Marauders: Captured Soul

Hoofdstuk 19

Mijn handen worden ijskoud en het lijkt alsof ik een glas koud water opdrink. Ik draai me om en zie iemand die ik al een tijdje niet meer had gezien. Ondanks dat degene een masker op had kon er toch uit op maken wie het was. 

In mijn ooghoek zie ik Sirius naar zijn staf grijpen, maar met mijn hand houd ik hem tegen. Mijn blik staart dwars door het masker heen. 

'Ik hoopte eigenlijk dat je voorgoed weg was,' sneer ik. 

'Wat zijn we toch aardig, hè, Luna?' zegt Rose McArdi zachtaardig. 'Ik hoopte eigenlijk dat je blij was om me weer te zien.' Ze trekt met haar hand het masker van haar gezicht, zodat haar donkere ogen in die van kunnen boren. 

Ik snuif en voel Sirius naast me schuifelen. 

'Laat me niet lachen,' zeg ik en staar tot diep in haar ziel. 'Ik weet waarom je hier bent. Je bent hier voor mijn broer, maar nu je toch hier bent -tegenover mij- kan je net zo goed mij meenemen.'

'Hoe raadt je het,' zegt Rose sarcastisch. Natuurlijk wist ze dat ik kon gedachtelezen. Vroeger was ze de enige (plus Josh en Tyler), maar nu wisten de meiden van de slaapzaal en de Marauders het ook.

Ik voel een drup op mijn voorhoofd als ik mijn kin iets hoger doe.

'Maar goed,' zucht Rose. 'Als je je staf even aan mij geeft en je dan laat verdoven, dan kan ik je meenemen-'

'The fuck, alsof Luna zich laat meenemen door zo'n gore verrader als jij,' snauwt Sirius luid. 'Rot gewoon op!'

Rose lacht kil. 'Ik laat me niet wegjagen door een bloedverrader!' Ze zwaait een keer met haar staf en Sirius wordt naar achter geslingerd. 

Eigenlijk zou ik diep van binnen fuck you met mijn vinger hebben gezegd, maar ik was aan iets ergers toe. 

Het boek dat ik nog steeds vast heb, gooi ik zachtjes op de grond en het komt neer met een plofje op de kille grond.

Ik grijp mijn staf vanuit mijn broekzak en steek het uit richting Rose.

'Het is zinloos, mijn beste vriendin,' zegt ze en had hetzelfde gedaan als ik. 'Laat me je meenemen. Dan kunnen we samen met mijn vader de wereld overnemen. We krijgen macht en respect. Jij krijgt macht en respect! Je hebt een super gave. Wie weet is het nog niet helemaal gevorderd en wordt je nog machtiger dan je nu al bent! Ga met me mee.'

Mijn staf hing iets lager. 

Ze had een punt. Misschien is het ook wel beter als met Rose meega. Ik heb nooit veel aandacht -alleen slechte aandacht- gehad. Ik was altijd één van de nerdjes van de school. Ja, ik kon met erg veel mensen opschieten, maar ik denk dat me wel snapt. 

Maar dan zou ik wel weg gaan van Zweinstein. Weg van Josh, Tyler, Maddy, Louise, Jane, de Marauders. En Sirius natuurlijk. Sinds dat ik uit de vreemde kamer vrijkwam, ben ik het liefst met Sirius. We zijn erg close en ondanks dat we verkering hebben, hebben we nog niet eerder gezoend. 

Mijn arm hangt al naast mijn lichaam en ik weet niet meer wat ik moest doen. 

Iemand legt een hand op mijn schouder en ik zie in mijn ooghoek dat het Sirius was. 

'Ze zou nooit met je mee gaan,' zegt hij scherp tegen Rose. 'Dus je kan maar beter weer terug naar die duistere vriendjes van je.'

Rose luistert niet naar Sirius en kijkt me strak en zelfs een beetje smekend aan. Ik kijk haar diep aan en zie iets wat ik niet had verwacht. Ze wilt dat ik met haar mee ga, omdat ze eenzaam is. Rose haat het op de plek waar ze nu 'woont'. En omdat ik altijd haar vriendin ben geweest, zou ik haar kunnen opfleuren. 

'Luna,' haalt Sirius me uit mijn gedachten. 

Ik weet niet meer wat ik moet doen. 

Blijf ik bij Sirius en Zweinstein?

Ga ik mee met Rose, mijn beste vriendin van de afgelopen jaren? 

Ik schraap mijn keel en voel een koude windvlaag in mijn gezicht, plus een paar regendruppels. Op één of andere manier weet ik wat ik moet doen. Dus daar ging ik voor.

omg ik houd van regen #randomness