Marauders: Captured Soul

Hoofdstuk 15

Luna

'Hoe werken de Fenikstranen, eigenlijk?' vroeg Sirius nadat we een trap afliepen en ik bijna over mijn voeten heen struikelde. 

'Eh... ja, dat gaat best goed,' antwoordde ik. 'Ik zie al wel wat kleuren en vormen, maar nog niet helder.' 

'Dat is f- oh, pas op voor die muur,' zei Sirius en sloeg zijn arm om mijn schouders, zodat ik nergens tegen aan botste. Ik liep nu strak tegen hem aan en overal gingen schokjes door mijn lichaam. De vlinders in mijn buik werden wild en bezorgden me een korte huivering.

'En ik zie nog geen diepte,' maakte ik uiteindelijk mijn zin af. Sirius grinnikte en stopte na nog een paar bochten voor een schilderij, waarvan ik wist dat het het schilderij was met de fruitschaal. 

Sirius kietelde de peer en het schilderij ging open. Voorzichtig en onhandig klom ik door de opening en struikelde naar binnen. 

'Hallo meneer Zwarts en mejuffrouw Rolline,' zei één van de huiselfen die meteen naar ons toe gesneld kwamen. 'Wat kan Fili voor u doen?'

'Wat zou je willen eten?' vroeg Sirius aan mij. Ik beet op mijn lip, terwijl ik diep nadacht. 

'Um... is het raar als ik spaghetti wil?' vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw aan Sirius. Hij grinnikte en schudde zijn hoofd. 'Mag ik dan spaghetti?' vroeg ik aan Fili. De Huiself waggelde weg.

'Maar ik heb nog niet gezegd wat ik wil eten,' zeurde Sirius zacht. Ik kreeg een lach op mijn gezicht en liet mijn ogen op mijn schoenen rusten. 

'Sorry, meneer Zwarts, voor het wachten,' kwam een andere huiself zeggen. 'Wat zal Kili voor u halen?'

'Een pizza, graag,' zei Sirius meteen en Kili ging naar diens collega's voor het eten. 

Uiteindelijk stonden we daar in stilte. Ik luisterde naar het gerommel van de pannen en het gemurmel van de Huiselfen. 

'Zullen we anders even gaan zitten in de hoek?' vroeg Sirius na een minuutje. Ik schraapte mijn keel en knikte, waarna Sirius voorzichtig mijn hand pakte en me mee nam naar de hoek. Ik ging op één van de stoelen zitten aan de kleine tafel. 

'Dus,' zei ik na een tijdje. Sirius tikte met zijn vingers op de tafel en ik dacht even na waar ik het over zou hebben met de jongen die leuk vind. 

'Sorry dat ik zo plots binnen kwam in de Ziekenzaal,' zei Sirius voor mij. 'Ik kon gewoon niet meer wachten.'

Een blos gaven mijn bleke wangen een kleur en de twee Huiselfen zetten de borden met eten op de tafel neer. 

'Eet u smakelijk,' zei Fili (of Kili) en hij liet ons weer alleen. Ik rook de heerlijke pasta-geur van mijn spaghetti. 

'Smakelijk,' zei Sirius vlug met een mond vol. Ik grinnikte en zag half dat zijn mond al vol zat met pizza. 

Ik mompelde hetzelfde terug en nam gauw een hap. Gosh, wat had ik dit gemist; eten. Ja, ik had vanmiddag ook gegeten, maar ik heb eigenlijk gewoon bijna altijd honger. En ik moet nog het een en ander inhalen van de week dat ik niet had gegeten. 

Na een tijdje in stilte eten, begon Sirius weer te praten. 

'Euhm... misschien is het een beetje raar als ik het zeg,' begon hij. Ik legde mijn vork neer en luisterde aandachtig naar zijn stem. 'Maarre... iedereen denkt eigenlijk altijd dat ik op niemand echt val, zolang ik maar een meisje aan mijn voeten heb? Dat is een beetje heel niet waar. Ik heb namelijk een oogje op iemand en dat is niet iemand waar ik ooit mee heb geflirt.'

Oh shit, ging het nou over wie ik dacht dat het was?

'Ik heb haar alleen altijd gepest,' ging Sirius verder. 'Ik weet niet meer waarom, maar waarschijnlijk was het een fucking domme reden. Want wie zou jou nou pesten?'

Mijn ogen vulden zich met tranen en ik beet op mijn lip om ze binnen te houden. 

'En daarom ben ik een gigantische klootzak, want ondanks dat ik je pestte, vond ik je leuk.'

Ik glimlachte vol warmte naar de populaire jongen die zei dat hij mij leuk vond. 

'Dit klinkt echt als een cliché verhaal, hè?' vroeg Sirius, nadat ik nog steeds zweeg. 

'Hm... ja, eigenlijk wel, maar dan zal ik het nog meer cliché maken, door te zeggen dat ik je ook leuk vind,' zei ik met een zwakke glimlach. 'Al erg lang.' Ik knipperde de tranen weg.

Ondanks dat nog steeds niet helemaal helder zag, wist ik gewoon dat Sirius er van op keek. Maar meteen leek hij zich iets te realiseren en ik wist ook wat.

Het was wat Potter toen zei bij de prank; we hielden elkaars handen vast in de ziekenzaal... Dat is wel te begrijpen, nietwaar?

Iets later vertrokken we de keuken uit en liepen we wat dor het kasteel heen. We praatten wat, ik viel twee keer, liepen richting de ziekenzaal, ik botste bijna tegen een muur en Sirius bracht me bij m'n bed. 

'Heb je zin om morgen mee te gaan na het meer?' vroeg hij, nadat ik in kleermakerszit op mijn dekbed zat. 

'Ja, prima,' antwoordde ik met een glimlach. 'Spreken we ergens af?'

'Ik zal je wel gewoon ophalen,' zei Sirius. 'Dan bots je niet overal tegen aan. Of val je niet.'

'Nou als ik vandaag gewoon heel vaag zie, zie ik morgen wel zo goed als mijzelf, maar dan met een bril,' grinnikte ik. Sirius lachte en zei gedag, voordat ik mezelf achter over liet zakken.

Met mijn ogen gesloten luisterde ik naar de regen die tegen de ramen tikte en het geloei van de wind. Het was heerlijk rustgevend en voor ik het wist verliet ik de wereld voor een droomloze slaap.

[MISSCHIEN BELANGRIJK] Hoi iedereen! Dat was de eerste date tussen Sirius en Luna! Maar misschien is het belangrijk om te weten dat het volgende hoofdstuk geen normaal hoofdstuk is zoals hierboven of de andere veertien hoofdstukken. Dit allemaal is zegmaar verteld in een verhaal van een half jaar geleden, en het volgende hoofdstuk zal weer zijn zoals hoofdstuk 1!!! XOXO~