Marauders: Captured Soul

Hoofdstuk 17

Een beetje geërgerd loop ik richting het kantoor van Perkamentus. Het is ondertussen al negen uur in de avond en ik had Tyler gesproken zo'n vijf uur geleden. En ik was net tegen Serverus Sneep opgelopen en die keek niet al te blij.

Al snel sta ik voor de waterspuwer die naar Perkamentus' kantoor leid. 

'Sui-' begin ik, maar iemand grijpt me bij mijn arm en trekt me de gang door. 

Verschrikt kijk ik naar het donkerrode haar van Lily Evers. 

'Lily, wat is er?!' roep ik verward. Ze antwoordt niet en sleurt me mee de trappen af. 'Lily, alsjeblieft!'

Ze stopt met rennen en kijkt bezorgd en begint meteen te praten; 'Josh is op het bordes en heeft problemen.' Mijn ogen geschrokken en mijn mond iets open om iets te zeggen, maar toch geluidloos.

Lily en ik rennen nu tegelijk de trappen af naar het bordes. Mijn longen branden zwaar en mijn benen trillen bij iedere stap die ik zet. 

Wat zou er aan de hand zijn? gaat er door mijn hoofd. Hopelijk is het niet ernstig.

Ik zit fout met mijn gedachten; het was zeker ernstig. 

M'n hart slaat een slag over als ik zie dat Liam Pavers bovenop Josh ligt. Hun vuisten zwaar te keer op elkaar gezicht of borst. Liam drukt zijn handen op Josh' keel en Josh trekt uit alle macht aan Liams bruine haar. 

Ondertussen proberen Tyler en Mark de twee vechtende jongens uit elkaar te halen, terwijl die weg worden gehouden door drie andere jongens die altijd aan Liams zijde staan.

Een grote groep andere leerlingen kijken geamuseerd naar het toneelspel op het bordes. 

Ik ren vol verwarring naar Liam en Josh en elkaar vol op de vuist gingen. 

'KAPPEN!' gil ik zo hard mijn -nog steeds brandende- longen aan kunnen. Liam kijkt woest mijn kant op en geeft Josh nog een harde stomp met zijn vuist tegen zijn kaak. 'Stupefy!' M'n staf trilt in mijn hand, zodra het woord mijn mond verliet.

Liam vliegt twee meter naar achter en blijft hijgend liggen. Ik hurk bij mijn broer neer en zet m'n beide handen tegen zijn wangen. 

'W-waarom vechten?' Josh kijkt me gebroken aan. Hij heeft tranen in zijn ogen en rode vlekken over zijn gezicht en hals. 

'Ik wilde ruzie maken,' zegt Josh zacht. Mijn hart breekt een beetje. Zo was mijn broer niet. Hij haat ruzie en is zeker niet van het vechten. 

Voorzichtig help ik Josh omhoog en -oh god, hoe lang hebben die twee gevochten? Josh heeft overal rode/blauwe vlekken en zijn oog zat half dicht. Ook staat hij voorover gebogen, omdat hij waarschijnlijk in zijn ribben is getrapt.

'Je bent gek geworden, Jishwa,' fluister ik en zie in mijn ooghoek dat Tyler en Mark ook al zijn losgekomen van Liams handlangers. 

'Breng hem naar de ziekenzaal, dan breng ik Liam,' zegt Lily achter me. Ik knik en laat Josh op mijn schouder leunen, als we naar de ziekenzaal strompelen. 

'Waarom wilde je ruzie?' vraag ik als we er bijna zijn. 'Dat is niks voor jou.'

Josh staart naar zijn voeten, wanneer ik de grote deur open doe en mevrouw Pleister roep. 

'Wat is er in Merijns naam gebeurd?' vraagt ze geschrokken. 

'Hij heeft gevochten,' leg ik kort uit, terwijl ik Josh op een willekeurig bed duw.

Madam Pleister mompelt wat onverstaanbaars en begint de plekken van Josh te verzorgen.

Een minuut later komt Liam binnen lopen samen met zijn drie handlangers en Lily. Zodra Liam op een ander bed gaat zitten -zo ver mogelijk bij Josh en mij vandaan- geeft Madam Pleister Josh nog een drankje en gaat dan bij Liam kijken.

'Je hebt mijn vraag nog niet beatwoord, Jishwa,' zeg ik zacht en Josh trekt een vies gezicht, zodra hij het drankje naar binnen klokt.

'Ik wil 'm niet beantwoorden,' zegt Josh kortaf en leunt tegen het kussen aan.

'Kom op, ik maak me zorgen,' smeek ik. M'n broer rolt zijn ogen en ik spring met mijn knieën op het matras, waardoor hij omhoog wordt geveert.

'Als je de reden weet, maak je je alleen maar meer zorgen,' zegt Josh.

Ik kijk hem boos aan en probeer te vevrzinnen waarmee ik hem kan chanteren.

'Luister, Pluiskaboutertje,' begint Josh en ik snuif vanwege het gebruik van die bijnaam. 'Ik zeg je waarom, als jij me naar de Slaapzaal draagt.'

Mijn mond ging een stukje open en zodra ik hem dichtklapte, kijk ik Josh met samengeknepen ogen aan.

'Je bent te zwaar, Jishwa,' sis ik.

'Als je me niet draagt, kom je het nooit te weten.' Josh grijnst breed en ik zucht diep.

Hij staat op en springt op mijn rug. Ik kreun en zak bijna door mijn benen.

'Ik zie vanavond nog wel, en anders morgen,' zeg ik tegen Lily, die nog steeds bij Liam staat. Ze knikt en ik strompel de ziekenzaal uit.

In mijn ooghoek zag ik dat het al half elf was. Met een zucht beklim ik de trappen, terwijl Josh me probeert te treiteren, door zijn handen voor mijn ogen te doen.

'Joshua William (:Dun) Rolline, doe het nog één keer en ik gooi je van de trap af,' dreig ik.

'Dat betekent dan wel dat je me weer naar de ziekenzaal moet dragen,' zegt Josh en ik hoor aan zijn stem dat hij grijnst.

Uiteindelijk loop ik de trap op naar de jongensslaapzaal en gooi mezelf achterover op Josh' bed, met hem nog op mijn rug.

'Vertel je het nu?' smeek ik Josh.

'Nou...' begint hij, maar ik kap hem meteen af.

'Je zegt het nu!' Ik sta op, ga op Tylers bed zitten en kijk afwachtend naar Josh.

Hij is overeind gaan zitten en schraapt zijn keel.

'Kom hier zitten,' begint Josh en hij klopt op zij bed. Ik zucht vanbinnen en ga op zijn bed zitten. 'Het zit zo. Ik wilde ruzie maken omdat ik gefrustreerd was. Kwaad, zelfs. Dat kwam dan ook door het gesprek dat ik had met Perkamantus een paar uur terug.

Hij had verteld dat sinds jij bent bevrijd door ons en McArdi weg is van Zweinstein, dat Je-Weet-Wel een nieuw plan heeft, om jou in zijn macht te krijgen. En daarvoor heeft hij mij nodig.

Volgens Perkamentus is het zo dat McArdi binnenkort weer binnen Zweinstein wordt gesmokkeld om de Imperius-vloek op mij te gebruiken. Dan konden ze mij meenemen en jou chanteren dat ik nog in leven zou blijven als jij je bij Je-Weet-Wel aansluit. Daar werd ik dus zo pissig van; dat je weer in gevaar bent.'

Ik staar naar de dekens als Josh zijn verhaal afrond. 

'Je hebt het toch verteld,' hoor ik een bekend iemand zeggen. Het is Tyler. 

'Ze zal er toch achter komen,' zucht Josh. Ik bijt op mijn lip. 

'Weet ik,' zei Tyler die op zijn bed gaat zitten. 'Daarom is het goed dat je het nu zo verteld.'

'Geez,' snuif ik. 'Dat jullie kleuters toch nog een beetje volwassen kunnen doen.' Ik grijns breed en kreeg een kussen in mijn gezicht. 'Ouch.'

'Karma,' lacht Tyler en gooit een paar kussen naar mijn hoofd. 

Het is leuk dat we nu wel lol hebben, denk ik bij mezelf, maar we zullen beter op ons zelf moeten passen.

Ey! Nog een hoofdstukje voor mijn lieve lezers! I LUV YOU SM!! XX Twenty_One_Potters