niya bigla ang mommy niya.  Ayaw na niyang ipahalata ang pagkadismaya sa narinig kay yaya Meding.  Bakit wala man lang nabanggit sa kanya si Daniel tungkol sa meeting na yun.  Emergency nga eh.  Maybe he doesn't want to disturb her sleep.  Kagabi lang kasi naging maganda ang pakiramdam niya.  Malaking tulong talaga ying gamot na niresita ng aunty ni Daniel.

Buong araw siyang nagpapaka abala sa pagligpit ng kwarto nila.  Sa dapit hapon ay nasa mini garden naman siya.  May mga bulalak na tanim sa hardin malapit sa swimming pool.  Nagpahinga naman siya sa lounger chair malapit dito.  Naisipan niyang tawagin si Daniel.

Nakailang ring ito bago sinagot.
"Hello."  boses babae. Ah baka secretary niya ito.  Nagtataka siya di naman niya kilala ang boses nito. 
"Si Daniel.  Pwede pakausap?" malumanay niyang sabi.
"Ahm, who's this?" maarte at mataray na tanong sa kanya.
"Teka sino ka ba? Ang sabi ko pakausap kay Daniel." Di na niya maitago ang inis sa tinuran ng nakasagot.

"He can't talk to you now because he is still at the bathroom."  may narinig siyang bumukas na pintuan.  Baka lumabas na si Daniel galing sa banyo.  Shit.  Picture of him wearing a towel infront of that woman pisses her off. 
"Who is that?"  Boses ni Daniel yun.  Di nga nagsinungaling ang babae sa kanya.  But why? Kala ba niya nasa emergency meeting ito ngayon?  Bakit may kasamang babae.  Baka ito yung tinatrabaho nito ngayon.  Shit lang talaga. Porke't buntis na siya ay naghahanap kaagad ito ng kalinga sa ibang kandungan. 
"Hello, hello!"  pahabol niya sa telepono. 
"Ahm, wrong number babe." sabay end call sa tawag niya.  What the hell! Malutong na mura niya.  Pakiramdam niya ay umakyat ang lahat ng dugo niya sa ulo at lumubo ito.
The nerve of this woman to cancel her call. 

She waited for him to call back but he did not.  Bad things keep playing on her mind.  Him and that bitch having an intimate moment right now.  Tears pooled on the eirher side of her eyes.  No she can't be this weak.  She has a child inside her womb and that she has to fight ill feelings or else her entire system will be affected.  That includes her prexious little one inside.

She blew heavy breath.  This time she wanted to empty that heavy load inside.  As if her heart was stabbed millions times as she looked that at mainstream on social sites that feed news about him and Monette with wide smile infront of the camera.  There is even a stolen of them entering the suite.  Who knows what they are doing inside?  Is he that itchy, upon knowing my pregnancy he immediately to that bitch to suffice his carnal needs.  Damn him!

How could he be so happy where here I am hurting so bad?  He is really good at this.  And with my stupiduty, I will just stay in a corner silently crying until I have no tears to shed.

I have to end this misery before it kills me. 

"Tahan na.  Di mo naman alam kung ano talaga ang nangyari.  Maybe he has his own personal reason.  Kaya wag ka na mag-isip ng hindi maganda."  I have no choice but yo unload everything to Freya.  But not included my pregnancy issue.

I don't know if talking to Freya helped my situation.  I felt numb all of a sudden.  I touched my still flat tummy.  I'm sorry baby if I can't give you a complete family. I smiled bitterly.  I didn't notice of a single drop of tear from my eyes.  I shut it and rest my back on the sofa.  This time, I have to be strong for my child.

Silent TearsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon