Marauders: Captured Soul

Hoofdstuk 21

Sirius POV 

[waarschuwing!; zelf-beschadiging]

Met heel wat overtuiging trap ik tegen mijn bed aan. Een steek gaat door mijn scheenbeen heen. Ik grimas en ga op het bed zitten. Waarom moest Luna gaan? We waren eindelijk bij elkaar. We waren close. 

Nu is ze weg. 

Ik strijk met mijn hand door mijn haar. Wat moet ik doen? Moet ik samen met Gaffel, Maanling en Wormstaart op zoek naar haar gaan? Maar waar moet ik dan zoeken?

Een trillerige zucht verlaat mijn mond. 

We kunnen beter één persoon meteen missen, dan honderd mensen verdeeld over een maand.

Ik knijp mijn ogen dicht. 

Ze had niet moeten gaan. Ik had beter kunnen gaan. 

Mijn hoofd begint te bonken van het denken en de frustratie. Ik moet van de pijn af. 

Ik sta met een ruk op en kijk om me heen. Natuurlijk weet ik dat dit niet goed is voor me, maar ik moet van die pijn af. 

Vlug kijk ik in het nachtkastje van Gaffel. Ik weet dat hij een zakmes heeft. Dat gebruikt hij om Maanling te bevrijden als hij vast zit tijdens volle maan. 

Al snel vind ik het en kan mezelf niet meer tegen houden. 

Ik stroop mijn mouw op en snij een snee in mijn arm. Mijn ogen vullen zich met tranen, maar ik laat opgelucht mijn adem vrij. 

Plots gaat de deur open en laat ik het mes op de grond vallen.

'Oh hé Si-' groet Lily me en dat ziet ze waar ik mee bezig was. Ze snelt op me af en pakt mijn arm. 'Waar denk je in Merlijns Naam mee bezig te zijn?!' 

'Ik -euh....' probeer ik woorden uit mijn mond te laten komen. 

Een steek van frustratie gaat weer door mijn hoofd heen. Ook een beeld van Luna. Haar amber-kleurige ogen staren me vol zelfvertrouwen en bescherming aan. Ze wilt ons alleen beschermen door misschien wel haar leven op te offeren. Ze is bij die verdomde McArdi en misschien wel bij Voldemort.

'-naar Ziekenzaal,' zegt Lily bezorgt. Ik knipper wild met mijn ogen. 

'N-nee, ik ga niet naar de Ziekenzaal,' zeg ik en ruk mijn arm los. Ik pak het zakmes weer en loop naar mijn eigen bed. 'We zijn al zo vaak in de Ziekenzaal geweest dit jaar.'

'Dat snap ik wel,' begint Lily. Ze slaat haar armen over elkaar heen. 'Maar je bloedt, dat moet verzorgt worden.'

Ik laat het zakmes voorzichtig over mijn hand glijden. Lily ziet het niet. Mooi zo.

'Laat het maar,' zeg ik tegen het roodharige meisje. 'Je kan beter weer verder gaan met waar je naar op zoek was.' 

Lily zucht luid en pakt een boek uit de kast van Maanling en verdwijnt weer.

Ik laat mezelf naar achter vallen. Een drupje bloed valt op mijn dekbed, maar ik geef er niet om.

Josh POV

'Kom op, zeg,' grijns ik, terwijl ik met mijn drumstick in Tyler's wang prik. 'Je had iets in gedachten, dat zag ik.'

Tyler zegt niets en blijft met zijn handen boven de piano hangen. Ik zit naast hem op het krukje en probeer uit te vinden wat hij in gedachten had.

Uiteindelijk laat hij zijn handen in zijn schoot vallen. 

'Ik ben het kwijt,' zucht Tyler. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. We zijn al een uur bezig met een nieuw nummer schrijven.

Even speelt Tyler een deuntje waarvan we al een liedje hadden gemaakt. 

'Raign down and destroy me,' zingt hij zacht.

'Ty-' begin ik, terwijl ik rechtop ga zitten, maar wordt onderbroken door Louise Pentland. 

'Jongens, Lily wil jullie spreken,' zegt ze en loopt dan weg. Tyler trekt een wenkbrauw naar me op, als ik opsta en hem mee trek naar buiten. 

Al snel staan we buiten de Leerlingenkamer en zien we Lily staan. 

'Hé, jongens,' zegt ze. 

'Yo,' zegt Tyler droog. Ik grinnik zacht. 

'Weten jullie waar Luna is? Er is iets mis met Sirius.' 

'Euhm... ik dacht dat ze bij Sirius was,' zeg ik weifelend. 

'Nou, Sirius is begonnen met zelf-beschadiging,' zegt Lily bezorgt.  

Ik kijk vlug naar Tyler. Ook hij kijk naar mij. Waarschijnlijk denken we hetzelfde; we hebben beide aan zelf-beschadiging gedaan. Tyler vanwege zijn depressie en ik vanwege dat ik gepest ben vroeger. Het was lang geleden, maar er zitten wel herinneringen aan vast. 

'Misschien is ze bij Maddy, Jane en Louise?' stelt Tyler voor. 

'Nee,' zegt Lily. 'Maar Jane zei trouwens wel dat er iets was met jullie vader, dat Luna naar hem toe is.' Lily fronst.

'Hoezo dat dan?' vraag ik ongerust en verward. 'De laatste brief die we hadden gekregen van pap, was dat hij en mam terug waren van hun zakenreis. Er stond niets in over dat pap ziek was.'

'En als hij het tegen Luna heeft gezegd, moet jij ook een brief hebben gekregen of moet Luna iets tegen je hebben gezegd,' zegt Tyler.

'We moeten naar Sirius,' zegt Lily rap en trekt ons mee richting de toren van Griffoendor. 

Halverwege de trap struikelt Tyler, die schuin-achter me loopt. Hij trekt me mee naar de grond en we komen hard neer. 

'Ouch,' kreun ik. 

'Sorry,' verontschuldigt Lily zich voor het meetrekken. 

We staan op en snel-wandelen dit keer achter Lily aan. 

Bij een groot schilderij van een nogal "brede" vrouw zegt ze een wachtwoord en we lopen door het schilderij heen. 

'Sirius!' roept Lily geschrokken als ze Sirius op zijn bed ziet liggen met allemaal sneeën en schrammen op zijn armen. 

OKaY voor dit hoofdstukje had ik wat minder inspiratie...idc. Volgend hoofdstuk is groter *wink*. Sorry voor de triggerwarning van de zelf-beschadiging, vooral GEEN voorbeeld nemen aan Sirius nu! XX~