Marauders: Captured Soul

Hoofdstuk 2

Ik Schaam Mij Diep, Voor Mij Zelf

Haastig liep ik door de gangen van Zweinstein. Ieder moment kon ik besmeurd worden door slijm, glitter of yoghurt. Zoals dat eigenlijk wel elke keer gebeurde, als ik alleen door de gangen liep. En ik liep alleen maar naar de wc en terug.

Plots ging de bel en kwamen kinderen de gang op. Gelukkig was ik nu niet meer alleen.

'Ik heb je tas,' zei Rose, toen ik bij het lokaal aankwam. Iedereen was al vertrokken naar de Grote Zaal om te gaan lunchen. Alleen mijn beste vriendin stond er nog.

'Dank je,' zei ik tegen haar en nam mijn zware tas van haar over. 

'Je bent niet beklad met iets vies, dat verbaast me,' zei Rose en bekeek me, waardoor ik me een beetje ongemakkelijk voelde.

'Mij ook,' stemde ik in en we liepen richting de Grote Zaal. 'Misschien hebben ze de ultieme grap voor me bedacht en wachten ze op het juiste moment.' 

'Ja, kan,' zei Rose en we gingen aan de Ravenklauw-tafel zitten. 'Of je bent dit jaar knapper geworden en willen ze je niet meer pesten.'

Ik lachte spottend. Zo knap was ik niet. Ik bedoelde; ik had niet zoals Rose ijsblauwe ogen, maar amber-kleurige ogen. Zij had donkerbruin, golvend haar en het mijne was blond en pluizig. Niet vreemd dat ik Pluiskabouter door mijn broer werd genoemd. 

Maar ik was echt niet knapper geworden in de zomervakantie. Gewoon niet.

'Ik zal nooit mooier worden dan dit,' zei ik grijnzend en wees naar mezelf.

'Ach, joh, ben niet zo streng voor je zelf,' zei Rose en ze nam een hap van haar broodje. Ik grinnikte en nipte aan mijn Pompoensap. Eigenlijk vond ik het helemaal niet lekker. Maar had geen zin om iets anders in te schenken. 

Ik keek om me heen en mijn blik bleef hangen op de Griffoendor-tafel. Het was niet slim van me om naar de Marauders te kijken. Wanneer ze me zouden betrappen, was ik de pineut. En dat was ik bijna.

Remus Lupos keek net even mijn richting in en meteen keek ik weg richting een groep laatstejaars Ravenklauwen. 

'Kijk niet naar ze, Luna,' zei Rose en ze porde me. 

'Ik weet het,' zei ik zacht.

Soms was het best moeilijk om niet naar de Marauders te kijken. Ze waren zo populair en trokken de aandacht van iedereen. Zo ook die van mij. 

Meestal lag het gewoon aan mezelf en wilde ik naar ze kijken. Ondanks dat ik wist dat het niet goed was. Maar het was toch niet verkeerd om verliefd te zijn? Misschien wel op Sirius Zwarts die me volop pestte.

Rose was verliefd op James Potter en werd ook wel een beetje door ze geplaagd. Dan mocht ik toch op Zwarts zijn? 

'Toverwereld aan Luna,' grinnikte Rose en ze porde me weer. 

'Sorry, wat zei je?' vroeg ik schaapachtig. 

'Ik vroeg of je even mee wilde gaan naar de wc,' zei Rose. 'Je broer gooide een ei naar mijn hoofd.' Ze wees naar de zijkant van haar hoofd, waar een rauw, geel ei aan haar haar plakte.

Ik schoot in de lach en ik blikte naar Josh, die luid lachte met zijn vrienden. 

'Ik loop wel mee,' zei ik grijnzend en we stonden op. We liepen langs de laatstejaars en Josh trok aan mijn arm.

'Zeg, Pluiskabouter, we hebben een leuke bijnaam voor je vriendin,' zei hij. Ik rolde mijn ogen en Rose zuchtte. 

'Zeg jij het, Josh?' vroeg Tyler grijnzend.