Marauders: Captured Soul

Hoofdstuk 10

Luna

Bijna ontsnapte er een gil uit mijn mond, zodra de harde knal luidde. Bang voor wat er volgde, kroop ik in de hoek en trok mijn benen op. 

Daarna klonken er knallen aan de andere kant van de deur. Toen stopten de ontploffingen en werd er luid gepraat. Ik herkende één van de stemmen meteen.

Josh.

Eindelijk was er iemand voor me. Iemand die me kwam redden van Henk. 

Er klonken meerdere stemmen, zo ook een vrouwelijke stem. Het was Rose. 

Met al mijn kracht, kroop ik over de grond -bang dat ik ergens tegen aan zou botsen- naar de houten deur. 

'Haal me hieruit!' riep ik en bonkte op de deur. Na een tijdje klopte er iemand terug. 

'Luna?' klonk Josh. 

'Josh! Ja, ik ben het!' riep ik opgelucht en leunde mijn hoofd tegen de deur aan. 

'Is ze daar?' klonk een andere stem, die ik ook herkende. Het was Sirius Zwarts. Wat deed hij hier? Kwam hij me "halen", om de held uit te hangen? Er was een kans dat hij Henk was. Dat hij the Goodguy speelde nu en straks weer ging toeslaan.

'Alohomora,' zei Josh en de deur klikte, maar ging niet open. 'Alohomora!' 

'Haal haar er uit,' hoorde ik iemand zeggen. Hij klonk als James Potter. 

'Nu!' riep Zwarts. 

Iemand liep naar de deur toe en ik hoorde het geschuif van een hand over de deur. De deur klikte en ging open. 

Een vaag licht scheen in mijn ogen en ik voelde dat iemand naast me hurkte en diens armen mij heen sloeg. Ik herkende de geur van Josh en omhelsde hem terug. 

'Luna, wat ben ik blij dat ik je weer zie,' zei hij tegen mijn pluizige, vieze, nog steeds oranje haar. 

'Ik ben blij dat ik je stem weer hoor,' zei ik. Ik kon niet zeggen dat ik blij was hem te zien, want ik zag nog steeds niks.

'Is ze oké?' hoorde ik Sirius zeggen. 

'Zo te zien wel,' antwoordde een andere stem, die ik herkende als Tyler Joseph, de vriend van Josh. 

'We brengen haar naar de Ziekenzaal, dan kan ze rusten,' zei Josh die me voorzichtig omhoog trok. 

Ik hield Josh' arm stevig vast en liep naast hem door de gang. Vaag zag ik een paar mensen staan en er lag ook iemand op de grond. Was dat de meester van Henk? Maar als Henk al krachtig was, hoe kon zijn meester dan verslagen zijn? Die hoorde toch sterker te zijn? Of was diegene op de grond Henk en stond zijn meester ergens aan anders?

'Laat me los,' siste een vrouwelijke stem. 

'Rose?' herkende ik de stem. 

'Luna, is alles goed met je?' vroeg Rose bezorgd. 

'Jawel,' antwoordde ik twijfelend. Ik dacht aan dat ik vreselijk dorst en honger had en dat ik nodig naar de wc moest. 'Ik zie alleen niks.'

Josh hield meteen halt, waardoor ik tegen zijn schouder aan botste.

'Je ziet niks?' vroeg hij. 'Maar het is hier nog best licht.'

'Mijn gijzelaar heeft de kamer onder vuur gezet en ik ben verblind geraakt, toen het vuur fel wit werd.' Ik wreef met een hand over mijn gezicht.

'Perkamentus heeft een Feniks, die kan haar genezen,' hoorde ik Remus Lupos zeggen. 

'McArdi, ik vermorzel je,' siste Josh naar Rose.

'Betrek haar er niet mee,' kwam ik voor mijn beste vriendin op. 'Ze heeft jullie geholpen tegen Henk, toch?' 

'Wie is Henk?' vroeg Potter. Het verbaasde me dat hij dat zei, omdat het zo aardig klonk. En niet gemeen, zoals hij altijd deed. 

'Zo noemde ik mijn Gijzelaar,' zei ik simpel. 

'Nou, je beste vriendinnetje is die Henk,' zei Tyler. Ik trok wit weg en slikte. 

'Je liegt,' zei ik zacht. 

'Natuurlijk liegt hij,' zei Rose. 'Joseph liegt zo vaak, net als die Marauders.'

'Maar Josh niet,' zei ik en draaide mijn hoofd in de richting van Josh. 

'Zij liegt,' zei hij. Ik schraapte mijn keel. Dit kwam hard aan. Mijn allerbeste vriendin die ik al ruim vijf jaar kende, wilde mij uitleveren aan haar meester. Wilde mij pijn doen, heeft me laten verhongeren en verblindden door het vuur. 

Nu wist ik ook waar die paarse vlek van het papiertje vandaan kwam. Het was de nagellak van Rose, die een dag voor de grap van de Marauders was gelekt op een stapel papieren. Waarschijnlijk zat het papiertje van in de kamer daar ook bij.

'We gaan,' mompelde ik en trok Josh mee. Hij liep meteen mee en leidde me de gang uit en een paar trappen af naar de Ziekenzaal. Ik hoorde verscheidende voetstappen achter me en wist dat het Tyler en de Marauders waren. 

'Madame Pleister?!' riep Josh en er ging een deur open. Waarschijnlijk de deur van het kantoor van Madame Pleister.

'Ja, jongen?' vroeg de vrouw vriendelijk.

'Luna is voor een week gegijzeld in een vreemde kamer en ze is blind geworden,' antwoordde Josh en hij bracht mij iets naar voren.

'Och, kindje,' zei Madame Pleister meelevend en ze pakte mijn handen vast.

Ze leidde me naar één van de ziekenbedden en ik ging erop zitten. 

'Het komt goed,' zei Madame Pleister en liep even weg. 

'Luna, wij gaan naar Perkamentus met McArdi en de Dooddoener,' zei Josh en liep toen weg met de Marauders. 

Ik knikte simpelweg en ging op het bed liggen. Ondertussen deed Madame Pleister wat testjes met mij en daarna kreeg ik een speciaal drankje om mij weer op te peppen en van de honger en dorst af te komen. Ten slotte mocht ik nog even naar de wc en moest ik toen gaan slapen.

Opgelucht sloot ik mijn ogen en trok de warme dekens op tot mijn oor (Ik lag op mijn zij) en trok mijn benen helemaal op, tot ik als een egeltje in bed lag.

Eindelijk kon ik met een gerust gevoel -na een week- gaan slapen.

Hallo honeys, vanwege de vakantie update ik dus nu en heel misschien volgende week ergens. Daarna zal ik driE WEKEN NIET UPDATEn. Natuurlijk is dat heel jammer, maar ik zal alles inhalen. Veel liefs, AmazingPotterCryBeanIsnotonfire