in time

19th chapter

After two long hours of travel, nakarating din sila sa destination.

"Dito na po tayo", announce ng bus driver at isa isa nang nagsibaba ang bawat pair habang mahimbing ang naging tulog ni May na nakasandal parin sa balikat ni Edward.

"May, we're here", dahan dahan siyang tinapik ni Edward para magising.

"Ano ba?", nainis pa ito dahil ginigising siya sa masarap nitong pagtulog.

"Wake up sleeping beauty nandito na tayo", ulit ko.

Pupungas pungas pa ito habang pababa ng bus.

Edward's POV

"Here's the starting area", sabi ko habang nakasunod si May.

"Malayo ba? ", tanong nito.

"Yung daan sa puso ko?", patanong na sabi ko.

"Ha...ha...ha, pwede ba Edward umayos ka nga. Linaw ng tanong ko. Malayo na yung iba tayo nasa starting point palang at saka tingnan mong mabuti yan, maligaw pa tayo", ang daming sinabi nito.

"Don't worry,  you'll never be lost in my heart", sabi ko na lalong ikina kunot ng noo nito.

"Edward masapak na kita", pagbabanta nito, inambaan pa ako ng kamao nito.

"Langgam lang ang kaya mong patayin May", pabirong sabi ko.

"Hay ewan ko sayo, maiwan ka diyan", sabi nito saka naglakad palayo sa akin. Iniwanan nga ako.

Maya maya...

"Ahhhhh", nadinig kong sigaw niya at nakita kong nanakbo siya pa balik,  papunta sa akin. Huminto siya sa likuran ko at saka inayos ang sarili.

"Oh bakit bumalik ka?", nakangiting tanong ko.

"May ano kasi...", sabi niya.

"Anong ano?", tanong ko ulit.

"May daga...ang laki. Kasing laki ng pusa. Tapos ang itim, may pangil pa yata", kwento nito at may hand gesture pa.

"Sos...daga lang pala. Lika na nga", naglakad na kami pareho. May natatanaw na kaming ibang team habang nagpapatuloy kami sa paglalakad. May blue sign pero may kanya kanyang din kaming way, kung baga, we all have to go on different path ways, may nakasulat sa maliit na board na naka pwesto sa pinaka entrance ng gubat na yon, nandoon ang mga names ng bawat pairs kabilang ang names namin ni May.

Paglingon ko wala na si May.

Hinanap ko siya at napangiti nalang ako sa ginagawa nito.

May hawak itong isang maliit na ibon at hinihimas himas pa niya ito.

"Bakit ba kasi hindi mo kasama mama bird mo?  Wawa ka naman", narinig kong sabi niya.

"Hoy", gulat ko sa kanya. Muntik niya ng mabitawan ang pipit (tawag sa maliliit na ibon)

"Naman Edward,  bat ba nang gugulat ka", singhal niya sa akin.

"Bakit ba tayo nandito?",tanong ko.

"Oo na, haissst. Sorry birdie ha, yung kasama ko kasi hindi marunong mag appreciate ng nasa paligid niya", habang dahan dahan niya itong ibinaba sa sanga ng isang nakabuwal na puno.
Sige na iwanan na kita", paalam niya pa dito as if naiintindihan siya.

"Excuse me lang ha. I know how to appreciate things around me. Kahit nga yung stubborn na katulad mo", ganting sabi ko.

"Kung stubborn ako, eh ikaw ano ka?", nakapa meywang pa na tanong nito.

"Ako...ako ay isang lalaking matyagang magtitiis sa isang stubborn lady kagaya mo", sagot ko.

"Tsssh", nag smirked ito sa akin at saka ako iniwan.

"Miss Marydale, dito po ang way natin,  hindi diyan", tawag ko. Sa ibang way kasi ito papunta.

Tahimik itong sumusunod sa akin. Wala akong maisip na sasabihin o itatanong. Mas gusto ko pa na nag aaway kami, at least hindi nakaka bagot yung katahimikan.

Maymay's POV

Hay naman, sa dami ng pwedeng maging partner, si Edward pa talaga. Sana si Marco nalang, kasundo ko pa. Itong si Edward, hindi yata kumpleto araw nito pag di ako naiinis. Hay konting tiis May, pagbalik mo sa work, back to normal ka na ulit.

Napatigil ako sa naisip ko...wait. paano nga pala yon mangyayari eh si Edward and chairman namin sa company.

"Ah kainis", mahinang sigaw ko.

"Oh ano na naman problema mo", tanong nito. Narinig niya pala ako, ang hina na non ah. Ano to ,may tengang daga. Sagap lahat.

"Wala, sabi ko baka pwede naman magpahinga kahit 15 mins lang, kulang isang oras na tayong naglalakad no", pawisan na nga kami pareho, at tirik na din ang sikat ng araw, medyo malamig naman kasi nasa gubat nga pero pinagpawisan pa din kami kakalakad namin.

"Ok, just 15 mins kasi mauunahan na tayo ng ibang team. I wanted to win", sabi nito.

"Because?", para saan at gusto niya manalo eh afford naman nito bumili ng ticket at for sure, mayaman naman ito. Kaya nagtaka ako.

"Because...I want something na pinagpaguran ko. Na pinaglaban ko. Ayaw ko nang easy to get, you know", sagot nito.

"Pero sa girls,  ganon ang gusto ng mga lalaki, yung madaling makuha, madaling mabola. Konting pa cute,pa pogi, ok na", ewan ko bat nasabi ko yon.

"Not me", sagot nito.

"Oh really", hindi makapaniwalang sabi ko, nag patuloy na ako sa paglalakad at sumunod naman siya.

"Not all the guys are like that. There were still like us", sabi nito.

"Like you? Like what?", tanong ko.

"Like me...I can wait for the girl I truly love, even for so many years, I'm willing to wait", sabi nito.

"Wow ha, edi ikaw na", sabi ko nalang.  Hindi kasi ako naniniwala na true love still do exist.

Mabilis lumipas ang oras at padilim na. Huminto na kami ni Edward sa paglalakad at naghanap ng magandang place para magtayo ng tent.

_____

"Ok na dito", sabi ni Edward. Maaliwalas ang lugar na nakita namin. Konti lang ang puno, saka hindi masyadong madamo.

"Ganda dito, presko pa ang hangin, how I wish I live in place like this", sabi ko habang nakapikit.

"In a forest?", tanong ni Edward.

"Not really, I just like the ambience,  yun bang peaceful ang quite, unlike sa Manila", sagot ni May.

"Yeah, you're right...could you help me with this", una niya kasing itinayo ang tent ko.

Lumapit si May at pinagtulungan nilang maitayo ang tent nito, kasunod noon ay kay Edward. Nang matapos,  naghanap sila ng mga tuyong kahoy para makagawa ng bonfire. Kinain nila ang mga instant food na baon nila para sa hiking.

Magkalayo sila ng pwesto nung una hanggang sa lumapit si Edward sa tabi ni May.

A/N : Hmmmm....are you thinking what am I thinking?

Till next chapter